"Η έλλειψη ξενώνων για τους αιτούντες άσυλο είναι το αποτέλεσμα των σκληρών πολιτικών που εφαρμόστηκαν με την επιρροή ενός αντιμεταναστευτικού κόμματος. Το πυρηνικό καταφύγιο της Νιόν είναι σκαμμένο σε πλαγιά κοντά στο πάρκινγκ ενός σούπερ μάρκετ. Διαθέτει κοιτώνες, δύο δωμάτια με τηλεοράσεις και μία τραπεζαρία που σερβίρει στους αιτούντες άσυλο πρωινό, σάντουιτς για μεσημεριανό, και ζεστό δείπνο. «Είναι απάνθρωπο να ζεις κάτω από το έδαφος. Χάνουμε την αίσθηση του χρόνου» λέει μια κοινωνική λειτουργός που εργάζεται στο καταφύγιο. Ο... Αχμεντ, Σομαλός που έφθασε στην Ελβετία πέρυσι τον Δεκέμβριο, δείχνει έναν άνδρα που κάθεται σε εμβρυική στάση και μουρμουρίζει μόνος του. «Ζούμε απομονωμένοι, με το άγχος της απέλασης, είναι πολύ δύσκολο. Κάποιοι παθαίνουν κατάθλιψη».Οι αιτούντες άσυλο είναι ελεύθεροι να βγουν από το καταφύγιο, όμως με έξι ελβετικά φράγκα (τέσσερα ευρώ) την ημέρα, δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα, πέρα από το να περιφέρονται στη γειτονιά.
Κάποιοι έχουν πολύ μεγαλύτερες ανησυχίες από το ότι ζουν σε καταφύγιο. Αυτό που τους τρομάζει περισσότερο είναι ότι θα τους στείλουν πίσω στην πατρίδα τους ή και στην Ιταλία. «Στην Ιταλία δεν έχουμε στέγη, δεν έχουμε φαγητό, ζούμε στον δρόμο και οι άνθρωποι είναι ρατσιστές» λέει ο Ναμ, ένας τριαντάχρονος από την Ερυθραία, που έφυγε από τη χώρα του γιατί δεν ήθελε να υπηρετήσει στον στρατό. Ομως η Ελβετία τα τελευταία χρόνια έχει σκληρύνει πολύ την πολιτική της απέναντι στους αιτούντες άσυλο. «Η ίδια η έννοια του ασύλου έχει αρχίσει να αμφισβητείται» λέει η Ελβετίδα δικηγόρος Ελίζ Σουμπς".
(πηγές France 24,afp,to vima)
