- Μετά από έξι μήνες «σούρτα φέρτα» στις Βρυξέλλες, για μια διαπραγμάτευση χωρίς στρατηγική, με θέσεις που άλλαζαν κάθε τόσο και αφού η χώρα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού, ξημερώματα Σαββάτου ο πρωθυπουργός απασφάλισε μια βόμβα μεγατόνων που απειλεί να ρίξει τους έλληνες στο βάραθρο..
Εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα με ένα ερώτημα «ναι ή όχι στην πρόταση των θεσμών», καλεί τους πολίτες μέσα σε πέντε ημέρες να... συζητήσουν, να κατανοήσουν όχι μόνο τις προτάσεις (πράγμα εξαιρετικά δυσχερές λόγω της πολυπλοκότητάς τους) αλλά και να αποφασίσουν να το μέλλον τους.
Διότι είναι σαφές πως το πραγματικό ερώτημα, εδώ που φθάσαμε δεν είναι ακριβώς αυτό. Το ερώτημα που διαμορφώνεται εκ των πραγμάτων είναι «ναι ή όχι στο ευρώ». Δηλαδή οι έλληνες πολίτες καλούνται με διαδικασίες εξπρές και με αδύναμη τεκμηρίωση να αποφασίσουν μέσα σε μόλις πέντε ημέρες για την τύχη τους και για την τύχη των παιδιών τους.
Ακόμη και το μεταμεσονύχτιο διάγγελμα – ανακοίνωση του δημοψηφίσματος χαρακτηρίζεται από προχειρότητα, κοινοτοπία και από εθνικολαϊκιστικές κορόνες που δεν συνάδουν με την κρισμότητα της κατάστασης: «Στο εκβιαστικό τελεσίγραφο για την αποδοχή από τη μεριά μας μιας αυστηρής και ταπεινωτικής λιτότητας δίχως τέλος και χωρίς προοπτική να ορθοποδήσουμε ποτέ κοινωνικά και οικονομικά, σας καλώ να αποφασίσετε κυρίαρχα και περήφανα, όπως η ιστορία των Ελλήνων προστάζει».
Ο πρωθυπουργός, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες και με την πρόταση την οποία ο ίδιος κατέθεσε στους θεσμούς και η οποία δεν διαφέρει και πολύ από εκείνη των θεσμών είχε δείξει ότι εγκατέλειψε την ιδεοληπτική αυταπάτη και προσγειώθηκε στον ρεαλισμό. Φευ όμως, όταν ήλθε η ώρα της μεγάλης ευθύνης δεν το τόλμησε.
Ενδεχομένως λόγω πολιτικής δειλίας, ενδεχομένως λόγω του φόβου του πολιτικού κόστους, ενδεχομένως γιατί οι ακραίοι οπαδοί της δραχμής του κόμματός του τον κρατούν αγκυλωμένο, επέλεξε να ρίξει το βάρος στους έλληνες πολίτες, βάζοντας το κόμμα πάνω από την πατρίδα.
Πέραν των θεμάτων αντισυνταγματικότητας που εγείρει το εξαγγελθέν δημοψήφισμα, καθώς το ερώτημα τίθεται επί προτάσεων με σαφές δημοσιονομικό περιεχόμενο, υπάρχουν και πράγματα τα οποία ουδείς μπορεί να ξεπεράσει.
Στις 30 Ιουνίου τελειώνει η παράταση του ισχύοντος προγράμματος και την επομένη η χώρα βρίσκεται μόνη και χωρίς βοήθεια. Το μόνο σωσίβιο που θα υπάρχει (και όσο θα είναι εντός ευρώ) θα είναι η Φραγκφούρτη μέσω της ενίσχυσης των τραπεζών (ELA). Η ήδη επικρατούσα οικονομική ασφυξία θα καταστεί θανάσιμος βρόχος για όλη τη χώρα, για όλα τα νοικοκυριά, για όλες τις επιχειρήσεις. Την Κυριακή συνεδριάζει το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ και εκεί θα φανεί το αποτέλεσμα.
Η πρόταση για το δημοψήφισμα, πολύ φοβούμαι ότι ελήφθη με όρους φοιτητικού αμφιθεάτρου. Βιαστικά και εκ του προχείρου με τη λογική ενός παρορμητικού αυτόχειρα. Εκτός και αν εξ αρχής ήταν προσχεδιασμένη, αλλά αυτό δεν είχε τεθεί υπ΄όψιν των πολιτών τον περασμένο Ιανουάριο όταν έστελναν τον ΣυΡιζΑ στην εξουσία!
Και εδώ τίθεται πλέον ένα ακόμη ζήτημα: Της δημοκρατικής νομιμοποίησης. Ένα ζήτημα όμως που δεν κρίνεται με δημοψηφίσματα, αλλά με εκλογές, στις οποίες οι κυβερνήσεις προστρέχουν με το επιχείρημα: Αλλα σας τάξαμε, δεν μπορέσαμε ή δεν θελήσαμε, αποτύχαμε, κρίνετέ μας!
Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορούν να βάζουν τη χώρα στη λοταρία..
Του κ.Δ.Ευαγγελοδήμου
