- Πολύ μεγάλο το κόστος των χειρισμών που έγιναν τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τις αρχαιότητες, σχολιάζουν φορείς του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Δεν θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για το σταθμό Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης, ωστόσο οι φορείς υπογραμμίζουν πως το...κόστος των χειρισμών που έγιναν τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τις αρχαιότητες, είναι πολύ μεγάλο: φτάνει τα 40 και πλέον εκατομμύρια ευρώ σε χρήμα και πέντε έτη σε χρόνο.
Εκπρόσωποι του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου – Παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας, του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας / Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της Υπουργικής απόφασης, ως προς τα αρχαία στο σταθμό Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης. Ζητούσαν να ακυρωθεί η απόφαση Μπαλτά, η οποία όριζε την δημιουργία «αρχαιολογικής πλάζας» χωρίς τη μετακίνηση και επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων.
Όπως αναφέρεται σε κοινή ανακοίνωση, προχωρούν σε απόσυρση της προσφυγής, «καθώς προέχει η ομόνοια και η ομοφωνία της πόλης.»
«Στα 10 χρόνια από την υπογραφή της σύμβασης για την κατασκευή του ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης μέχρι σήμερα, γίναμε επανειλημμένα μάρτυρες γεγονότων που καθυστέρησαν δραματικά ή/και απείλησαν την πορεία του έργου» αναφέρει η ανακοίνωση.
«Η τελευταία –ελπίζουμε- δραματική σκηνή αφορούσε τα σπουδαία ευρήματα στον σταθμό Βενιζέλου. Μία σειρά ατυχών και άστοχων χειρισμών, ανήγαγαν σε δυσεπίλυτο πρόβλημα, αυτό που έπρεπε να είναι ευτύχημα για την πόλη και σε διαφωνία επιπέδου καφενείου, την εξεύρεση τεχνικής λύσης.
Μετά από διάφορα συμβάντα και ενώ είχε δρομολογηθεί η λύση της απόσπασης και επανατοποθέτησης των αρχαιοτήτων (απόφαση ΥΠΠΟ 24.2.2014 μετά από γνωμοδότηση του ΚΑΣ), πρωτεργάτης της οποίας υπήρξε το ΤΕΕ/ΤΚΜ, το ΚΑΣ εντελώς αιφνιδιαστικά συζήτησε πρόταση του Δήμου Θεσσαλονίκης, για κατά χώρα διατήρηση των αρχαιοτήτων, την οποία αγνοούσαν οι φορείς της πόλης αλλά και αυτό ακόμα το Δημοτικό Συμβούλιο.
Τη θετική γνωμοδότηση του ΚΑΣ ακολούθησε απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, ενώ ταγοί της Θεσσαλονίκης, επισκέπτες εκπρόσωποι της Κεντρικής Εξουσίας, σχετικοί και άσχετοι, περιδιάβαιναν την περιοχή και αποφαίνονταν για τη... χρησιμότητα του Σταθμού Βενιζέλου, με αναλύσεις του είδους «Ε! και τι έγινε αν καταργηθεί».
Τότε, εμείς οι εκπρόσωποι του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου – Παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας, του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας / Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, στην προσπάθειά μας να σώσουμε το μεγάλο έργο της πόλης, προσφύγαμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της Υπουργικής απόφασης. Τότε ενημερώσαμε τους συμπολίτες μας για το τι σήμαινε αυτή η απόφαση
Η επιχειρηματολογία του «Ε! και τι έγινε...» που κατέληγε στο ότι οι παράπλευροι σταθμοί (Αγίας Σοφίας και Δημοκρατίας, απόστασης 1200μ) θα παραλάμβαναν την κίνηση, αγνοούσε – μεταξύ άλλων – ότι και είκοσι (20) βαγόνια να προσθέτονταν στον συρμό, το στάνταρ μήκος της αποβάθρας θα εξυπηρετούσε μόνο τα τέσσερα (4). Ή ότι η χρηματοδότηση του έργου είχε εγκριθεί για την συγκεκριμένη σχεδίαση.
Σήμερα, η Κυβέρνηση, ο Δήμος, η Αττικό Μετρό ΑΕ και το ΚΑΣ φαίνεται να συμφωνούν σε μία λύση που προβλέπει και την διατήρηση κατά χώρα των αρχαιοτήτων (σε ένα μεγάλο ποσοστό) και τη δημιουργία του σταθμού.
Η Πολιτεία, φαίνεται να αναλαμβάνει την οικονομική επιβάρυνση στην υποδιπλασιασμένη της εκδοχή (περί τα 20 εκατομμύρια). Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αντιλαμβάνονται, η Πολιτεία και ο Δήμος Θεσσαλονίκης το ότι ένα ακριβό έργο θα εξυπηρετεί επί σειρά ετών, την διαδρομή Νέα Ελβετία – Συντριβάνι.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Περιφερειακού Τμήματος Κεντρικής Μακεδονίας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ/ΤΚΜ) πρόκειται για εφικτή αλλά δύσκολη λύση, με σημαντικές κατασκευαστικές αβεβαιότητες, κόστος που θα υπερβεί τα 40 εκατομμύρια ευρώ και πρόσθετο απαιτούμενο χρόνο που θα υπερβεί τα 5 χρόνια, για την κατασκευή του σταθμού».
Οι φορείς «έχοντας πλήρη επίγνωση όσων θα συμβούν, με βάση τις εκτιμήσεις του Τεχνικού Επιμελητηρίου, τεχνικού συμβούλου της Κυβέρνησης και μην έχοντας κανένα προσωπικό ή συλλογικό όφελος και συμφέρον από την συνέχιση μιας τεχνητής διχόνοιας» αποφασίζουν ότι προέχει «η ομόνοια και η ομοφωνία της πόλης» και αποσύρουν την προσφυγή τους από το ΣτΕ.
