- «Η κυβέρνησή μας θα βάλει άμεσο τέλος στις πολιτικές λιτότητας που οδήγησαν τους πολίτες στην απόγνωση και θα αναστρέψει τη ζοφερή εικόνα της χώρας. Απαιτείται, με κατεπείγοντα τρόπο και στοχευμένες παρεμβάσεις, να ανακουφίσουμε τα κατώτατα κοινωνικά στρώματα, να αποκαταστήσουμε τα εργασιακά δικαιώματα και να επαναφέρουμε την εργασιακή ειρήνη».
Μην τρομάζετε η δήλωση-δέσμευση είναι ...last year. Η δήλωση -των πρώτων ημερών του Φεβρουαρίου 2015- ανήκει στον... φρέσκο εκείνη την εποχή υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πάνο Σκουρλέτη. Ο τελευταίος ερχόταν με δύναμη από την Κουμουνδούρου της προεκλογικής πλειοδοσίας και είχε την άνεση (ή και την πολυτέλεια) να αθλείται στο πεδίο του λαϊκισμού.
Διαβάζω σε δημοσιεύματα και αναρτήσεις εκείνης της εποχής το τι ακριβώς δήλωνε με περισσή ελαφρότητα ο κομματικός αξιωματούχος της Πλατείας Κουμουνδούρου:
«Την άμεση προώθηση δέσμης μέτρων που θα στοχεύουν στον περιορισμό των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, στην κατάργηση όλων των αντιεργατικών μνημονιακών νόμων και στην διασφάλιση των εργασιακών και συλλογικών δικαιωμάτων, ανακοίνωσε ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πάνος Σκουρλέτης στη Βουλή, κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης. Πρώτο μας βήμα είναι η κατάργηση των μνημονιακών ρυθμίσεων», δεσμεύτηκε ο υπουργός Εργασίας, σημειώνοντας, πάντως, ότι δεν είναι εύκολο, ενώ επανέλαβε ότι προωθείται η σταδιακή επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ».
Είπε και άλλα ηχηρά ο σύντροφος υπουργός ...Δεν τα επαναλαμβάνω καθώς δεν αλλάζουν το νόημα της τότε παρέμβασης του.
Δυστυχώς για εκείνον οι δηλώσεις και οι δεσμεύσεις μένουν για να στοιχειώνουν τον πολιτικό τους βίο – εκείνου και των απερίσκεπτων συντρόφων του. Το καλοκαίρι του 2017 πριν καν κλείσουν 2 χρόνια από την τελευταία ανανέωση της κυβερνητικής ευθύνης το πολιτικό και ιδεολογικό οικοδόμημα του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας Τσίπρα έχει καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος. Οι κατά ΣΥΡΙΖΑ ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις βολεύτηκαν πλέον μια χαρά στο επικυρωμένο κείμενο της Συμφωνίας για την ίδρυση της Γενικής Επιτροπής Αλιείας για την Μεσόγειο. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά και τα ψάρια στα πανέρια...
Απέναντι σε όλα αυτά οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι εξακολουθούν να υποκρίνονται πως δεν άλλαξε τίποτα και κυρίως η ...αγωνιστική διάθεση τους. Θα μου πείτε ότι η υποκρισία έχει και τα όρια της και θα έχετε απόλυτα δίκιο. Αλλά, και πάλι μικρό το κακό. Το πρόβλημα δεν είναι στην υποκρισία των κυβερνώντων αλλά στο πέπλο που αρχίζει και καλύπτει ολόκληρη την πολιτική σκηνή καθώς τα περιθώρια χειρισμών και αλλαγών είναι σχεδόν μηδενικά. Και αυτό είναι γνωστό σε όλους όσοι γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση.
Σήμερα, μετά και την τελευταία ψαριά των τροπολογιών το κρίσιμο ζήτημα είναι η αποκατάσταση της γλώσσας της αλήθειας που στο σημείο αυτό συναντιέται αναπόφευκτα με την αποδοχή των πραγματικοτήτων στην Ελλάδα και τον Κόσμο.
Toυ κ.Κ.Τσαούση
