Στον υπότιτλο διαβάζουμε: «Ο Παρθενώνας επισκιάζει το Μουσείο της Ακροπόλεως. Η αρχιτεκτονική του θέτει μέχρι σήμερα αινίγματα».
Στη συνέχεια ο συντάκτης του άρθρου Μπέρτολντ Ζέβαλντ επισημαίνει:
"Το ότι η Δημοκρατία είναι θησαυρός και ως τέτοιος χρήζει προστασίας, το γνώριζαν ήδη οι εμπνευστές της. Συνεπείς στο πιστεύω τους οι Αθηναίαι κατασκεύασαν πριν από 2.500 χρόνια τον Παρθενώνα, ο οποίος δεν ήταν μόνο ναός της Αθηνάς, αλλά και θησαυροφυλάκιο, όπου φυλάγονταν τα αποθέματα χρυσού της πόλης-κράτους.
Μέσα στους αιώνες ο Παρθενώνας υπήρξε ναός, εκκλησία, φρούριο, τέμενος, ερείπιο. Οι σύγχρονοι Έλληνες...αντιστάθηκαν στον πειρασμό να αναστηλώσουν το εθνικό τους σύμβολο με υπερβολικές παρεμβάσεις και πολυχρωμία.
Προτίμησαν αντ΄ αυτού να ενσωματώσουν στο κτίριο όσα αυθεντικά κομμάτια υπήρχαν και να αντικαταστήσουν ορισμένα με πεντελικό μάρμαρο.
Με τον τρόπο αυτό ο Παρθενώνας παραμένει μεν αρχαίο ερείπιο, αποτελεί όμως ταυτόχρονα μνημείο για την ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργήσει το τέλειο...".
Μέσα στους αιώνες ο Παρθενώνας υπήρξε ναός, εκκλησία, φρούριο, τέμενος, ερείπιο. Οι σύγχρονοι Έλληνες...αντιστάθηκαν στον πειρασμό να αναστηλώσουν το εθνικό τους σύμβολο με υπερβολικές παρεμβάσεις και πολυχρωμία.
Προτίμησαν αντ΄ αυτού να ενσωματώσουν στο κτίριο όσα αυθεντικά κομμάτια υπήρχαν και να αντικαταστήσουν ορισμένα με πεντελικό μάρμαρο.
Με τον τρόπο αυτό ο Παρθενώνας παραμένει μεν αρχαίο ερείπιο, αποτελεί όμως ταυτόχρονα μνημείο για την ικανότητα του ανθρώπου να δημιουργήσει το τέλειο...".