Σε στάδιο εκπόνησης των σχεδίων έκτακτης ανάγκης για την Ελλάδα και άλλες χώρες του βαλκανικού διαδρόμου βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και «σχέδια απελπισίας», που είναι απίθανο ότι θα αποτρέψουν τη φυγή κι άλλων απελπισμένων από τη Συρία και άλλες χώρες.
Με συντηρητικές εκτιμήσεις του ΟΗΕ, άλλο ένα εκατομμύριο θα ταξιδέψει το 2016 με κάθε μέσο προς την... Ευρώπη.
«Ο πληθυσμός της Ε.Ε., που ξεπερνά τα 500 εκατομμύρια, θα μπορούσε άνετα να απορροφήσει 1 εκατ. πρόσφυγες ετησίως. Κανένα κράτος-μέλος δεν μπορεί να το κάνει αυτό μόνο του, ούτε καν η Γερμανία» γράφει ο Γερμανός αρθρογράφος των Financial Times, Βόλφγκανγκ Μινχάου, που χωρίς να χαρίζεται στην καγκελάριο, που «επέβαλε μονομερώς στη χώρα της και στην υπόλοιπη Ευρώπη την πολιτική των ανοικτών συνόρων», εντοπίζει τα δύσκολα στην τάση για εθνικές λύσεις. «Επειτα από σχεδόν 60 χρόνια ευρωπαϊκής ενοποίησης, εισερχόμαστε στην εποχή της αποσύνθεσης».
Στην εποχή της αποσύνθεσης ή της απελπισίας, όταν η τελευταία ορίζει μια κατάσταση κι όχι συναίσθημα; Μια κατάσταση, όπου πολλοί ηγέτες κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατήσουν μακριά από το έδαφός τους τους πρόσφυγες και να αφήσουν το πρόβλημα στους γείτονές τους. Θυμίζει την «Πανούκλα», όπου μια ανυποψίαστη πολιτεία πλήττεται από επιδημία και οι ιθύνοντες για να εμποδίσουν τη μετάδοση καλούνται να αποκλείσουν την πόλη, να απαγορεύσουν την έξοδο σε όλους.
Μέσα σε αυτό το χάος, το πεισματικό ποδοβολητό της απορρύθμισης, κάποιοι θα καταρρεύσουν και θα ξανασηκωθούν, άλλοι θα ζήσουν το παράλογο, θα το αποδεχτούν, θα μείνουν στην άκρη παρατηρώντας το, θα περιμένουν, κάποιοι θα δράσουν. Κάποτε, κι αυτή η ιστορία θα γλιστρήσει μακριά από την Ιστορία.
Μην περιμένετε, βέβαια, πρόσωπα εκστατικά και φλογισμένα να γιορτάζουν στους δρόμους, όπως στη μυθοπλασία. Μπορείτε, όμως, να περιμένετε μια άλλη Ευρώπη, πέρα από «τις εξαγγελίες αυτού που συνήθως ονομάζουμε πεπρωμένο»...
της κ.Κ.Τζωρτινάκη
