Η λεγόμενη "ασφάλεια" -δυστυχώς όμως και η μιζέρια- του Ελληνικού Δημοσίου είναι η πρώτη επιλογή καί της επόμενη γενιάς.
Είναι σαφής ο προσανατολισμός των υποψηφίων ΑΕΙ από τα μεσαία και ανώτερα οικονομικά στρώματα προς τον δημόσιο τομέα, όπως καταγράφεται τα τελευταία χρόνια.
Αυτό προκύπτει από τον αριθμό των υποψηφίων που έχουν ως πρώτη προτίμηση τα πλέον περιζήτητα τμήματα των τελευταίων χρόνων, δηλαδή τα Παιδαγωγικά, που εξασφαλίζουν άμεσα μία θέση στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Το 2006, στις δύο πρώτες θέσεις στην κατάταξη των σχολών με τις περισσότερες δηλώσεις ήταν τα Παιδαγωγικά Τμήματα των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Αθηνών (με 2.223 και 2.016 δηλώσεις αντίστοιχα).
Ειδικότερα, η... επιλογή των Παιδαγωγικών γίνεται από ολοένα και περισσότερους υποψηφίους από τα μεσαία και ανώτερα οικονομικά στρώματα. Ενδεικτικό είναι ότι το ποσοστό των εισακτέων στα Παιδαγωγικά Τμήματα με πατέρα επιστήμονα από 18,28% επί του συνόλου που ήταν το 2000 εκτινάχθηκε στο 25,98% το 2006. Αποτέλεσμα είναι οι «έχοντες» να «κόβουν θέση» από τους ασθενέστερα οικονομικά υποψηφίους.
Ετσι, αν και το όνειρο της επαγγελματικής εξασφάλισης στο Δημόσιο ήταν πάντα ισχυρό στα χαμηλά οικονομικά στρώματα, η επιτυχία των υποψηφίων μειώνεται. Ενδεικτικά, το ποσοστό των επιτυχόντων με πατέρα τεχνίτη από 19,94% επί του συνόλου που ήταν το 2000 μειώθηκε σε 13,66% μία εξαετία αργότερα...
Αυτό προκύπτει από τον αριθμό των υποψηφίων που έχουν ως πρώτη προτίμηση τα πλέον περιζήτητα τμήματα των τελευταίων χρόνων, δηλαδή τα Παιδαγωγικά, που εξασφαλίζουν άμεσα μία θέση στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Το 2006, στις δύο πρώτες θέσεις στην κατάταξη των σχολών με τις περισσότερες δηλώσεις ήταν τα Παιδαγωγικά Τμήματα των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Αθηνών (με 2.223 και 2.016 δηλώσεις αντίστοιχα).
Ειδικότερα, η... επιλογή των Παιδαγωγικών γίνεται από ολοένα και περισσότερους υποψηφίους από τα μεσαία και ανώτερα οικονομικά στρώματα. Ενδεικτικό είναι ότι το ποσοστό των εισακτέων στα Παιδαγωγικά Τμήματα με πατέρα επιστήμονα από 18,28% επί του συνόλου που ήταν το 2000 εκτινάχθηκε στο 25,98% το 2006. Αποτέλεσμα είναι οι «έχοντες» να «κόβουν θέση» από τους ασθενέστερα οικονομικά υποψηφίους.
Ετσι, αν και το όνειρο της επαγγελματικής εξασφάλισης στο Δημόσιο ήταν πάντα ισχυρό στα χαμηλά οικονομικά στρώματα, η επιτυχία των υποψηφίων μειώνεται. Ενδεικτικά, το ποσοστό των επιτυχόντων με πατέρα τεχνίτη από 19,94% επί του συνόλου που ήταν το 2000 μειώθηκε σε 13,66% μία εξαετία αργότερα...
