.
Eντάξει, η τουρκική προκλητικότητα είναι αυτή που είναι, τα εσωτερικά προβλήματα της γείτονος είναι αυτά που είναι, αλλά πάλι... Κατάλαβε κανείς πώς και γιατί μετά από μια μεγάλη περίοδο νηνεμίας στο Αιγαίο ξαφνικά η Τουρκία αποφάσισε να εντείνει τις π
ροκλήσεις; Γιατί τώρα αποφάσισε να «γκριζάρει», όπως είναι η διπλωματική αργκό, και κατοικημένα νησιά;
Υπάρχει η επαναλαμβανόμενη θεωρία της εξαγωγής των τουρκικών προβλημάτων στο Αιγαίο. Εδώ υπάρχουν λογικές ανακολουθίες. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ίδιοι που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία, υποστηρίζουν και την αντίθετή της. Θαυμάζουν, δηλαδή, το τουρκικό στρατιωτικοδιπλωματικό κατεστημένο, το οποίο -σε αντίθεση με την Ελλάδα- έχει ένα μακροχρόνιο σχέδιο εναντίον μας που δεν επηρεάζεται από την πολιτική συγκυρία. Οπότε είτε υπάρχει αυτό το συνεκτικό σχέδιο στο οποίο δεν χωρούν βήματα μόνο για εσωτερική κατανάλωση, είτε δεν υπάρχει και η εξωτερική της πολιτική χαράσσεται ανάλογα με τα εσωτερικά της προβλήματα.
Αλλά πάλι η Τουρκία έχει μονίμως προβλήματα και συνεπώς οι εξαγωγές των έπρεπε να είναι συνεχείς. Εδώ υπάρχει κι ένα περίεργο στοιχείο. Στον τουρκικό τύπο η πρόσφατη ένταση δεν υπάρχει ούτε ως μονόστηλο. Αρα, τι σόι εσωτερική κατανάλωση γίνεται στην Τουρκία όταν δεν υπάρχει καν το προϊόν στα ράφια; Για την ακρίβεια η... μόνη κατανάλωση που γίνεται είναι ελληνική, με πρωτοσέλιδους τίτλους στις εφημερίδες και πατριωτικές δηλώσεις των πολιτικών.
Το δεύτερο μυστήριο έχει να κάνει με τη φάρσα (;) περί κινδύνου 15 ναυαγών στο Φαρμακονήσι. Επειτα από τηλεφώνημα αγνώστου ανήμερα τα Θεοφάνια «υπήρξε αίτημα προς το Πεντάγωνο από το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Ερευνας και Διάσωσης του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) για συνδρομή στη διάσωση περίπου 15 ατόμων στη θαλάσσια περιοχή κοντά στο Φαρμακονήσι. Η αξιοπιστία της πληροφορίας που έφθασε στο ΥΕΝ εκ των υστέρων ελέγχεται. Το ΥΕΝ εξέδωσε ΝΟΤΑΜ για δέσμευση της περιοχής για έρευνες. Περίπου τα μεσάνυχτα της Τρίτης, ελληνικό Σούπερ Πούμα άρχισε τις έρευνες στην περιοχή, από τις οποίες δεν προέκυψε κάτι. Ενώ το ελικόπτερο εκτελούσε την πτήση έρευνας, δέχθηκε από τον ασύρματο κλήσεις από τις τουρκικές αρχές, που ισχυρίσθηκαν ότι παραβίασε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας και έπρεπε να εγκαταλείψει την περιοχή. Οι πιλότοι του Σούπερ Πούμα δεν απάντησαν στις κλήσεις». («Καθημερινή» 8.1.2009)
Σ’ αυτού του τύπου τα στρατιωτικο-διπλωματικά παιχνίδια οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες και οι προκλήσεις μέχρι τις προβοκάτσιες είναι πολλές. Βεβαίως στην Τουρκία με την χωλή δημοκρατία, τις πολλές κάμαρες και παρακάμαρες της εξουσίας το πολιτικό παίγνιο γεννά πολλά τοξικά υποπροϊόντα. Αυτά αφορούν, είτε τα εσωτερικά της γείτονος (βλέπε υπόθεση Εργκένεκον) είτε ακόμη και τα εξωτερικά της (βλέπε, κυρίως, Αιγαίο). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε τη δική μας αυλή αφρόντιστη. Φύονται κι εκεί πολλά ζιζάνια. Οι αμυντικές δαπάνες είναι μια μαύρη τρύπα της οικονομίας αλλά και του δημοκρατικού ελέγχου. Τα ποσά, μάλιστα, που παίζονται είναι ιλιγγιώδη και αφορούν ελληνικές και ξένες τσέπες. Και σε περιόδους οικονομικής κρίσης μερικά δισ. ευρώ τα χρειάζονται όλοι. Πρώτοι απ’ όλους, όμως, εμείς.
ροκλήσεις; Γιατί τώρα αποφάσισε να «γκριζάρει», όπως είναι η διπλωματική αργκό, και κατοικημένα νησιά;Υπάρχει η επαναλαμβανόμενη θεωρία της εξαγωγής των τουρκικών προβλημάτων στο Αιγαίο. Εδώ υπάρχουν λογικές ανακολουθίες. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι ίδιοι που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία, υποστηρίζουν και την αντίθετή της. Θαυμάζουν, δηλαδή, το τουρκικό στρατιωτικοδιπλωματικό κατεστημένο, το οποίο -σε αντίθεση με την Ελλάδα- έχει ένα μακροχρόνιο σχέδιο εναντίον μας που δεν επηρεάζεται από την πολιτική συγκυρία. Οπότε είτε υπάρχει αυτό το συνεκτικό σχέδιο στο οποίο δεν χωρούν βήματα μόνο για εσωτερική κατανάλωση, είτε δεν υπάρχει και η εξωτερική της πολιτική χαράσσεται ανάλογα με τα εσωτερικά της προβλήματα.
Αλλά πάλι η Τουρκία έχει μονίμως προβλήματα και συνεπώς οι εξαγωγές των έπρεπε να είναι συνεχείς. Εδώ υπάρχει κι ένα περίεργο στοιχείο. Στον τουρκικό τύπο η πρόσφατη ένταση δεν υπάρχει ούτε ως μονόστηλο. Αρα, τι σόι εσωτερική κατανάλωση γίνεται στην Τουρκία όταν δεν υπάρχει καν το προϊόν στα ράφια; Για την ακρίβεια η... μόνη κατανάλωση που γίνεται είναι ελληνική, με πρωτοσέλιδους τίτλους στις εφημερίδες και πατριωτικές δηλώσεις των πολιτικών.
Το δεύτερο μυστήριο έχει να κάνει με τη φάρσα (;) περί κινδύνου 15 ναυαγών στο Φαρμακονήσι. Επειτα από τηλεφώνημα αγνώστου ανήμερα τα Θεοφάνια «υπήρξε αίτημα προς το Πεντάγωνο από το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Ερευνας και Διάσωσης του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) για συνδρομή στη διάσωση περίπου 15 ατόμων στη θαλάσσια περιοχή κοντά στο Φαρμακονήσι. Η αξιοπιστία της πληροφορίας που έφθασε στο ΥΕΝ εκ των υστέρων ελέγχεται. Το ΥΕΝ εξέδωσε ΝΟΤΑΜ για δέσμευση της περιοχής για έρευνες. Περίπου τα μεσάνυχτα της Τρίτης, ελληνικό Σούπερ Πούμα άρχισε τις έρευνες στην περιοχή, από τις οποίες δεν προέκυψε κάτι. Ενώ το ελικόπτερο εκτελούσε την πτήση έρευνας, δέχθηκε από τον ασύρματο κλήσεις από τις τουρκικές αρχές, που ισχυρίσθηκαν ότι παραβίασε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας και έπρεπε να εγκαταλείψει την περιοχή. Οι πιλότοι του Σούπερ Πούμα δεν απάντησαν στις κλήσεις». («Καθημερινή» 8.1.2009)
Σ’ αυτού του τύπου τα στρατιωτικο-διπλωματικά παιχνίδια οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες και οι προκλήσεις μέχρι τις προβοκάτσιες είναι πολλές. Βεβαίως στην Τουρκία με την χωλή δημοκρατία, τις πολλές κάμαρες και παρακάμαρες της εξουσίας το πολιτικό παίγνιο γεννά πολλά τοξικά υποπροϊόντα. Αυτά αφορούν, είτε τα εσωτερικά της γείτονος (βλέπε υπόθεση Εργκένεκον) είτε ακόμη και τα εξωτερικά της (βλέπε, κυρίως, Αιγαίο). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε τη δική μας αυλή αφρόντιστη. Φύονται κι εκεί πολλά ζιζάνια. Οι αμυντικές δαπάνες είναι μια μαύρη τρύπα της οικονομίας αλλά και του δημοκρατικού ελέγχου. Τα ποσά, μάλιστα, που παίζονται είναι ιλιγγιώδη και αφορούν ελληνικές και ξένες τσέπες. Και σε περιόδους οικονομικής κρίσης μερικά δισ. ευρώ τα χρειάζονται όλοι. Πρώτοι απ’ όλους, όμως, εμείς.
