"oι τσάροι της Οικονομίας ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την κοινωνική αναστάτωση που άφησε πίσω της η Νέα Δημοκρατία. Είναι πλέον σαφές ότι ανέλαβαν τα ηνία το 2004 χωρίς να έχουν σαφή εικόνα και χωρίς να έχουν εφαρμόσιμο πρόγραμμα.."Πόσες μονάδες θα φορτωθεί στην πλάτη του ο κ. Κ. Καραμανλής; Δηλαδή, αν γινόταν ένας καταμερισμός ευθυνών, τι προσωπικό μερίδιο θα του αποδίδαμε;
Αν η ήττα ήταν περιορισμένη, θα μπορούσαμε να βρούμε τον αποδιοπομπαίο τράγο, να επιρρίψουμε όσα δικαίως του αναλογούν και να κουνήσουμε το μαντίλι αποχαιρετισμού.
Ομως, η παταγώδης εκλογική αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι προσωπική ήττα, ως εκ τούτου η επόμενη μέρα είναι πολύ ενδιαφέρουσα για τους παρατηρητές.
Ο... στενός κύκλος των ανθρώπων που μπαινόβγαιναν στο Μαξίμου την τελευταία διετία, τα στελέχη που υπονόμευσαν το έργο της κυβέρνησης, οι παλαιοί συνεργάτες που εξελίχθηκαν σε χρυσοκάνθαρους του δημόσιου τομέα. Ασφαλώς και δεν είναι αθώος ο πρώην Πρωθυπουργός, ασφαλώς και δεν είναι αμέτοχος, αλλά υπάρχουν κι άλλα πρόσωπα που θα έπρεπε τις επόμενες ημέρες (τα επόμενα χρόνια) να λουφάξουν σε μια γωνία.
Στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας βρήκαν μια τεμπέλικη διέξοδο στελέχη που ευθύνονται για την ήττα. Σαν να το μυρίστηκαν. Αν κάποιος είναι κορυφαίος στο κόμμα και προτείνει εκλογές μπορεί κάλλιστα να κατέβει στην περιφέρειά του να δει πόσα απίδια βάνει ο σάκος. Φρόντισαν όμως να εξασφαλίσουν τη θεσούλα που μοιάζει με επιμύθιο της πολιτικής βιογραφίας. Ασφαλώς και η ευθύνη δεν αφορά το τελευταίο εικοσαήμερο ή το διάστημα πριν από την προκήρυξη των εκλογών. Τα κορυφαία παρεμβατικά στελέχη της κυβέρνησης υπήρξαν κακοί συμβουλάτορες και ατελέσφοροι στα καθήκοντά τους. Υπάρχει ένα ερώτημα: Αν θα έχουν ρόλο και στη μεθεπόμενη μέρα και στο απώτερο μέλλον. Οσο η ήττα φορτώνεται αποκλειστικά στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας μπορούν να συνεχίσουν το ανακάτεμα με την κουτάλα τους- έστω ανόρεχτα.
Οι τσάροι της Οικονομίας ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την κοινωνική αναστάτωση που άφησε πίσω της η Νέα Δημοκρατία. Είναι πλέον σαφές ότι ανέλαβαν τα ηνία το 2004 χωρίς να έχουν σαφή εικόνα και χωρίς να έχουν εφαρμόσιμο πρόγραμμα. Η φορολογική πολιτική άλλαζε κάθε πρώτη του μηνός, τα δημοσιονομικά νούμερα διαβάζονταν ανάποδα, κάνοντας τους Ευρωπαίους και τους εκσυγχρονιστές να ομιλούν για αριθμητική δυσλεξία. Ο Φιλελεύθερος κ. Καραμανλής ψηφίστηκε για να εφαρμόσει δεξιά πολιτική, δηλαδή να στηρίξει το κεφάλαιο και την ανάπτυξη με πολύ συγκεκριμένη φιλοσοφία. Η έκπληξη δεν ήταν λοιπόν η πριμοδότηση των ισχυρών και το σφίξιμο των λουριών για τους αδυνάτους. Η έκπληξη ήταν οι συνεχείς εκπλήξεις. Από το υπουργείο Οικονομίας προέκυπταν αντιφάσεις, αναιρέσεις, ημίμετρα και γενικώς μέτρα που ανακοινώνονταν για να αποσυρθούν. Η ιστορία της οικονομικής μεταρρύθμισης είναι ένα ομαδικό λάθος.
Ο κ. Καραμανλής δεν υπήρξε αποφασιστικός στις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες ψηφίστηκε. Αυτό το περίφημο νοικοκύρεμα της Δημόσιας Διοίκησης δεν ήλθε ποτέ. Αντιθέτως, τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που τοποθετήθηκαν σε οργανισμούς και υψηλά πόστα φέρθηκαν ως τα λιγούρια. Με αποδοχές που ξεπερνούσαν κάθε προηγούμενο, με περιφρόνηση των κριτηρίων πρόσληψης υπέρ ημετέρων, ο δημόσιος τομέας γέμισε γαλάζια παιδιά που χρέωναν στο κράτος τη βενζίνη τους, τα προσωπικά δώρα, τα ρούχα και τα σάντουιτς. Εχουν κατατεθεί σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή για τις υπερβολές, αλλά ο Πρωθυπουργός δεν θέλησε να τραβήξει το αφτί των ανθρώπων του. Εκείνος ευθύνεται για την επιλογή, αυτοί για τη χαμερπή συμπεριφορά.
Ορισμένοι χάρηκαν με την προσωπική ήττα του κ. Καραμανλή. Τον άφηναν εκτεθειμένο διά της αδρανείας. Η τακτική τού «δεν ξέρω, δεν έμαθα» για όσα διαδραματίζονταν εντός υπουργείων και εντός υπηρεσιών ήταν ασφαλώς σκόπιμη. Την καρέκλα τη ροκάνιζαν και οι νεοδημοκράτες- και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά, αυτό το ξέρουν και οι πέτρες. Το ερώτημα είναι κατά πόσο τα άτομα που συνέβαλαν στον κατακρημνισμό του κ. Καραμανλή θα διεκδικήσουν μελλοντικά αξιώματα. Οι μεθοδεύσεις για την απομάκρυνσή του ξεκίνησαν προτού καν ανέλθει στην εξουσία. Ο Πρωθυπουργός έπρεπε τα πέντε χρόνια της διακυβέρνησης να ξιφουλκεί με την αντιπολίτευση, έχοντας την πλάτη απροστάτευτη από τα φιλικά μαχαιρώματα.
Η εμφάνιση του κ. Καραμανλή στο Ζάππειο, όπου προσήλθε για να ανακοινώσει την παραίτησή του, είχε τη δική της σημειολογία. Ηταν ολομόναχος στο πλάνο, με τις διπλανές καρέκλες αδειανές. Κανείς δεν κάθησε μαζί, για να μη μοιραστεί τις ευθύνες τη δύσκολη ώρα. Η μικρή λεπτομέρεια στην ανακοίνωση: ο κ. Καραμανλής είπε ότι δεν θα φύγει. Θα παραμείνει βουλευτής.
Αντί να πει «αντίο», λέει «στο επανιδείν»...
Λ.Κέζα.
Στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας βρήκαν μια τεμπέλικη διέξοδο στελέχη που ευθύνονται για την ήττα. Σαν να το μυρίστηκαν. Αν κάποιος είναι κορυφαίος στο κόμμα και προτείνει εκλογές μπορεί κάλλιστα να κατέβει στην περιφέρειά του να δει πόσα απίδια βάνει ο σάκος. Φρόντισαν όμως να εξασφαλίσουν τη θεσούλα που μοιάζει με επιμύθιο της πολιτικής βιογραφίας. Ασφαλώς και η ευθύνη δεν αφορά το τελευταίο εικοσαήμερο ή το διάστημα πριν από την προκήρυξη των εκλογών. Τα κορυφαία παρεμβατικά στελέχη της κυβέρνησης υπήρξαν κακοί συμβουλάτορες και ατελέσφοροι στα καθήκοντά τους. Υπάρχει ένα ερώτημα: Αν θα έχουν ρόλο και στη μεθεπόμενη μέρα και στο απώτερο μέλλον. Οσο η ήττα φορτώνεται αποκλειστικά στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας μπορούν να συνεχίσουν το ανακάτεμα με την κουτάλα τους- έστω ανόρεχτα.
Οι τσάροι της Οικονομίας ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την κοινωνική αναστάτωση που άφησε πίσω της η Νέα Δημοκρατία. Είναι πλέον σαφές ότι ανέλαβαν τα ηνία το 2004 χωρίς να έχουν σαφή εικόνα και χωρίς να έχουν εφαρμόσιμο πρόγραμμα. Η φορολογική πολιτική άλλαζε κάθε πρώτη του μηνός, τα δημοσιονομικά νούμερα διαβάζονταν ανάποδα, κάνοντας τους Ευρωπαίους και τους εκσυγχρονιστές να ομιλούν για αριθμητική δυσλεξία. Ο Φιλελεύθερος κ. Καραμανλής ψηφίστηκε για να εφαρμόσει δεξιά πολιτική, δηλαδή να στηρίξει το κεφάλαιο και την ανάπτυξη με πολύ συγκεκριμένη φιλοσοφία. Η έκπληξη δεν ήταν λοιπόν η πριμοδότηση των ισχυρών και το σφίξιμο των λουριών για τους αδυνάτους. Η έκπληξη ήταν οι συνεχείς εκπλήξεις. Από το υπουργείο Οικονομίας προέκυπταν αντιφάσεις, αναιρέσεις, ημίμετρα και γενικώς μέτρα που ανακοινώνονταν για να αποσυρθούν. Η ιστορία της οικονομικής μεταρρύθμισης είναι ένα ομαδικό λάθος.
Ο κ. Καραμανλής δεν υπήρξε αποφασιστικός στις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες ψηφίστηκε. Αυτό το περίφημο νοικοκύρεμα της Δημόσιας Διοίκησης δεν ήλθε ποτέ. Αντιθέτως, τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που τοποθετήθηκαν σε οργανισμούς και υψηλά πόστα φέρθηκαν ως τα λιγούρια. Με αποδοχές που ξεπερνούσαν κάθε προηγούμενο, με περιφρόνηση των κριτηρίων πρόσληψης υπέρ ημετέρων, ο δημόσιος τομέας γέμισε γαλάζια παιδιά που χρέωναν στο κράτος τη βενζίνη τους, τα προσωπικά δώρα, τα ρούχα και τα σάντουιτς. Εχουν κατατεθεί σχετικές ερωτήσεις στη Βουλή για τις υπερβολές, αλλά ο Πρωθυπουργός δεν θέλησε να τραβήξει το αφτί των ανθρώπων του. Εκείνος ευθύνεται για την επιλογή, αυτοί για τη χαμερπή συμπεριφορά.
Ορισμένοι χάρηκαν με την προσωπική ήττα του κ. Καραμανλή. Τον άφηναν εκτεθειμένο διά της αδρανείας. Η τακτική τού «δεν ξέρω, δεν έμαθα» για όσα διαδραματίζονταν εντός υπουργείων και εντός υπηρεσιών ήταν ασφαλώς σκόπιμη. Την καρέκλα τη ροκάνιζαν και οι νεοδημοκράτες- και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά, αυτό το ξέρουν και οι πέτρες. Το ερώτημα είναι κατά πόσο τα άτομα που συνέβαλαν στον κατακρημνισμό του κ. Καραμανλή θα διεκδικήσουν μελλοντικά αξιώματα. Οι μεθοδεύσεις για την απομάκρυνσή του ξεκίνησαν προτού καν ανέλθει στην εξουσία. Ο Πρωθυπουργός έπρεπε τα πέντε χρόνια της διακυβέρνησης να ξιφουλκεί με την αντιπολίτευση, έχοντας την πλάτη απροστάτευτη από τα φιλικά μαχαιρώματα.
Η εμφάνιση του κ. Καραμανλή στο Ζάππειο, όπου προσήλθε για να ανακοινώσει την παραίτησή του, είχε τη δική της σημειολογία. Ηταν ολομόναχος στο πλάνο, με τις διπλανές καρέκλες αδειανές. Κανείς δεν κάθησε μαζί, για να μη μοιραστεί τις ευθύνες τη δύσκολη ώρα. Η μικρή λεπτομέρεια στην ανακοίνωση: ο κ. Καραμανλής είπε ότι δεν θα φύγει. Θα παραμείνει βουλευτής.
Αντί να πει «αντίο», λέει «στο επανιδείν»...
Λ.Κέζα.
