- Ρήγμα στα ανώτατα καθοδηγητικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ πυροδοτεί η διαχείριση της προσφυγικής κρίσης από την κυβέρνηση, καθώς σύμφωνα με τις πληροφορίες η ανακοίνωση που εκδόθηκε το βράδυ της Δευτέρας από την Πολιτική Γραμματεία του κόμματος επί του συγκεκριμένου ζητήματος είχε μόνο την έγκριση της προεδρικής πλειοψηφίας και όχι των μελών που πρόσκεινται στην κίνηση των 53.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, με το... περιεχόμενο της ανακοίνωσης που αφορούσε στο προσφυγικό, διαφώνησαν και δεν έβαλαν την υπογραφή τους, τέσσερα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ανήκουν στην ομάδα των 53. Και αυτό διότι ήθελαν να διατυπωθούν σαφείς αιχμές εναντίον της κυβέρνησης σχετικά με την πρόσφατη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας και τις αρνητικές επιπτώσεις σε βάρος των δικαιωμάτων τόσο των προσφύγων όσο και των μεταναστών.
Πρόκειται για τους Χ. Γολέμη, Π. Λάμπρου (φωτ.), Μ. Σαρρή και Μ. Υδραίο, οι οποίοι, όταν ο Γραμματέας της Κ.Ε του κόμματος Π. Ρήγας τους γνωστοποίησε το περιεχόμενο της ανακοίνωσης, αρνήθηκαν να την εγκρίνουν και ζήτησαν να επισημανθεί ότι δεν εγκρίνεται ομόφωνα αλλά κατά πλειοψηφία. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι εκπρόσωπος τύπου του κόμματος και προερχόμενη από την κίνηση των 53 Ρ. Σβίγγου υπερψήφισε την σχετική ανακοίνωση, η οποία έχει ως εξής:
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΔΙΧΑΣΜΟ
Η Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε κατά πλειοψηφία στην παρακάτω ανακοίνωση:
Η περίοδος που ζούμε στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι κομβική για τη μελλοντική πορεία του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος.
Η Αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη, οι προοδευτικές δυνάμεις, έχουν το ιστορικό χρέος να δώσουν τη μάχη για την κατάκτηση της ηγεμονίας των ιδεών τους.
Η ελπίδα πρέπει να νικήσει το φόβο, ο ανθρωπισμός να επικρατήσει του μίσους και η δημοκρατία να κυριαρχήσει απέναντι στον αυταρχισμό, την ακροδεξιά και τους νεοναζί.
Η Ευρώπη βιώνει μια τριπλή κρίση.
1. Κρίση οικονομική και κοινωνική που οι επιπτώσεις της έχουν οδηγήσει στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.
2. Κρίση προσφυγική με τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ως αποτέλεσμα των παράλογων επιλογών και επεμβάσεων σε χώρες και λαούς της Μέσης Ανατολής. Η συνεχιζόμενη κρίση στη Μέση Ανατολή αποτελεί, μεταξύ άλλων, και χαρακτηριστικό παράδειγμα της χρεοκοπίας της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, που, αντί να αφιερώνεται στο σχεδιασμό και την προώθηση ενός οδικού χάρτη ειρήνευσης στην περιοχή, συνεχίζει την πεπατημένη του μιλιταρισμού και του ιμπεριαλισμού.
Οι επεμβάσεις και οι πολεμικές συρράξεις για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και τη χάραξη νέων γεωπολιτικών ισορροπιών στη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική ενίσχυσαν την εδραίωση εξτρεμιστικών, φονταμενταλιστικών κινημάτων και τρομοκρατικών οργανώσεων στην ευρύτερη περιοχή. Το Ισλαμικό Κράτος και οι σύμμαχοί του, πέραν των ‘συμβατικών’ συρράξεων στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη και άλλες χώρες της περιοχής, ‘απαντούν’ στους αντιπάλους τους με τρομοκρατικά χτυπήματα εναντίον αμάχων σε πρωτεύουσες και μητροπόλεις, όπως οι πρόσφατες φρικιαστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες, ενισχύοντας έτσι την ισλαμοφοβία στην Ευρώπη και προσφέροντας τέλειο άλλοθι για την εδραίωση των μηχανισμών επιτήρησης και καταστολής, που συντελείται στο όνομα της ασφάλειας.
Η μέχρι σήμερα διαχείριση των κρίσεων αυτών από το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο, επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μας για την προοπτική της ενωμένης Ευρώπης.
Η πολιτική πλειοψηφία και ηγεσία της ΕΕ φέρει ακέραια την ευθύνη για την απουσία μιας γνήσιας, προοδευτικής ευρωπαϊκής πολιτικής αλληλεγγύης και συνευθύνης, έχοντας επιτρέψει σε μια σειρά από ακραία συντηρητικές κυβερνήσεις, και εθνικιστικές δυνάμεις να καταπατούν κάθε έννοια διεθνών συνθηκών και ευρωπαϊκών συμφωνιών. Οι ίδιες κυβερνήσεις πρωταγωνίστησαν το προηγούμενο διάστημα στην άνευ προηγουμένου επίθεση προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό για δήθεν «μη τήρηση» των συμφωνηθέντων για τα δημοσιονομικά.
Έχουμε, ασφαλώς, επίγνωση, τόσο των συσχετισμών δυνάμεων στο πλαίσιο της Ε.Ε., όσο και των πολλαπλών πιέσεων που δέχεται η χώρα μας και η κυβέρνηση, ως προς τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης.
Το αποτύπωμα αυτών των δυσμενών συσχετισμών δύναμης είναι, άλλωστε, ευκρινές στην πρόσφατη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας της οποίας η εφαρμογή συναντά δυσκολίες λόγω της άρνησης κρατών μελών της Ε.Ε. να αναλάβουν το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί στην μετεγκατάσταση προσφύγων.
Κομβικό ζήτημα για εμάς παραμένει η δυνατότητα μιας ενιαίας αντιμετώπισης της προσφυγικής κρίσης και της οργανωμένης επανεγκατάστασης προσφύγων από την Τουρκία και παράλληλα η μετεγκατάσταση τους από την Ελλάδα σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Προκειμένου να γίνει αυτό κατορθωτό χρειάζεται να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δικαιώματα των προσφύγων όπως αυτά προβλέπονται από τις διεθνείς συμβάσεις τη συνθήκη της Γενεύης και το προσφυγικό δίκαιο.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ, ασπαζόμενος τις εύλογες ανησυχίες της κοινωνίας των πολιτών, θα συνεχίσει να υπερασπίζεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη λογική της Ευρώπης φρούριο.
Γιατί η ίδια Ευρώπη που έχει ορθάνοιχτες τις πόρτες της στην ακραία λιτότητα, κλείνει ερμητικά τα σύνορα της στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, δείχνοντας την υποκρισία της.
Η Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζει για άλλη μια φορά την πλήρη συμπαράσταση της στους πρόσφυγες και τα παιδιά τους και τάσσεται ανεπιφύλακτα με την πλευρά της αλληλεγγύης, της τήρησης των διεθνών συνθηκών και της νομιμότητας.
