- Η Βρετανία είναι μια μεγάλη δύναμη με πυρηνικά όπλα, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και κυρίως πέμπτη οικονομία στον κόσμο. Κάθε σύγκρισή της με την Ελλάδα, που αντιπροσωπεύει το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, είναι ανεπίτρεπτη.
Ομως υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής που ενοποιεί τη διαπραγμάτευση της Αθήνας με...την Ευρωζώνη και την πίεση του Κάμερον για αλλαγές που θα του επιτρέψουν να ταχθεί υπέρ της παραμονής της χώρας του στην ΕΕ.
κοινός παρονομαστής είναι η επιθυμία της καγκελαρίου Μέρκελ να κλείσουν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και οι δύο εκκρεμότητες ώστε απερίσπαστη να ασχοληθεί πρώτον με την προώθηση της εμβάθυνσης της Ευρωζώνης και δεύτερον με τη σκληρή διμερή διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ της Ενιαίας Αγοράς Βόρειας Αμερικής - ΕΕ, της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ).
Είναι ενδεικτικό ότι η καγκελάριος, που προωθεί τη δημοσιονομική - οικονομική ένωση στην Ευρωζώνη χωρίς τροποποίηση των συνθηκών, είναι έτοιμη να συζητήσει τροποποίηση των συνθηκών αν μόνον έτσι μπορεί να διευκολυνθεί ο Κάμερον. Καθώς Βρετανία και Ελλάδα είναι μη συγκρίσιμα μεγέθη, η επικοινωνιακή πολιτική της καγκελαρίας απέναντι στις δύο εκκρεμότητες είναι διαφορετική. Η διαπίστωση όμως αυτή δεν αναιρεί την πραγματικότητα ότι η καγκελάριος θα ήθελε να υποδεχθεί αύριο στη σύνοδο των G7 τους έξι προσκεκλημένους χωρίς τις εκκρεμότητες με την Ελλάδα και τη Βρετανία και με διασφαλισμένη την κοινή στάση Γαλλίας και Ιταλίας με αυτήν της Γερμανίας.
Η εκεχειρία στην Ουκρανία δείχνει να αποσαθρώνεται και μαζί της το μεσολαβητικό κύρος των Μέρκελ - Ολάντ, που πήραν πάνω τους τη συμφωνία Μινσκ -2.
Αν κάποιος ζημιώθηκε με τον διαπραγματευτικό μαξιμαλισμό των τριών Θεσμών που καθυστερεί λύση στη διαπραγμάτευση με την Αθήνα αυτή είναι η ίδια η καγκελάριος.
Αν δεν μπορεί σήμερα να βρεθεί ένα modus vivendi με την Αθήνα, πώς μπορούμε να πιστεύουμε ότι θα χειριστεί το Βερολίνο τις επερχόμενες ανατροπές στην Ισπανία αλλά και στη Γαλλία το αργότερο μέχρι την άνοιξη του 2017;
Ηδη οι αγορές έχουν καταγράψει αρνητικά την άρνηση του Βερολίνου για αμοιβαιοποίηση του κινδύνου που εξανάγκασε τον Ντράγκι να εκχωρήσει το 80% της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών ως αβεβαιότητα της Γερμανίας για τη δημοσιονομική ισορροπία και την πιστοληπτική φερεγγυότητα μεγεθών όπως η Ιταλία.
Ενα αδιέξοδο με την Αθήνα και με το Λονδίνο έχει απαγορευτικό κόστος για το Βερολίνο...
Toυ κ.Γ.Καπόπουλου
