Tης Γ.ΣυκκαΕπαρχιώτες για ακόμη μια φορά.. Ψηφίζουμε αύριο, όλα τα κόμματα ζητιανεύουν την ψήφο μας ωστόσο, κανείς κουβέντα δεν είπε για τον πολιτισμό. Ούτε στο debate -όχι πως λένε σε εκείνο των εθνικών εκλογών- δεν είπαν κάτι, ούτε σε αυτές τις αστείες τηλεοπτικές συζητήσεις που μοιάζουν οι εκπρόσωποι σαν να λένε απλώς το μάθημά τους απ’ έξω. Καμιά παρέκκλιση.
Κι όμως στα μεγάλα ζόρια θυμούνται να μιλήσουν για το «βαρύ πυροβολικό», να κάνουν συγκεντρώσεις με τους ανθρώπους της τέχνης σε ξενοδοχεία και γκαλερί (σαν τις λαϊκές αγορές της δεκαετίας του ’80), να μιλήσουν για τα μουσεία και τις ανάγκες τους.
Μη πάμε μακριά. Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, από τότε που κανείς δεν πίστευε ότι θα ανεγερθεί, είχε καταντήσει μια ιδέα κλοτσοσκούφι. Κι όταν άρχισε να θεμελιώνεται πάλι το έμπλεκαν στον προεκλογικό στίβο. Μέχρι που ανακάλυψαν ότι είναι must.
Εγινε κι αυτό σαν την οικολογική μας συνείδηση. Και η... παράταξη που το αμφισβήτησε περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη, το χρησιμοποιεί τώρα για επικοινωνιακό τέχνασμα. Οπως χρόνια πριν ο κ. Σημίτης παρακαλούσε τον κ. Μπλερ για τα Μάρμαρα.
Στο μεταξύ, οι φίλοι μας Ευρωπαίοι, επαναλαμβάνουν τις απόπειρες ίδρυσης του Μουσείου της Ευρώπης. Δέκα χρόνια πριν η ελληνική επιστημονική κοινότητα είχε αντιδράσει με το διωγμό της αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου από τις σελίδες της ιστορίας.
Τώρα, στο Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας (όπως θα το λένε), που σχεδιάζεται να είναι έτοιμο το 2014 και πάλι δεν φαίνεται να έχει θέση το Βυζάντιο.
Την ίδια ώρα στο Παρίσι, στο Petit Palais η έκθεση «Θησαυροί του Αγίου Ορους» σημειώνει ουρές, όπως μήνες πριν στο Λονδίνο η έκθεση «Βyzantium 330 - 1453» που οργάνωσε το Μουσείο Μπενάκη.
Αυτοί άραγε που θα προκύψουν από την ευρωκάλπη, αυτοί που θα μας εκπροσωπήσουν στο ευρωκοινοβούλιο, έχουν καμιά ιδέα απ’ όλα αυτά; Απ’ όσα σχεδιάζουν οι Eυρωπαίοι εταίροι μας. Ή το μόνο που ξέρουν είναι βυζαντινές ίντριγκες και σκάνδαλα;-Κ-
Κι όμως στα μεγάλα ζόρια θυμούνται να μιλήσουν για το «βαρύ πυροβολικό», να κάνουν συγκεντρώσεις με τους ανθρώπους της τέχνης σε ξενοδοχεία και γκαλερί (σαν τις λαϊκές αγορές της δεκαετίας του ’80), να μιλήσουν για τα μουσεία και τις ανάγκες τους.
Μη πάμε μακριά. Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, από τότε που κανείς δεν πίστευε ότι θα ανεγερθεί, είχε καταντήσει μια ιδέα κλοτσοσκούφι. Κι όταν άρχισε να θεμελιώνεται πάλι το έμπλεκαν στον προεκλογικό στίβο. Μέχρι που ανακάλυψαν ότι είναι must.
Εγινε κι αυτό σαν την οικολογική μας συνείδηση. Και η... παράταξη που το αμφισβήτησε περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη, το χρησιμοποιεί τώρα για επικοινωνιακό τέχνασμα. Οπως χρόνια πριν ο κ. Σημίτης παρακαλούσε τον κ. Μπλερ για τα Μάρμαρα.
Στο μεταξύ, οι φίλοι μας Ευρωπαίοι, επαναλαμβάνουν τις απόπειρες ίδρυσης του Μουσείου της Ευρώπης. Δέκα χρόνια πριν η ελληνική επιστημονική κοινότητα είχε αντιδράσει με το διωγμό της αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου από τις σελίδες της ιστορίας.
Τώρα, στο Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας (όπως θα το λένε), που σχεδιάζεται να είναι έτοιμο το 2014 και πάλι δεν φαίνεται να έχει θέση το Βυζάντιο.
Την ίδια ώρα στο Παρίσι, στο Petit Palais η έκθεση «Θησαυροί του Αγίου Ορους» σημειώνει ουρές, όπως μήνες πριν στο Λονδίνο η έκθεση «Βyzantium 330 - 1453» που οργάνωσε το Μουσείο Μπενάκη.
Αυτοί άραγε που θα προκύψουν από την ευρωκάλπη, αυτοί που θα μας εκπροσωπήσουν στο ευρωκοινοβούλιο, έχουν καμιά ιδέα απ’ όλα αυτά; Απ’ όσα σχεδιάζουν οι Eυρωπαίοι εταίροι μας. Ή το μόνο που ξέρουν είναι βυζαντινές ίντριγκες και σκάνδαλα;-Κ-
