Αναδημοσίευση από την εφημερίδα"Το Βήμα".
Υπογράφεται απ΄τον κ.Γ.Μαρίνο.
Πώς βλέπουν οι Ελληνες του εξωτερικού τα εν Ελλάδι;
Στο προ έτους ταξίδι μου στην Αυστραλία δεν διαπίστωσα μόνο για μιαν ακόμη φορά πόσο πιο Ελληνες είναι οι εκτός Ελλάδος, αλλά άκουσα με ντροπή και μιαν απλή συμπατριώτισσά μας να με ρωτά αυστηρά: «Μα πώς αφήσατε να καταντήσει σ΄ αυτό το χάλι η Ελλάδα μας;».
Ενας άλλος λαμπρός Ελληνας, στο Οφενμπαχ της Γερμανίας αυτός, ο ιατρός κ. Γεώργιος Βασιλειάδης, μου γράφει εξ αφορμής του φονευθέντος Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τα επακολουθήσαντα καταστροφικά γεγονότα και την εκ νέου άνθηση της τρομοκρατίας:
«Αποτελεί λυπηρόν,λυπηρότατον γεγονός ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου. Οπου λειτουργούν νόμοι,όμως,γνω- ρίζει καλώς ο καθείς πως η ζωή δεν είναι επιτραπέζιον κομπιούτερ-παίγνιον.Αν επιτεθείς εις αστυνομικόν,θα σε περιμένει μολύβι.Αυτό ισχύει εις όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου και πολύ περισσότερον εις χώρας πρότυπα των δρώντων σήμερον εν Ελλάδι. Θα ανέμενε κανείς πως αυτοί οι σωματέμποροι νέων μυαλών που τα έχουν... παρασύρει εις τον φοβερότερον ανθελληνισμόν,αυτοί οι θανατολάγνοι που επιθυμούσαν αυτό το πτώμα όσο τίποτα εις τον κόσμον,αυτοί οι αδίστακτοι υποκριτές όμπερ-προλέτ της Αριστεράς και του τριτοκοσμισμού,θα ζητούσαν συγγνώμην από τον ελληνικόν λαόν και από τους οικείους του νεκρού,που παρέσυραν και έδωσαν την ψευδαίσθησιν εις αυτόν και εις τους συνομηλίκους του πως μπορούν ατιμώρητα να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια ζωντανά,επιτιθέμενοι εις αστυνομικούς και κατακαίγοντας το λίκνον του πολιτισμού και της ανθρωπότητος.
Αντ΄ αυτού ζητεί το έθνος συγγνώμη και κρεμάει τους αστυνομικούς.Ο ΠιερΠάολο Παζολίνι,γνωστός αριστερός αλλά μεγαλοφυής εις όλα του,όμως (νεκρός από καιρό από βία αντικοινωνικού στοιχείου) τολμούσε την δεκαετίαν του εξήντα να δηλώνει,“οι αστυνομικοί είναι προλετάριοι,παιδιά του λαού” προκαλών ρίγη ιεράς αγανακτήσεως εις ημάς τους τάχα εξεγερμένους αριστερούς,τότε.
Ολοι μας αντιπαρατεθήκαμε κάποτε με αστυνομικούς.Αυτοί όμως είναι παιδιά του ελληνικού λαού,όπως οι πολιτικοί μας,οι δημοσιογράφοι μας,οι δικαστές μας,οι δικηγόροι μας,οι ιατροί μας.Αλλοι καλοί,άλλοι κακοί.Χωρίς αστυνομικούς δεν υπάρχει κράτος δικαίου,ατομική ιδιοκτησία,ησυχία,τάξις,ασφάλεια. Ημασταν και εμείς παιδιά,με τρύπια παπούτσια,τρύπια παντελόνια,νηστικά. Ομως δεν καίγαμε,δεν κλέβαμε,είχαμε οράματα για μας και τη γλυκυτάτη πατρίδα μας,το καμάρι του κόσμου.
Εχουμε και εμείς παιδιά εδώ εις την ξένην,κοσμοπολίτες με 5-6 γλώσσες,ΕΛΛΗΝΕΣ όμως που αγαπούν και τιμούν την χώραν των και το χωριό των και κλαίνε μαζί μας διά το κατάντημα της πατρίδος.
Είναι μεγάλο λάθος να παρουσιάζονται οι νέοι της συμφοράς ως αθώοι και ότι τάχα τους απασχολούν τα 700 ευρώ που θα βγάζουν.Οι οικονομικές κρίσεις είναι για να μας κάνουν ικανούς να αγωνισθούμε για ανώτερα και όχι να κάψουμε και αυτά που έχουμε.
Εχουμε και εμείς παιδιά,που αγωνίζονται να επιβιώσουν και να αναδειχθούν εις την ξένην,χωρίς την εμετικήν ευημερίαν των συνομηλίκων των εκεί στην Ελλάδα, την κτηνώδη απονιά των και την γενιτσάρικη απουσία πατριωτισμού,εθνικής συνειδήσεως,εθνικής ταυτότητος,εθνικής υπερηφάνειας και πόνου για τον τόπο, τους ανθρώπους και το μέλλον του.
Η ελληνική γη έχει,σήμερον παρά ποτέ,επιτακτικήν ανάγκη από βαθιά πνεύματα διά να τη νιώσουν και αγνές ψυχές διά να την αγαπήσουν.Δεν ανεχόμεθα να μας περιπαίζει η οικουμένη ως το τελευταίο προπύργιο του μπολσεβικισμού.
Δύναμη κα αποφασιστικότητα και προπαντός σεβασμό και ειλικρίνεια απαιτεί ο Ελληνισμός του εξωτερικού που αυτή τη στιγμή σιωπά,εξευτελισμένος,εις το περιθώριο των γεγονότων».
Αντ΄ αυτού ζητεί το έθνος συγγνώμη και κρεμάει τους αστυνομικούς.Ο ΠιερΠάολο Παζολίνι,γνωστός αριστερός αλλά μεγαλοφυής εις όλα του,όμως (νεκρός από καιρό από βία αντικοινωνικού στοιχείου) τολμούσε την δεκαετίαν του εξήντα να δηλώνει,“οι αστυνομικοί είναι προλετάριοι,παιδιά του λαού” προκαλών ρίγη ιεράς αγανακτήσεως εις ημάς τους τάχα εξεγερμένους αριστερούς,τότε.
Ολοι μας αντιπαρατεθήκαμε κάποτε με αστυνομικούς.Αυτοί όμως είναι παιδιά του ελληνικού λαού,όπως οι πολιτικοί μας,οι δημοσιογράφοι μας,οι δικαστές μας,οι δικηγόροι μας,οι ιατροί μας.Αλλοι καλοί,άλλοι κακοί.Χωρίς αστυνομικούς δεν υπάρχει κράτος δικαίου,ατομική ιδιοκτησία,ησυχία,τάξις,ασφάλεια. Ημασταν και εμείς παιδιά,με τρύπια παπούτσια,τρύπια παντελόνια,νηστικά. Ομως δεν καίγαμε,δεν κλέβαμε,είχαμε οράματα για μας και τη γλυκυτάτη πατρίδα μας,το καμάρι του κόσμου.
Εχουμε και εμείς παιδιά εδώ εις την ξένην,κοσμοπολίτες με 5-6 γλώσσες,ΕΛΛΗΝΕΣ όμως που αγαπούν και τιμούν την χώραν των και το χωριό των και κλαίνε μαζί μας διά το κατάντημα της πατρίδος.
Είναι μεγάλο λάθος να παρουσιάζονται οι νέοι της συμφοράς ως αθώοι και ότι τάχα τους απασχολούν τα 700 ευρώ που θα βγάζουν.Οι οικονομικές κρίσεις είναι για να μας κάνουν ικανούς να αγωνισθούμε για ανώτερα και όχι να κάψουμε και αυτά που έχουμε.
Εχουμε και εμείς παιδιά,που αγωνίζονται να επιβιώσουν και να αναδειχθούν εις την ξένην,χωρίς την εμετικήν ευημερίαν των συνομηλίκων των εκεί στην Ελλάδα, την κτηνώδη απονιά των και την γενιτσάρικη απουσία πατριωτισμού,εθνικής συνειδήσεως,εθνικής ταυτότητος,εθνικής υπερηφάνειας και πόνου για τον τόπο, τους ανθρώπους και το μέλλον του.
Η ελληνική γη έχει,σήμερον παρά ποτέ,επιτακτικήν ανάγκη από βαθιά πνεύματα διά να τη νιώσουν και αγνές ψυχές διά να την αγαπήσουν.Δεν ανεχόμεθα να μας περιπαίζει η οικουμένη ως το τελευταίο προπύργιο του μπολσεβικισμού.
Δύναμη κα αποφασιστικότητα και προπαντός σεβασμό και ειλικρίνεια απαιτεί ο Ελληνισμός του εξωτερικού που αυτή τη στιγμή σιωπά,εξευτελισμένος,εις το περιθώριο των γεγονότων».
