Οι Financial Times, μπορούν να καταγράφουν δεκάδες καταγγελτικά δημοσιεύματα για τις προηγούμενες κυβερνήσεις.. αλλά όχι για την σημερινή.
Γενικότερα, η ξένη δημοσιογραφία, πρέπει να σέβεται τις καλές προθέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάτι που ισχύει φυσικά και για την Ελληνική δημοσιογραφία. Για την δεύτερη ωστόσο, τα έχουμε πει, τώρα είναι η σειρά της πρώτης.
Η κυβέρνηση, είναι φανατική υπέρμαχος της μιας αλήθειας, αυτής που την εξυπηρετεί πολιτικά. Σ’ αυτό το πλαίσιο, εδώ και χρόνια στοχοποιεί Μέσα και δημοσιογράφους που δεν εστερνίζονται την αλήθεια αυτή. Η επίθεση... γίνεται στο όνομα των διαπλεκόμενων συμφερόντων που συνδέονται με τα Μέσα, ωστόσο οι πραγματικές προθέσεις είναι ο περιορισμός της διαφορετικής άποψης, εκτίμησης ή αλήθειας. Τα διαπλεκόμενα σίγουρα υπάρχουν, αλλά η κυβέρνηση δεν αποτέλεσε εξαίρεση στην προσπάθεια προσέγγισής τους. Τώρα ωστόσο, ήρθε η καταγγελτική τακτική και για τα διεθνή ΜΜΕ.
Η κυβέρνηση ενοχλήθηκε ιδιαίτερα από ένα δημοσίευμα του Guardian προχθές και ένα άλλο των Financial Times λίγες ημέρες πριν. Πίσω από αυτά βρίσκονται-σύμφωνα με τα περίφημα non paper του Μεγάρου Μαξίμου-πολιτικές σκοπιμότητες, μονομέρεια, ανευθυνότητα και καταστροφολογία. Είναι δημοσιεύματα που εξυπηρετούν κάποιους, δεν είναι αληθινά, για την ακρίβεια δεν υιοθετούν την λογική της μοναδικής αλήθειας.
Τα χρόνια προ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα συγκεκριμένα- και όχι μόνο-ξένα Μέσα, έχουν δημοσιεύσει πολλά άρθρα, σχόλια ή ρεπορτάζ για τη χώρα μας και ιδιαίτερα τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ειδικά οι Financial Times, η αποκαλούμενη και βίβλος του επιχειρηματικού κόσμου, έχει αποδομήσει πολλές φορές τις επιτυχίες που επικαλείτο η κυβέρνηση Σαμαρά. Το 2014 έγραφε πως ήρθε η ώρα να χρεοκοπήσει η χώρα αφού η οικονομία της δεν ανακάμπτει, ένα χρόνο πριν κατήγγειλε την κυβέρνηση Σαμαρά ότι κωλυσιεργεί στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής της πλούσιας ελίτ, ενώ όταν ο Σαμαράς έλεγε πως έρχεται το τέλος των μνημονίων, οι Financial Times, έγραφαν πως ήρθε η ώρα του νέου μνημονίου.
Τα δημοσιεύματα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, τα χρησιμοποιούσε ως όχημα κριτικής στην τότε κυβέρνηση. Δεν κατήγγειλε ότι υπάρχουν σκοπιμότητες πίσω από αυτά. Όπως χρησιμοποιούσε και οποιαδήποτε αρνητική για την κυβέρνηση Σαμαρά δημοσίευση του Guardian, ο οποίος δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι ακολουθεί φιλελεύθερες απόψεις. Η Βρετανική εφημερίδα αμφισβητούσε έντονα τις επιδόσεις που επικαλείτο η κυβέρνηση Σαμαρά, ενώ και τότε αναφερόταν στην κατάρρευση του κράτους πρόνοιας. Αυτή στην οποία αναφέρεται και τώρα και αφορά την σημερινή κυβέρνηση.
Στην επόμενη φάση, όταν υπάρξουν μερικά επιπλέον επικριτικά για την Ελληνική κυβέρνηση, δημοσιεύματα ξένων Μέσων, η πιο πιθανή εξέλιξη θα είναι το Μέγαρο Μαξίμου ν αρχίσει να καταγγέλλει και την ξένη διαπλοκή. Όπως έκανε με την Ελληνική. Μ’ ένα μέρος της οποίας σήμερα, βαδίζει μαζί...
