!"Toυ Ν.Καραβίδα
H είδηση είναι εντυπωσιακή, αν και για κάποιο περίεργο λόγο δεν έγινε ευρύτερα γνωστή: αφορά την «θηλυκή εκδοχή του Ομπάμα--αλά Ιταλικά», όπως αναφέρει ο ανταποκριτής της βρετανικής Telegraph στη Ρώμη, Νικ Σκουάιρς, στον οποίον οφείλουμε και το ρεπορτάζ.
Ο λόγος περί της Σάντι Κέιν (φωτό) που έχει την ίδια ηλικία με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών--47 ετών.
Είναι κι αυτή μιγάς—από πατέρα Αφροαμερικανό και μητέρα Ιταλίδα. Κι απ'την περασμένη Κυριακή είναι η δήμαρχος μιας μικρής πόλης κοντά στα σύνορα με την Ελβετία, της Βίγκιου.
Είναι η πρώτη μαύρη που εκλέγεται δήμαρχος στην Ιταλία. Η κ. Κέριν εξελέγη μάλιστα με τη σημαία της θεωρούμενης...ξενοφοβικής Λέγκας του Βορρά—ενός κόμματος, το οποίο όχι μόνον αγωνίζεται για να έχει ο εύπορος πλούσιος Βορράς μεγαλύτερη αυτονομία από την υπόλοιπη Ιταλία, αλλά και για να ληφθούν αποτελεσματικότερα μέτρα για την αντιμετώπιση των λαθρομεταναστών, δεκάδες χιλιάδες εκ των οποίων προέρχονται από την Αφρική, την Ασία και την Ανατολική Ευρώπη. Πολλοί Ιταλοί, ως... γνωστόν, επιρρίπτουν στους μετανάστες τις ευθύνες για την αύξηση της εγκληματικότητας—πολλά κόμματα φλερτάρουν, άλλωστε, ανοιχτά με την ξενοφοβία: μία σχετική πρόσφατη αφίσα της Λέγκας απεικόνιζε τον αρχηγό μιας φυλής Ινδιάνων της βόρειας Αμερικής. Από κάτω διάβαζες τη φράση: "Τούς επέβαλαν τους μετανάστες--και τώρα οι αυτόχθονες ζουν σε προστευόμενους καταυλισμούς."
Η ίδια η κ. Κέιν, πάντως, δεν πιστεύει πως υπάρχει πρόβλημα: μπορεί, λέει, να είναι και μαύρη και στέλεχος της Λέγκας του Βορρά. Αν και ο ορισμός που δίνει η ίδια στον ρατσισμό αφήνει πολλά ερωτηματικά: "ο κόσμος", λέει, "πιστεύει πως η Λέγκα είναι ρατσιστική, αλλά τώρα η Λέγκα είναι πιο δυνατή και πιο ώριμη από ό,τι ήταν κάποτε. Δεν είναι ρατσιστικό να είσαι κατά της παράνομης μετανάστευσης [...] Το πρόβλημα", εξηγεί η νέα δήμαρχος του Βίγκιου, "είναι πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν χαρτιά ... είναι φτωχοί ... Επομένως ή θα κλέψουν για να φάνε ή θα τους εκμεταλλευτούν τ'αφεντικά τους, που θα τους δώσουν πολύ λίγα λεφτά και δεν θα νοιαστούν αν θα πεθάνουν."
Η Σάντι Κέιν υποστηρίζει, λοιπόν, τη νέα πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι σύμφωνα με την οποία η ακτοφυλακή και το ναυτικό θα ανακόπτουν τα πλοιάρια που προσπαθούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο, μεταφέροντας μετανάστες, και θα τα αναγκάζουν να γυρίζουν στο λιμάνι απ'όπου ξεκίνησαν.
"Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο κι η Ιταλία δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει μόνη της", συνεχίζει η κ. Κέιν η οποία επίσης διερωτάται πόσοι από τους παράνομους μετανάστες είναι πραγματικοί πρόσφυγες και πόσοι οικονομικοί μετανάστες.
Αλλά δεν υπάρχει εδώ μια αντίφαση; Ο πατέρας της κ. Κέιν ήταν, όπως είπαμε, μαύρος. Πολέμησε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε τραυματισθεί και στο νοσοκομείο στη Γαλλία όπου τον είχαν μεταφέρει, γνώρισε μια δεκαοκτάχρονη Ιταλίδα. Παντρεύτηκαν κι έκαναν δυο κόρες--η κ. Κέιν ήταν η μικρότερη. Το 1971, όταν η Σάντι ήταν δέκα χρονών, η μητέρα της, που είχε χωρίσει, την έφερε στο Βίγκιου. Εκεί μεγάλωσε κι η μικρή αυτή πόλη έγινε το σπίτι της—βγάζει το ψωμί της εκεί η κ. Κέιν ως ξεναγός και μεταφράστρια. Τι θα είχε γίνει άραγε αν η Ιταλία της είχε κλείσει την πόρτα πριν από 37 χρόνια ή είχε κάνει τη ζωή της αφόρητη επειδή ήταν μαύρη;
"Οι Ιταλοί", επιμένει η Σάντι Κέιν, "δεν είναι ρατσιστές. Φοβούνται την οικονομική κρίση κι ανησυχούν πολύ πως μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους."
Η ίδια η κ. Κέιν, πάντως, δεν πιστεύει πως υπάρχει πρόβλημα: μπορεί, λέει, να είναι και μαύρη και στέλεχος της Λέγκας του Βορρά. Αν και ο ορισμός που δίνει η ίδια στον ρατσισμό αφήνει πολλά ερωτηματικά: "ο κόσμος", λέει, "πιστεύει πως η Λέγκα είναι ρατσιστική, αλλά τώρα η Λέγκα είναι πιο δυνατή και πιο ώριμη από ό,τι ήταν κάποτε. Δεν είναι ρατσιστικό να είσαι κατά της παράνομης μετανάστευσης [...] Το πρόβλημα", εξηγεί η νέα δήμαρχος του Βίγκιου, "είναι πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν χαρτιά ... είναι φτωχοί ... Επομένως ή θα κλέψουν για να φάνε ή θα τους εκμεταλλευτούν τ'αφεντικά τους, που θα τους δώσουν πολύ λίγα λεφτά και δεν θα νοιαστούν αν θα πεθάνουν."
Η Σάντι Κέιν υποστηρίζει, λοιπόν, τη νέα πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι σύμφωνα με την οποία η ακτοφυλακή και το ναυτικό θα ανακόπτουν τα πλοιάρια που προσπαθούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο, μεταφέροντας μετανάστες, και θα τα αναγκάζουν να γυρίζουν στο λιμάνι απ'όπου ξεκίνησαν.
"Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο κι η Ιταλία δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει μόνη της", συνεχίζει η κ. Κέιν η οποία επίσης διερωτάται πόσοι από τους παράνομους μετανάστες είναι πραγματικοί πρόσφυγες και πόσοι οικονομικοί μετανάστες.
Αλλά δεν υπάρχει εδώ μια αντίφαση; Ο πατέρας της κ. Κέιν ήταν, όπως είπαμε, μαύρος. Πολέμησε στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε τραυματισθεί και στο νοσοκομείο στη Γαλλία όπου τον είχαν μεταφέρει, γνώρισε μια δεκαοκτάχρονη Ιταλίδα. Παντρεύτηκαν κι έκαναν δυο κόρες--η κ. Κέιν ήταν η μικρότερη. Το 1971, όταν η Σάντι ήταν δέκα χρονών, η μητέρα της, που είχε χωρίσει, την έφερε στο Βίγκιου. Εκεί μεγάλωσε κι η μικρή αυτή πόλη έγινε το σπίτι της—βγάζει το ψωμί της εκεί η κ. Κέιν ως ξεναγός και μεταφράστρια. Τι θα είχε γίνει άραγε αν η Ιταλία της είχε κλείσει την πόρτα πριν από 37 χρόνια ή είχε κάνει τη ζωή της αφόρητη επειδή ήταν μαύρη;
"Οι Ιταλοί", επιμένει η Σάντι Κέιν, "δεν είναι ρατσιστές. Φοβούνται την οικονομική κρίση κι ανησυχούν πολύ πως μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους."
