η μεγάλη ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών και των μέσων μαζικής μεταφοράς,
η εσωτερική πολιτική αστάθεια
και οι διωκτικές αρχές που δεν αγρυπνούν και είναι υποστελεχωμένες,
είναι τα βασικά προβλήματα που συνδυάστηκαν στην περίπτωση του Βελγίου για να καταστεί αυτή η μικρή χώρα το επίκεντρο της ισλαμιστικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα The Guardian, στο Βέλγιο όπως και... σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η θρησκευτική και φυλετική ένταση ενισχύεται μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που – ακόμη κι αν δεν ενθαρρύνουν πράξεις βίας – ενισχύουν το μίσος την έλλειψη ανεκτικότητας και τις βαθιά συντηρητικές απόψεις.
Το Βέλγιο άντρο ισλαμικού εξστρεμισμού
Το Βέλγιο είναι η χώρα που αναλογικά με τον πληθυσμό της έχει το μεγαλύτερο ποσοστό στρατολόγησης τζιχαντιστών
Ο Ρικ Κολσούτ, ειδικός σε ζητήματα τρομοκρατίας στο πανεπιστήμιο της Γάνδης, θυμίζει ότι το Βέλγιο όπως και η Γαλλία έχουν μια μακρά ιστορία τρομοκρατικών ενεργειών. Τη δεκαετία του 1990 οι εξτρεμιστές στη βόρεια Γαλλία που σχετίζονται με τον εμφύλιο πόλεμο στην Αλγερία, πέρασαν σε βελγικό έδαφος.
Μάλιστα ο Κολσούτ αναφέρει την περίπτωση ενός αλγερινού κληρικού που κήρυττε υπέρ της βίας και απελάθηκε από τη Γαλλία και έφτασε στις Βρυξέλλες. Οι ντόπιοι μουσουλμάνοι διαμαρτυρήθηκαν, αλλά οι βελγικές αρχές τους καθησύχασαν λέγοντας ότι «ο κληρικός είναι ένας περιθωριακός».
Το Βέλγιο είναι η χώρα που αναλογικά με τον πληθυσμό της έχει το μεγαλύτερο ποσοστό στρατολόγησης τζιχαντιστών στα «καυτά» μέτωπα από τη Συρία και το Ιράκ ως το Αφγανιστάν. Ανάμεσα στους «εθελοντές» του εξτρεμισμού είναι και μια χριστιανή από το Σαρλερουά που ασπάστηκε το ισλάμ και ανατινάχθηκε δίπλα σε μια στρατιωτική φάλαγγα των ΗΠΑ στο Ιράκ, ήταν η πρώτη Ευρωπαία στον κόσμο που πραγματοποίησε επίθεση αυτοκτονίας.
Στρατολόγηση μέσω διαδικτύου
Οι ισλαμιστές στρατολόγοι δεν κυκλοφορούν στα τζαμιά. Η στρατολόγηση επιχειρείται μέσω του διαδικτύου
Ο πόλεμος στη Συρία ήταν το γεγονός που λειτούργησε σαν καταλύτης για την ριζοσπαστικοποίηση πολλών μουσουλμάνων κατοίκων του Βελγίου.
Στη συνοικία του Μόλενμπεκ με τους 90.000 κατοίκους, το 80% είναι μουσουλμάνοι. Ορισμένοι αναλυτές περιγράφουν την συνοικία ως απαγορευμένη ζώνη, όπου η αστυνομία έχει ελάχιστη εξουσία. Ομως δημοσιογραφικές έρευνες δίνουν μια άλλη εικόνα. Οι ισλαμιστές στρατολόγοι δεν κυκλοφορούν στα τζαμιά, νόμιμα ή άτυπα. Η στρατολόγηση επιχειρείται μέσω του διαδικτύου, του μέσου που είναι φιλικό στους νεαρούς μουσουλμάνους, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στο Βέλγιο. Προσπαθούν να τους πείσουν να ριζοσπαστικοποιηθούν λέγοντας τους ότι οι γονείς τους δεν γνωρίζουν ποιο είναι το πραγματικό ισλάμ.
Ο Μοντασέρ Αλ Ντέμεχ ένας ερευνητής της κοινωνίας του Μόλενμπεκ πιστεύει ότι υπάρχουν δύο τύποι «νεοσύλλεκτων» τρομοκρατών: Οι αφελείς ιδεολόγοι που αποτέλεσαν το πρώτο κύμα τζιχαντιστών και εστάλησαν στην Συρία και οι βίαιοι εξτρεμιστές που είναι αποφασισμένοι να εξαπολύσουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην πατρίδα τους το Βέλγιο. Αυτή η δεύτερη ομάδα αποτελείται κυρίως από ανθρώπους που στο παρελθόν είχαν ανάμειξη σε σοβαρά αδικήματα του ποινικού δικαίου.
Μια διχασμένη κοινωνία
Στις αιτίες για την γιγάντωση του ισλαμικού εξτρεμισμού στο Βέλγιο, περιλαμβάνεται και η διστακτικότητα των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της μουσουλμανικής κοινότητας, σε μια χώρα που ποτέ δεν κατάφερε να συμφιλιώσει και να ενώσει τους Βαλώνους και τους Φλαμανδούς, τις δύο εθνικές κοινότητες που αδιαφορούν η μία για την ύπαρξη της άλλης, αλλά και η πολιτική αστάθεια, που στερεί από τις διωκτικές αρχές την οργάνωση και τους πόρους.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τις μέρες μετά την σύλληψη του Σαλάχ Αμπντεσλάμ την περασμένη Παρασκευή, κυβερνητικοί αξιωματούχοι δήλωναν ότι οι «συμπαθούντες» θα απαντήσουν με επιθέσεις, αλλά απέτυχαν να τις αποτρέψουν.
Οι ευάλωτοι στόχοι
Πάντως, όπως τονίζει ο Guardian οι επιθέσεις στο αεροδρόμιο Ζάβεντεμ και το μετρό των Βρυξελλών δείχνουν την δυσκολία των διωκτικών αρχών να αποτρέψουν επιθέσεις σε ευάλωτους στόχους, δηλαδή σημεία πολυσύχναστα, όπου η ελεύθερη πρόσβαση δεν μπορεί ούτε να περιοριστεί, ούτε να ελεγχθεί επαρκώς.
Οι τρομοκράτες επιλέγουν αυτούς τους ευάλωτους στόχους για να επιτύχουν όσο το δυνατό περισσότερα θύματα και για να τραβήξουν το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης και συνεπώς της κοινωνίας.
