την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο με την εισαγωγή του όπλου JSOW το οποίο προσδίδει πρωτόγνωρες επιχειρησιακές δυνατότητες στην Πολεμική Αεροπορία επιτρέποντας χτυπήματα ακριβείας σε αποστάσεις πολλών δεκάδων χιλιομέτρων..
Aπό τo Defence.net και τη Στρατηγική:
Η πρόσφατη έναρξη των παραδόσεων των νέων μαχητικών F-16C/-D Block 52+ Advanced Fighting Falcon, με την άφιξη των πρώτων τεσσάρων μονοθέσιων F-16C Block 52+ Advanced στην αεροπορική βάση του Αράξου, την Παρασκευή 22 Μαΐου του 2009, αποτελεί μία μόνο από τις διαδικασίες ενίσχυσης του ελληνικού αεροπορικού δυναμικού που λαμβάνουν χώρα πρόσφατα.
Μία ακόμη,εξίσου σημαντική αν και πολύ λιγότερο εμφανής,είναι και η ενίσχυση του ελληνικού αεροπορικού οπλοστασίου με νέα όπλα αέρος-εδάφους (AGM-154 JSOW, JDAM, Enhanced Paveway II), που θα επιτρέψουν την πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση των νέων υπό παράδοση αλλά και των ήδη εν υπηρεσία μαχητικών.
Σήμερα θα αναφερθούμε με μόνο ένα από αυτά τα όπλα, το εκπληκτικό AGM-154 JSOW το οποίο προσδίδει πρωτόγνωρες επιχειρησιακές δυνατότητες στην Πολεμικη Αεροπορία.
Η προμήθεια του...JSOW-C, παρά τον πολύ μικρό αριθμό των όπλων που αποκτήθηκε, σε σχέση με τα διατιθέμενα αεροσκάφη-φορείς, ήλθε να καλύψει μία πολύ σημαντική έλλειψη στο οπλοστάσιο προσβολής χερσαίων στόχων της ΠΑ.
Αν μάλιστα θέλαμε να κωδικοποιήσουμε τα επιχειρησιακά οφέλη από την προμήθεια των JSOW, τότε θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι η απόκτηση ενός-αποδεδειγμένης στο θέατρο επιχειρήσεων επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας- όπλου προσδίδει στην ΠΑ την παντός καιρού, ημέρα ή νύκτα, ικανότητα προσβολής ενισχυμένων («σκληρών») στόχων (καταφυγίων, οχυρωματικών έργων, κ.λπ.) σε βάθος και με μεγάλη ακρίβεια χωρίς έκθεση των φίλιων αεροσκαφών στην αντιαεροπορική άμυνα του αντιπάλου. Για να αντιληφθούμε τις νέες επιχειρησιακές δυνατότητες που προσφέρει το όπλο, ας περιγράψουμε συνοπτικά τον τρόπο λειτουργίας του. Το JSOW κατευθύνεται αρχικά προς τον στόχο χρησιμοποιώντας για τη ναυτιλία του το υβριδικό σύστημα GPS/INS και εκμεταλλευόμενο τη δυνατότητα χρησιμοποίησης μέχρι και οκτώ προτοποθετημένων σημείωναναφοράς ναυτιλίας (waypoints) (έξι για τη ναυτιλία και δύο που αφορούν στόχους ευκαιρίας), για την αποφυγή απειλών αλλά και για την ταυτόχρονη προσβολή του στόχου από πολλαπλές διευθύνσεις.
Όταν το όπλο φθάσει στην περιοχή του στόχου (υψόμετρο 1.500 ως 6.000 πόδια [450 ως 1.800 μ.] και απόσταση περί τα 3,5 ν.μ.), τότε αναλαμβάνει την τερματική του καθοδήγηση ο εντοπιστής IIR, που, μέσω δορυφορικών εικόνων που διατίθενται στο ελεύθερο εμπόριο -και οι οποίες έχουν τύχει (με χρήση λογισμικού) κατάλληλης επεξεργασίας και εισαγωγής στο όπλο κατά τη φάση της σχεδίασης της αποστολής-, αναγνωρίζει τον στόχο (μέσω της ενεργοποίησης σε απόσταση περίπου 2 χλμ. των αλγορίθμων του συστήματος ATA) και της ταυτόχρονης όπλισης της πυροκεφαλής, και τον προσβάλλει σε γωνίες από 23 έως 77 μοίρες ως προς την κατακόρυφο (λόγω της μικρής γωνίας προσβολής θεωρείται ιδανικό για σπήλαια). Το γεγονός ότι το όπλο στην παρούσα έκδοσή του μπορεί να αφεθεί και από απόσταση μεγαλύτερη των 115χλμ. επιτρέπει την ελαχιστοποίηση της πιθανότητας προσβολής του αεροσκάφους φορέα από την εχθρική αεράμυνα αλλά και τον σχεδιασμό και συντονισμό της επίθεσης από πολλαπλές διευθύνσεις για την επίτευξη του μέγιστου δυνατού αιφνιδιασμού και την καταστροφή πολύ καλά προστατευμένων (από την εχθρική άμυνα) και «σκληρών» στόχων.
Άλλο ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό του όπλου είναι ότι διαθέτει πολύ μικρό ίχνος διότι δεν έχει θερμικές,ηχητικές ή οπτικές εκπομπές. Επιπρόσθετα, λόγω της σχεδίασής του διαθέτει μειωμένο ηλεκτρομαγνητικό ίχνος (RCS:Radar Cross Section) με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δυνατότητα εντοπισμού και προσβολής του από την εχθρική αεράμυνα. Κατά συνέπεια, λοιπόν, απαιτούνται πολύ λιγότερα όπλα για τη διείσδυση και καταστροφή των εχθρικών στόχων.
Μέχρι σήμερα η ΠΑ διέθετε μόνο έναν άλλο ανεμοπορούντα (gliding) περιλήπτη, τον παραγωγής EADS AFDS (Autonomous Flight Dispenser System, συνολικά 70 μονάδες) για χρήση από τα αποσυρθέντα A-7E/-H Corsair II, τα προβλεπόμενα να αποσυρθούν στο βραχύ-μεσοπρόθεσμο μέλλον F-4E AUP Peace Icarus 2000 και τα F-16C/-D Block 50/-52+. Όμως, ο συγκεκριμένος περιλήπτης προσφέρει δυνατότητα προσβολής μόνο στόχων περιοχής και όχι σημείου όπως το JSOW-C.
Φυσικά, η ΠΑ θα πρέπει στο άμεσο μέλλον να προχωρήσει στην προμήθεια τόσο της έκδοσης JSOW C-1, η οποία λόγω της δυνατότητας προσβολής ναυτικών στόχων επιφανείας μπορεί να αποβεί καθοριστική στο επιχειρησιακό περιβάλλον του Αρχιπελάγους του Αιγαίουκαι, φυσικά, την έκδοση JSOW-ER. Είναι αυτονόητο βέβαια ότι η αποδέσμευση της JSOW-ER είναι κύρια πολιτικό ζήτημ και εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε την αρχική «δυσκολία» της αμερικανικής κυβέρνησης για την αποδέσμευση του όπλου. Βέβαια, όπως συμβαίνει για κάθεόπλο που για τη ναυτιλία του χρησιμοποιεί το σύστημα GPS, υπάρχουν εγγενείς περιορισμοί που αφορούν αυτή ακριβώς τη δυνατότητα.
Η χρήση του σε περιβάλλον που η διαθεσιμότητα του δορυφορικού συστήματος ναυτιλίας GPS είναι μηδενική (βασικά για πολιτικούς λόγους) είναι πολύ υποβαθμισμένη. Σαφέστατα υπάρχουν μέθοδοι και πρακτικές για τη βελτίωση της ακρίβειας του συστήματος αδρανειακής ναυτιλίας, αλλά γενικά το όπλο -σε ό,τι αφορά τις επιδόσεις του- υποβαθμίζεται σε μη σύμφωνο με τις πολιτικές επιθυμίες των ΗΠΑ επιχειρησιακό περιβάλλον.
*Αναλυτικά το αφιέρωμα του περιοδικού "Στρατηγική" σε μορφή PDF πατώντας εδώ.
