Citigroup: Γιατί οι τέσσερις Σκανδιναβικές χώρες πρέπει να ενωθούν υπό μία ενιαία διοίκηση

• Η περιοχή θα μπορούσε να γίνει μια παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη, η 10η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο...

Μία πολύ ενδιαφέρουσα άποψη εξέφρασε ο πρόεδρος και διευθύνοντας σύμβουλος της τράπεζας Citi (υπάγεται στον όμιλο της Citigroup) στο Λονδίνο, κ. Eirik Winter, ο οποίος εκτιμά πως οι τέσσερις Σκανδιναβικές χώρες (Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία και Ισλανδία) πρέπει να ενωθούν υπό μία ενιαία συνομοσπονδία, τις «Ηνωμένες Πολιτείες του Βορρά».
Όπως υποστηρίζει, αυτό θα αυξήσει την ήδη ισχυρή παρουσία των χωρών στο παγκόσμιο σκηνικό, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά.
Σε επιστολή του προς την Dagens Industri, ο ανώτατος τραπεζίτης αναφέρει πως «σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από το άγχος του Brexit, τον αμερικανικό προστατευτισμό, τις ρωσικές απειλές, τη μαζική μετανάστευση και τις ολοένα κυρίαρχες αναδυόμενες δυνάμεις της Κίνας και της Ινδίας, η σκανδιναβική επιρροή στην παγκόσμια σκηνή χρειάζεται περισσότερο από ποτέ».
Αντί να ενεργούν ξεχωριστά, οι Σκανδιναβικές χώρες πρέπει να σχηματίσουν μια στενή πολιτική και οικονομική ένωση.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Σκανδιναβικές χώρες διαχειρίζονται τις πολιτικές τους υποθέσεις κυρίως μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ωστόσο, επειδή η ίδια η Ε.Ε. έχει χάσει την επιρροή της στην παγκόσμια σκηνή, ο κ. Winter διαμηνύει πως «είναι ώρα οι Σκανδιναβικές χώρες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους».
Η περιοχή θα μπορούσε να γίνει μια παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη, η 10η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
«Περίπου 27 εκατομμύρια πολίτες, η 10η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο (με ΑΕΠ 1,45 τρισ. δολάρια!), ηγετικός ρόλος στην αειφορία και την ψηφιοποίηση.
Παγκόσμιες εξαγωγές σε ναυτιλία, ενέργεια, ιατρική, τεχνολογία, βαριά βιομηχανία, μουσική και τηλεπικοινωνίες.
Ένα τεράστιο κρατικό επενδυτικό ταμείο.
Μια κοινωνία που βασίζεται στο ανοικτό πνεύμα, την ισότητα, την αμελητέα διαφθορά, τον σεβασμό, το κράτος δικαίου και την ανεκτικότητα».

Ο κ. Winter επικαλείται την κοινή ιστορία, τις αξίες και τις γλώσσες της περιοχής, ως εύφορο έδαφος για στενή συνεργασία, η οποία, όπως παρατηρεί, έχει ιστορικά προηγούμενα στην Ένωση Καλμάρ υπό τη βασίλισσα Μαργαρίτα της Δανίας (14ος αιώνας) ή την ένωση Σουηδίας και Νορβηγίας, η οποία εν τέλει διαλύθηκε -ειρηνικά- το 1809.
Οι υπάρχουσες διαφορές -για παράδειγμα, η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ ή το ευρώ- θα αντισταθμιστούν σημαντικά από την ενοποιημένη φωνή των χωρών και από το μειωμένο κόστος συναλλαγών στις παγκόσμιες υποθέσεις, επισημαίνει.
Παρόλο που η ιδέα του εμπνέεται από το ομοσπονδιακό μοντέλο της Αμερικής, ο κ. Winter δεν προτείνει κεντρικό κράτος.
Αντίθετα, μιλά για μια «συνομοσπονδία», βασισμένη σε μια εκ περιτροπής ενωμένη κυβέρνηση, η οποία θα αποτελούσε τη σκανδιναβική «φωνή» στις γεωπολιτικές υποθέσεις.