"..η Δανία είναι η χώρα με τις μικρότερες εισοδηματικές ανισότητες στην κοινωνία της, με τον σχετικό δείκτη ανισότητας περίπου στο 3, έναντι 6 της Ελλάδας που έχει τις χειρότερες επιδόσεις στην ΕΕ μαζί με την Πορτογαλία. Ισως γι΄ αυτό οι Δανοί απολαμβάνουν την καλύτερη ποιότητα ζωής στην Ευρώπη και μόνο ένα 4% του πληθυσμού υποφέρει από κατάθλιψη έναντι 14% των Αμερικανών και, ναι, 14% των Ελλήνων..".
Του κ. Κώστα Κατάρα,
επιστημονικού συνεργάτη
του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
.
Η πρόσφατη κρίση, αλλά και αυτή του 1929, δεν οφείλεται στην απληστία και μεγαλομανία των διοικήσεων των επιχειρήσεων και των γκόλντεν μπόις, όπως βολικά θέλουν να πιστέψουμε. Ούτε στη σταδιακή μετατόπιση της δραστηριότητας των τραπεζών από τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας στην κερδοσκοπία και στη χρηματοπιστωτική κραιπάλη.
Η μοναδική αιτία της γέννησής τους - όπως αναφέρει με στοιχεία ο υπογράφων στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Συμπαθής» Καπιταλισμός που κυκλοφόρησε στην Αμερική* και το οποίο προέβλεψε την...παγκόσμια οικονομική κρίση- βρίσκεται στην κορύφωση ακραίων οικονομικών και εισοδηματικών ανισοτήτων στην κοινωνία.
Ο νομπελίστας Ρaul Κrugman, μετά την κρίση, ανέφερε: «Η αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων στις ΗΠΑ είναι η κύρια αιτία της κρίσης (...) θα έπρεπε να το είχα προβλέψει».
Αλλά και ο Μarriner Εccles, πρόεδρος της Fed κατά το κραχ, παραδέχθηκε ( Βeckoning Frontiers) ότι η ανισότητα προκάλεσε την οικονομική κρίση του 1929.
Η Δανία είναι η χώρα με τις μικρότερες εισοδηματικές ανισότητες στην κοινωνία της, με τον σχετικό δείκτη ανισότητας περίπου στο 3, έναντι 6 της Ελλάδας που έχει τις χειρότερες επιδόσεις στην ΕΕ μαζί με την Πορτογαλία. Ισως γι΄ αυτό οι Δανοί απολαμβάνουν την καλύτερη ποιότητα ζωής στην Ευρώπη και μόνο ένα 4% του πληθυσμού υποφέρει από κατάθλιψη έναντι 14% των Αμερικανών και, ναι, 14% των Ελλήνων. Τι τρομερό να ακολουθούμε τους Αμερικανούς όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ψυχαναλυτικά στο κρεβάτι του ψυχοθεραπευτή.
Για τη σημερινή Ελλάδα ούτε λόγος μπορεί να γίνει για μια ουσιαστική μάχη ενάντια στην ανισότητα, με στόχο να γευθούμε τα πολλαπλά οφέλη της. Είναι δε τόσο «διαπεραστικά» αυτά, που ένας ριζοσπαστικός προϋπολογισμός της χώρας θα μπορούσε να αποτελείται μόνο από μία σελίδα που θα περιέγραφε με σαφήνεια, χρονοπρόγραμμα και ποσοτικοποιημένα έναν και μόνο στόχο: π.χ. «σε μια περίοδο τεσσάρων ετών ο δείκτης ανισότητας στην Ελλάδα από 6 να γίνει 3». Ολα τα άλλα, μια σειρά από απίστευτες θετικές μεταμορφώσεις για τη χώρα και την κοινωνία, θα γίνουν σχεδόν αυτόματα. Φυσικά και το έλλειμμα και το χρέος θα τακτοποιηθούν αυτόματα.
Τι παράξενο η όλη προσπάθεια προόδου της Ελλάδας για να γίνει η «Δανία του Νότου» να κρίνεται από έναν ψυχρό, μονοψήφιο αριθμό που από 6 πρέπει να μεταμορφωθεί στο αντρίκιο και αρσενικό 3; Στο μεταξύ, περιμένοντας να συμβεί, ας βολευτούμε όσο καλύτερα μπορούμε στο οσμηρό περιβάλλον των χωρών ΡΙGS (χώρες-γουρούνια).
Για την Ελλάδα, αυτή είναι η μεγάλη εκδίκηση της ανισότητας.
Ιt΄s the inequality, stupid!!
*Costas Κataras:«Νice» Capitalism, June 2008, Αmazon
tovima.gr
