- Ο ακρογωνιαίος λίθος των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, η Συνθήκη της Λωζάνης, τίθεται διαρκώς υπό αμφισβήτηση από τον Ερντογάν.
- Τα Τίρανα κλιμακώνουν την εθνικιστική ρητορική τους.
- Η Ελλάδα καλείται να δώσει απαντήσεις.
Το Σύνταγμα της χώρας το ορίζει και οι τρέχουσες συνθήκες το απαιτούν.
Η... ανάγκη σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) προβάλλει σήμερα επιτακτικότερη παρά ποτέ, υπό το φως τόσο των κλιμακούμενων προκλήσεων εκ μέρους της Τουρκίας και της Αλβανίας, όσο και των εξελίξεων περί το Κυπριακό ζήτημα.
Η χώρα μας, παρά την οικονομική και κοινωνική κρίση που διανύει, οφείλει να εμφανιστεί ενωμένη ενώπιον προκλήσεων εθνικού χαρακτήρα. Αν μη τι άλλο, το πολιτικό της προσωπικό δικαιούται επίσημης ενημέρωσης για την πορεία αυτών των ζητημάτων.
Η σαφής εκτροπή της Τουρκίας από τη δημοκρατική πεπατημένη και ο εντεινόμενος ηγεμονισμός που επιδεικνύει ο πρόεδρός της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνοδεύονται πλέον από ρητορική αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των σχέσεών μας με τη γείτονα, από το 1923 έως σήμερα.
Ταυτόχρονα, η δημόσια και συνεχής επίκληση του υποτιθέμενου ζητήματος της «Τσαμουριάς» εκ μέρους του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα, αλλά και η απόφαση κατεδάφισης οικιών Ελλήνων στη Χειμάρρα, καταδεικνύουν την τροπή που λαμβάνουν οι σχέσεις μας με την Αλβανία.
Όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας τόνισε, κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε χθες με τον κ. Ράμα, οι πρόσφατες ενέργειες αλλά και η ολοένα αυξανόμενη εθνικιστική ρητορική της αλβανικής πλευράς υπονομεύουν την εμπέδωση του κλίματος εμπιστοσύνης, που είναι απαραίτητο για την πρόοδο των διμερών σχέσεων.
Υπό το φως όλων αυτών, τι μορφή λαμβάνει -τουλάχιστον- η επίσημη ενημέρωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας εκ μέρους της κυβέρνησης;
Το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) συστάθηκε, κατ’ εφαρμογή σχετικής πρόβλεψης του Συντάγματος, ως ένα συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης επί θεμάτων στρατηγικού σχεδιασμού της εξωτερικής πολιτικής.
Στην πράξη, παρέχει την ευκαιρία ουσιαστικής ενημέρωσης των κοινοβουλευτικών κομμάτων από την κυβέρνηση για τις τρέχουσες εξελίξεις επί ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής.
Εάν δεν είναι τώρα ο καιρός να συγκληθεί, πότε -άραγε- είναι;
Κυριότερα, δε, υπό το φως της κλιμακούμενης ρητορικής σε ό,τι αφορά στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, η κυβέρνηση θα όφειλε να επιδιώξει όχι μόνο την εις βάθος ενημέρωση του πολιτικού προσωπικού επί αυτών των εξελίξεων, αλλά και την εξασφάλιση μίας ενιαίας εθνικής στάσης απέναντι στους κινδύνους που προβάλλουν.
Είναι κάτι περισσότερο από σαφές, ότι το ΕΣΕΠ παρέχει το πλέον εύφορο έδαφος για την ευόδωση αυτού του στόχου, στον βαθμό που η κυβέρνηση όντως τον επιδιώκει.
Πέρα και μακριά από τους οξείς τόνους που χαρακτηρίζουν τις κοινοβουλευτικές συζητήσεις, το θεσμοθετημένο περιβάλλον του ΕΣΕΠ μπορεί να αποτελέσει έναν βατήρα συνδιαμόρφωσης μίας πραγματικά ενιαίας πολιτικής επί αυτών των εθνικών ζητημάτων.
Τα εθνικά ζητήματα οφείλουν να μην αποτελούν πεδίο κομματικής ή πολιτικής αντιπαράθεσης ή εκμετάλλευσης οποιασδήποτε άλλης μορφής.
Υπό αυτό το πρίσμα και υπό το ενδεχόμενο συνάντησης του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα με τον πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν, ο πολιτικός κόσμος της χώρας δικαιούται να ενημερωθεί με τον πλέον επίσημο τρόπο σχετικά με τις τρέχουσες εξελίξεις, αλλά και πώς τις αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της χώρας.
Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ήδη υποβάλει σχετικό αίτημα και η κυβέρνηση οφείλει να τοποθετηθεί και μάλιστα το ταχύτερο δυνατόν.
Δεν είναι ο καιρός ούτε για φαινόμενα «κώφευσης», ούτε και για «μοναχικούς» δρόμους.
Απαιτείται εθνική στρατηγική.
Του κ.Ν.Γ.Δρόσου
