"Aθήνα,Καμπούλ,Βαγδάτη"..

Του N.Γ.Ξυδακη

"Η Αθήνα δεν είναι Καμπούλ και Βαγδάτη, όπως τη χαρακτήρισε ο τ. υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης.
Στο Αφγανιστάν και το Ιράκ διεξάγονται στρατιωτικές επιχειρήσεις, με εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες και βαρύ οπλισμό. Ο τ. υπουργός Δημοσίας Τάξεως, προφανώς θορυβημένος από τα πολλά και τυφλά μικροχτυπήματα, μετασχημάτισε τα φαινόμενα γενετικά. Λάθος του·

πολύ περισσότερο που είναι πολτικός άνδρας με πείρα και ευθύνη.Η βία που διαχέεται τις τελευταίες μέρες δεν είναι στρατιωτική. Είναι βία τυφλή εντός της κοινωνίας, από την κοινωνία εναντίον της κοινωνίας· κυματίζει ανέλεγκτη μαζί με τη δομική πλέον έξαρση του μικροεγκλήματος στον καθημερινό βίο, με τις ολοένα συχνότερες και θρασύτερες εμφανίσεις του οργανωμένου εγκλήματος, με τη μικρο-βία στους δρόμους, με τα κλειστά ή υπολειτουργούντα νοσοκομεία, με τα μαραμένα πανεπιστήμια, με τα φθίνοντα Λύκεια, με τους εγκαταλειμμένους βρώμικους δημόσιους χώρους.Δεν είναι βία στρατιωτική. Αλλά είναι βία πολεμική. Υπό την... έννοια ότι εντός της κοινωνίας μας διεξάγεται ένας ακήρυκτος πόλεμος, τυφλός, χωρίς αποσαφηνισμένα στρατόπεδα, χωρίς στόχους, αλλά με θύματα όλους μας. Ενας τεράστιος θυμός αναβλύζει από πληγές υπαρκτές ή πληγές φαντασιωμένες, και πλημμυρίζει το κοινωνικό σώμα και το επιμολύνει· το κάνει ακόμη πιο θυμωμένο, και εντέλει το κουλουριάζει μέσα στον φόβο και την καχυποψία, το κουλουριάζει πληγωμένο και πανικόβλητο. Ανυπεράσπιστο.Η διάχυτη βία εδράζεται πάνω σε υπόστρωμα διάχυτης ανομίας και γενικευμένης διαφθοράς. Πολιτικοί αναλυτές και γραφιάδες το επισημαίνουν εδώ και καιρό, πολύ πριν μιλήσουν τα καλάσνικοφ, τα σκόρπιον και η πετρελαιωμένη αμμωνία, πολύ πριν γίνουμε μάρτυρες μαφιόζικων τραμπουκισμών ή εξοστρακισμών.Η άμυνα κατά του διάχυτου φόβου, της τυφλής βίας, της διάχυτης ανομίας είναι τώρα η πιο επείγουσα υποχρέωση της πολιτικής κοινωνίας. Με πολιτικούς όρους οφείλουμε να σκεφτούμε και να δράσουμε, για να αποτρέψουμε την εγκατάσταση του φόβου στην καθημερινότητά μας".