ή απλώς τo επιδείνωσε;Ποιά είναι η αλήθεια..
Του Κ.Καλλίτση
Ακόμα και αν ο κ. Κ. Καραμανλής έλεγε την αλήθεια, είναι τόσο θορυβώδης η κατάρρευση της εμπιστοσύνης την οποία μέχρι πρότινος απολάμβανε το «ισχυρό χαρτί» της απερχόμενης κυβέρνησης, ώστε ίσως ούτε αυτή να γινόταν πιστευτή. Αλλά, δεν τη λέει.
Ο κ. Καραμανλής επαναλαμβάνει ένα φραστικό σχήμα. Οτι, δήθεν, η οικονομική διαχείριση ήταν πολύ καλή (ίσως με κάποιες ατέλειες και καθυστερήσεις...) μέχρι την εκδήλωση της διεθνούς κρίσης.
Ο κ. Καραμανλής επαναλαμβάνει ένα φραστικό σχήμα. Οτι, δήθεν, η οικονομική διαχείριση ήταν πολύ καλή (ίσως με κάποιες ατέλειες και καθυστερήσεις...) μέχρι την εκδήλωση της διεθνούς κρίσης.
Η αλήθεια είναι ότι επιχειρεί να ξαναγράψει την (τόσο νωπή!..) ιστορία.
Η κρίση ξέσπασε στα τέλη του 2008 και επηρέασε την...οικονομική διαχείριση το 2009. Ομως, πριν από την κρίση, στην 5ετία 2004-2008, οι αριθμοί λένε άλλες αλήθειες από εκείνες του πρωθυπουργού, τις εξής: (α) Το δημόσιο χρέος σημείωνε μέση ετήσια αύξηση 12 δισ. ευρώ, (β) «γράφαμε» δημόσιο έλλειμμα 10 δισ. ευρώ κατ’ έτος, (γ) αυξανόταν ο δανεισμός των ιδιωτών 27 δισ. ευρώ κάθε χρόνο και (δ) επιβαρύναμε τον λογαριασμό εξωτερικών συναλλαγών με 5 δισ. ευρώ.
Ετσι, στο τέλος του 2008, το δημόσιο χρέος ήταν 232 δισ. ευρώ, το ιδιωτικό χρέος 250 δισ. ευρώ (δηλαδή, βρεθήκαμε χρεωμένοι με 482 δισ. ευρώ, ποσό που ισούται με δύο φορές το ΑΕΠ...), ενώ το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών εκτινάχθηκε σε 35 δισ. ευρώ - ίσο με το 14,4% του ΑΕΠ, από 6,4% που ήταν το 2004.
Η αποδιοργάνωση ήταν πλήρης - προ διεθνούς κρίσεως. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο κ. Καραμανλής προσφεύγει σε ένα δεύτερο φραστικό σχήμα. Οτι, δήθεν, για το χρέος ευθύνονται αποκλειστικά οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αυτός απλώς το κληρονόμησε, ως όφειλε πλήρωνε τους τόκους κι έτσι, το χρέος αυξήθηκε παρά την αυστηρή διαχείριση που ο ίδιος επέβαλε.
Πόσο αυστηρή;
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι πρωτογενείς δαπάνες του κράτους (δηλαδή μετά την αφαίρεση των περίφημων τόκων...) στα τέλη του 2003 ήταν 31,3 δισ. ευρώ αλλά στα τέλη του 2009 φθάνουν τα 54 δισ. ευρώ. Αυξήθηκαν κατά 72%!
Ειδικά οι μισθολογικές δαπάνες στην κεντρική διοίκηση, στα υπουργεία, από 13,2 δισ. ευρώ στα τέλη του 2003, φθάνουν σήμερα στα 21,6 δισ. ευρώ. Αυξήθηκαν κατά 64%!
Γιατί αυξήθηκαν τόσο, όταν μάλιστα ο σωρευτικός πληθωρισμός αυτά τα χρόνια δεν ξεπέρασε το 19%; Ασφαλώς, δεν δόθηκαν αυξήσεις 64% στους υπαλλήλους. Τα κονδύλια μισθοδοσίας εκτινάχθησαν λόγω της ιδιάζουσας «επανίδρυσης». Οπως έχει καταγγελθεί στην Βουλή, μέσα στην 5ετία έγιναν 100.000 προσλήψεις και δημιουργήθηκαν επιπλέον 400 επιτροπές. Το κράτος που θα μειωνόταν, επεκτάθηκε. Τα 10 δισ. ευρώ που θα εξοικονομούντο από τη σπατάλη μεταλλάχθηκαν σε δεκάδες δισ. που χρηματοδότησαν το πελατειακό σύστημα και τη σπατάλη.
Θυμίζουμε δύο στοιχεία:
Πρώτον, το 2007 είχε προϋπολογιστεί ότι το δημόσιο έλλειμμα θα ήταν 2,4% του ΑΕΠ. Εκτινάχθηκε στο 3,5% του ΑΕΠ. Ετσι, μόλις είχαμε βγει από τη λεγόμενη ευρωπαϊκή επιτήρηση, ξεπεράσαμε το κρίσιμο όριο και ξαναμπήκαμε. Δεν έφταιγε η διεθνής κρίση.
Δεύτερον, το 2008 είχε προϋπολογιστεί ότι το δημόσιο έλλειμμα θα ήταν 1,6% του ΑΕΠ. Στα τέλη του έτους, τον Δεκέμβριο 2008, αναθεωρήθηκε στο 2,5% του ΑΕΠ. Τον Ιούνιο, εφέτος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε ότι το δημόσιο έλλειμμα το 2008 ήταν 5% του ΑΕΠ - χωρίς να φταίει η διεθνής κρίση, η οποία μας επηρεάζει από φέτος.
Με δυο λόγια, η διεθνής κρίση επιδείνωσε ένα εκρηκτικό μείγμα προβλημάτων που είχε προκύψει από μια άθλια δημοσιονομική διαχείριση. Τα άλλα, είναι μια εικονική πραγματικότητα - αυτή είναι η αλήθεια...
Η κρίση ξέσπασε στα τέλη του 2008 και επηρέασε την...οικονομική διαχείριση το 2009. Ομως, πριν από την κρίση, στην 5ετία 2004-2008, οι αριθμοί λένε άλλες αλήθειες από εκείνες του πρωθυπουργού, τις εξής: (α) Το δημόσιο χρέος σημείωνε μέση ετήσια αύξηση 12 δισ. ευρώ, (β) «γράφαμε» δημόσιο έλλειμμα 10 δισ. ευρώ κατ’ έτος, (γ) αυξανόταν ο δανεισμός των ιδιωτών 27 δισ. ευρώ κάθε χρόνο και (δ) επιβαρύναμε τον λογαριασμό εξωτερικών συναλλαγών με 5 δισ. ευρώ.
Ετσι, στο τέλος του 2008, το δημόσιο χρέος ήταν 232 δισ. ευρώ, το ιδιωτικό χρέος 250 δισ. ευρώ (δηλαδή, βρεθήκαμε χρεωμένοι με 482 δισ. ευρώ, ποσό που ισούται με δύο φορές το ΑΕΠ...), ενώ το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών εκτινάχθηκε σε 35 δισ. ευρώ - ίσο με το 14,4% του ΑΕΠ, από 6,4% που ήταν το 2004.
Η αποδιοργάνωση ήταν πλήρης - προ διεθνούς κρίσεως. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο κ. Καραμανλής προσφεύγει σε ένα δεύτερο φραστικό σχήμα. Οτι, δήθεν, για το χρέος ευθύνονται αποκλειστικά οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αυτός απλώς το κληρονόμησε, ως όφειλε πλήρωνε τους τόκους κι έτσι, το χρέος αυξήθηκε παρά την αυστηρή διαχείριση που ο ίδιος επέβαλε.
Πόσο αυστηρή;
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι πρωτογενείς δαπάνες του κράτους (δηλαδή μετά την αφαίρεση των περίφημων τόκων...) στα τέλη του 2003 ήταν 31,3 δισ. ευρώ αλλά στα τέλη του 2009 φθάνουν τα 54 δισ. ευρώ. Αυξήθηκαν κατά 72%!
Ειδικά οι μισθολογικές δαπάνες στην κεντρική διοίκηση, στα υπουργεία, από 13,2 δισ. ευρώ στα τέλη του 2003, φθάνουν σήμερα στα 21,6 δισ. ευρώ. Αυξήθηκαν κατά 64%!
Γιατί αυξήθηκαν τόσο, όταν μάλιστα ο σωρευτικός πληθωρισμός αυτά τα χρόνια δεν ξεπέρασε το 19%; Ασφαλώς, δεν δόθηκαν αυξήσεις 64% στους υπαλλήλους. Τα κονδύλια μισθοδοσίας εκτινάχθησαν λόγω της ιδιάζουσας «επανίδρυσης». Οπως έχει καταγγελθεί στην Βουλή, μέσα στην 5ετία έγιναν 100.000 προσλήψεις και δημιουργήθηκαν επιπλέον 400 επιτροπές. Το κράτος που θα μειωνόταν, επεκτάθηκε. Τα 10 δισ. ευρώ που θα εξοικονομούντο από τη σπατάλη μεταλλάχθηκαν σε δεκάδες δισ. που χρηματοδότησαν το πελατειακό σύστημα και τη σπατάλη.
Θυμίζουμε δύο στοιχεία:
Πρώτον, το 2007 είχε προϋπολογιστεί ότι το δημόσιο έλλειμμα θα ήταν 2,4% του ΑΕΠ. Εκτινάχθηκε στο 3,5% του ΑΕΠ. Ετσι, μόλις είχαμε βγει από τη λεγόμενη ευρωπαϊκή επιτήρηση, ξεπεράσαμε το κρίσιμο όριο και ξαναμπήκαμε. Δεν έφταιγε η διεθνής κρίση.
Δεύτερον, το 2008 είχε προϋπολογιστεί ότι το δημόσιο έλλειμμα θα ήταν 1,6% του ΑΕΠ. Στα τέλη του έτους, τον Δεκέμβριο 2008, αναθεωρήθηκε στο 2,5% του ΑΕΠ. Τον Ιούνιο, εφέτος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε ότι το δημόσιο έλλειμμα το 2008 ήταν 5% του ΑΕΠ - χωρίς να φταίει η διεθνής κρίση, η οποία μας επηρεάζει από φέτος.
Με δυο λόγια, η διεθνής κρίση επιδείνωσε ένα εκρηκτικό μείγμα προβλημάτων που είχε προκύψει από μια άθλια δημοσιονομική διαχείριση. Τα άλλα, είναι μια εικονική πραγματικότητα - αυτή είναι η αλήθεια...
