Άρθρο- emailτου κ.Απ.Γεωργόπουλου:
.
"Mέσα σε αυτό το αλαλούμ που παρατηρείται γύρω μας και κάθε μέρα μας μπερδεύει περισσότερο, προσπάθησα να απομονώσω δύο από τα φοβικά μας σύνδρομα και να μπορέσουμε να καταλάβουμε «τις και τι πταίει» για αυτά, αν δικαιολογείται η ύπαρξή τους, αν το μέγεθός τους είναι εκείνο που εμείς ορίζουμε και θέλουμε να βλέπουμε, αλλά και αν εμείς στεκόμαστε με την πρέπουσα λογική και αποφασιστικότητα απέναντί τους.
.
.
Ας ξεκινήσουμε με τα ελληνοτουρκικά και ας δούμε, χωρίς προκαταλήψεις, τι επιδιώκουν και τι κάνουν οι Τούρκοι για να το επιτύχουν:
Πρώτον, απόκτηση ζωτικού για εκείνους χώρου στο Αιγαίο και δεύτερον, συμπαράσταση στις μειονότητές τους, όπου υπάρχουν, μαζί με εδαφικές επεκτατικές βλέψεις, όπου μπορούν, δηλ. δεν κάνουν τίποτα περισσότερο, ούτε λιγότερο, από ό,τι θα έκανε ο οποιοσδήποτε με τη δική τους νοοτροπία και κληρονομημένη αντίληψη.
Πώς πιστεύουν ότι μπορούν να επιτύχουν τις επιδιώξεις τους; Με τον μόνο εφικτό τρόπο, δηλαδή την ισχύ συνοδευόμενη από τη λογική της μικρότερης δυνατής θυσίας, συνδυασμός που τους επιβάλλει να προετοιμάζουν το έδαφος συνεχώς και να καιροφυλακτούν.
Το έπαιξαν στην Κύπρο και επέτυχαν, το παίζουν στο Αιγαίο και φαίνεται να επιτυγχάνουν, το παίζουν στη Θράκη και μάλλον θα επιτύχουν. Ποιο είναι το ασθενές σημείο των Τούρκων;
Ο φόβος του υψηλού κόστους.
Οι Τούρκοι έχουν αποδείξει, ότι «παζαρεύουν και αγοράζουν» για να πληρώνουν λιγότερο.
Εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
Να διαθέτουμε ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, ώστε να τους αποθαρρύνουμε να δοκιμάσουν.
Τι κάνουμε;
Αοριστολογούμε και φοβόμαστε, ενώ η συγκρότηση αποτρεπτικής ισχύος βυθίζεται στα σκάνδαλα και τις ασυναρτησίες, μένοντας μονίμως στα δόγματα! Oσο για τους Πομάκους και τους Ρομά της Θράκης, βοηθήσαμε να γίνουν Τούρκοι για να ησυχάσουμε, όπως νομίζαμε ότι θα ησυχάζαμε όταν οι Τούρκοι έδιωξαν κακήν κακώς τους Eλληνες από την Κωνσταντινούπολη, ενώ εμείς κρατήσαμε τους Τούρκους στη Θράκη για να δουλεύουν, όπως είχε πει υπουργός της τότε κυβέρνησης.
Πάντα τέτοια μυαλά κουβαλούσαν οι πολιτικοί μας.
Πάμε στο Σκοπιανό.
Οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής, δηλ. της Παιονίας, η οποία είχε κατακτηθεί από τον Φίλιππο και τον Μέγα Αλέξανδρο, όπως και τόσες άλλες περιοχές μέχρι την Ινδία, θέλουν να ονομάζονται Μακεδόνες και να στήσουν γιγαντιαίο άγαλμα του Αλεξάνδρου, πληρωμένο με δικά τους χρήματα. Γιατί τα παραπάνω; Πιθανόν να μη γνωρίζουν ιστορία, πιθανότερο να έχουν συνειδητοποιήσει ότι ως υπόδουλοι των Ελλήνων Μακεδόνων, πέρασαν την καλύτερη περίοδο της όχι και τόσο σπουδαίας ιστορίας τους. Υπάρχει βεβαίως και άλλη εκδοχή:
Ενώ πριν λίγα χρόνια δεν τους ήξερε ούτε η μάνα τους και ήταν υπό διάλυση, το έπαιξαν μάλλον μάγκες και τους έμαθε όλος ο κόσμος, χωρίς πολλά έξοδα!
Τι φαίνεται ότι θα συμβεί με αυτό το ποντίκι που βρυχάται;
Θα ονομάζεται Μακεδονία και θα στήσει το κιτς άγαλμα του Μεγαλέξανδρου, αν το πληρώσουν, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης στον παλαιό κατακτητή τους, ο οποίος κάτι καλό τους έκανε και κάτι σωστό τους έμαθε!
Θα επιχειρούν να γράψουν και κανένα άρθρο σε γνωστά ιστορικά περιοδικά και θα τους παίρνουν με τα σκουπόξυλα αυτοί που γνωρίζουν ιστορία, όπως συνέβη με το αμερικανικό περιοδικό Archeology Magazine, όπου έλαβαν την αποστομωτική απάντηση από τον διάσιμο Aμερικανό ιστορικό Stephen G.Miller, την 22α Γενάρη 2009, ο οποίος μάλιστα τους ειρωνεύεται λέγοντάς τους, ότι με την ίδια λογική θα μπορούσαν και οι Αιγύπτιοι να δηλώνουν Μακεδόνες, αφού και εκείνους είχε κυριεύσει ο Μέγας Aλέξανδρος.
Οι Σκοπιανοί δεν έχουν βέβαια προσλαμβάνουσες παραστάσεις για να καταλάβουν.
Εμείς τι θα έπρεπε να κάνουμε;
Να τους συγχαρούμε που διάλεξαν ένα ελληνικό όνομα για τη χώρα τους και να τους μάθουμε ότι αντί για το «καρακιτσαριό» που πάνε να φτιάξουν και για το οποίο θα τρίζουν τα κόκαλα του Αλεξάνδρου, μπορούσαν να φτιάξουν ένα σεμνό άγαλμα, το οποίο θα τους τιμούσε.
Θα ήταν μάλιστα δίκαιο να γράψουν στη βάση του αγάλματος «σε ένδειξη ευγνωμοσύνης», ώστε να τα έχουν καλά και με την ιστορία.
Εμείς τι κάνουμε;
Ακούμε το ποντίκι να βρυχάται και φοβόμαστε!
Φοβόμαστε τον αλυτρωτισμό των Μακεδόνων, δηλαδή ότι οι κάτοικοι της περιοχής της Μακεδονίας από τη Φλώρινα μέχρι τη Θράκη μαζί και η Θεσσαλονίκη θα συμφωνήσουν ότι τους εκφράζουν οι Σκοπιανοί, θα πάψουν να είναι Eλληνες και θα προσχωρήσουν σε εκείνους!
Οι ξένοι που ακούν και μαθαίνουν τους φόβους μας, είναι λογικό να διερωτώνται αν η σύνδεση των επαρχιών της Ελλάδας είναι τόσο χαλαρή, ώστε με το παραμικρό η χώρα να διαλυθεί!
«Ανακαλύπτεται» κατά καιρούς κάποια αστεία κίνηση ηλιθίων στην περιοχή της Μακεδονίας με αλυτρωτικές τάσεις και αντί να στείλει η κυβέρνηση έναν χωροφύλακα με ένα σκουπόξυλο να τους μαυρίσει τον πισινό, ασχολείται στα σοβαρά μαζί τους. Οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες διαβάζοντας αυτές τις απόψεις, πιθανόν να τις θεωρούν αφελείς και να γελούν, δυστυχώς όμως για αυτούς, τα γεγονότα δεν είναι με το μέρος τους, το ότι δε οι Σκοπιανοί έγιναν ορντινάντσες των Αμερικανών και νομίζουν ότι θα έχουν τη μόνιμη εύνοιά τους, δεν είναι ικανό να αλλάξει την πραγματικότητα, αν εμείς δεν… βοηθήσουμε.
Πρέπει να πάψουμε να φοβόμαστε και αν οι φοβίες είναι στο DNA αυτών που μας κυβερνούν, ας τους αλλάξουμε πριν μας κάνουν χειρότερα...
Σας ευχαριστώ,Απόστολος Γεωργόπουλος, Επιχειρηματίας".
Πώς πιστεύουν ότι μπορούν να επιτύχουν τις επιδιώξεις τους; Με τον μόνο εφικτό τρόπο, δηλαδή την ισχύ συνοδευόμενη από τη λογική της μικρότερης δυνατής θυσίας, συνδυασμός που τους επιβάλλει να προετοιμάζουν το έδαφος συνεχώς και να καιροφυλακτούν.
Το έπαιξαν στην Κύπρο και επέτυχαν, το παίζουν στο Αιγαίο και φαίνεται να επιτυγχάνουν, το παίζουν στη Θράκη και μάλλον θα επιτύχουν. Ποιο είναι το ασθενές σημείο των Τούρκων;
Ο φόβος του υψηλού κόστους.
Οι Τούρκοι έχουν αποδείξει, ότι «παζαρεύουν και αγοράζουν» για να πληρώνουν λιγότερο.
Εμείς τι πρέπει να κάνουμε;
Να διαθέτουμε ισχυρή αποτρεπτική δύναμη, ώστε να τους αποθαρρύνουμε να δοκιμάσουν.
Τι κάνουμε;
Αοριστολογούμε και φοβόμαστε, ενώ η συγκρότηση αποτρεπτικής ισχύος βυθίζεται στα σκάνδαλα και τις ασυναρτησίες, μένοντας μονίμως στα δόγματα! Oσο για τους Πομάκους και τους Ρομά της Θράκης, βοηθήσαμε να γίνουν Τούρκοι για να ησυχάσουμε, όπως νομίζαμε ότι θα ησυχάζαμε όταν οι Τούρκοι έδιωξαν κακήν κακώς τους Eλληνες από την Κωνσταντινούπολη, ενώ εμείς κρατήσαμε τους Τούρκους στη Θράκη για να δουλεύουν, όπως είχε πει υπουργός της τότε κυβέρνησης.
Πάντα τέτοια μυαλά κουβαλούσαν οι πολιτικοί μας.
Πάμε στο Σκοπιανό.
Οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής, δηλ. της Παιονίας, η οποία είχε κατακτηθεί από τον Φίλιππο και τον Μέγα Αλέξανδρο, όπως και τόσες άλλες περιοχές μέχρι την Ινδία, θέλουν να ονομάζονται Μακεδόνες και να στήσουν γιγαντιαίο άγαλμα του Αλεξάνδρου, πληρωμένο με δικά τους χρήματα. Γιατί τα παραπάνω; Πιθανόν να μη γνωρίζουν ιστορία, πιθανότερο να έχουν συνειδητοποιήσει ότι ως υπόδουλοι των Ελλήνων Μακεδόνων, πέρασαν την καλύτερη περίοδο της όχι και τόσο σπουδαίας ιστορίας τους. Υπάρχει βεβαίως και άλλη εκδοχή:
Ενώ πριν λίγα χρόνια δεν τους ήξερε ούτε η μάνα τους και ήταν υπό διάλυση, το έπαιξαν μάλλον μάγκες και τους έμαθε όλος ο κόσμος, χωρίς πολλά έξοδα!
Τι φαίνεται ότι θα συμβεί με αυτό το ποντίκι που βρυχάται;
Θα ονομάζεται Μακεδονία και θα στήσει το κιτς άγαλμα του Μεγαλέξανδρου, αν το πληρώσουν, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης στον παλαιό κατακτητή τους, ο οποίος κάτι καλό τους έκανε και κάτι σωστό τους έμαθε!
Θα επιχειρούν να γράψουν και κανένα άρθρο σε γνωστά ιστορικά περιοδικά και θα τους παίρνουν με τα σκουπόξυλα αυτοί που γνωρίζουν ιστορία, όπως συνέβη με το αμερικανικό περιοδικό Archeology Magazine, όπου έλαβαν την αποστομωτική απάντηση από τον διάσιμο Aμερικανό ιστορικό Stephen G.Miller, την 22α Γενάρη 2009, ο οποίος μάλιστα τους ειρωνεύεται λέγοντάς τους, ότι με την ίδια λογική θα μπορούσαν και οι Αιγύπτιοι να δηλώνουν Μακεδόνες, αφού και εκείνους είχε κυριεύσει ο Μέγας Aλέξανδρος.
Οι Σκοπιανοί δεν έχουν βέβαια προσλαμβάνουσες παραστάσεις για να καταλάβουν.
Εμείς τι θα έπρεπε να κάνουμε;
Να τους συγχαρούμε που διάλεξαν ένα ελληνικό όνομα για τη χώρα τους και να τους μάθουμε ότι αντί για το «καρακιτσαριό» που πάνε να φτιάξουν και για το οποίο θα τρίζουν τα κόκαλα του Αλεξάνδρου, μπορούσαν να φτιάξουν ένα σεμνό άγαλμα, το οποίο θα τους τιμούσε.
Θα ήταν μάλιστα δίκαιο να γράψουν στη βάση του αγάλματος «σε ένδειξη ευγνωμοσύνης», ώστε να τα έχουν καλά και με την ιστορία.
Εμείς τι κάνουμε;
Ακούμε το ποντίκι να βρυχάται και φοβόμαστε!
Φοβόμαστε τον αλυτρωτισμό των Μακεδόνων, δηλαδή ότι οι κάτοικοι της περιοχής της Μακεδονίας από τη Φλώρινα μέχρι τη Θράκη μαζί και η Θεσσαλονίκη θα συμφωνήσουν ότι τους εκφράζουν οι Σκοπιανοί, θα πάψουν να είναι Eλληνες και θα προσχωρήσουν σε εκείνους!
Οι ξένοι που ακούν και μαθαίνουν τους φόβους μας, είναι λογικό να διερωτώνται αν η σύνδεση των επαρχιών της Ελλάδας είναι τόσο χαλαρή, ώστε με το παραμικρό η χώρα να διαλυθεί!
«Ανακαλύπτεται» κατά καιρούς κάποια αστεία κίνηση ηλιθίων στην περιοχή της Μακεδονίας με αλυτρωτικές τάσεις και αντί να στείλει η κυβέρνηση έναν χωροφύλακα με ένα σκουπόξυλο να τους μαυρίσει τον πισινό, ασχολείται στα σοβαρά μαζί τους. Οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες διαβάζοντας αυτές τις απόψεις, πιθανόν να τις θεωρούν αφελείς και να γελούν, δυστυχώς όμως για αυτούς, τα γεγονότα δεν είναι με το μέρος τους, το ότι δε οι Σκοπιανοί έγιναν ορντινάντσες των Αμερικανών και νομίζουν ότι θα έχουν τη μόνιμη εύνοιά τους, δεν είναι ικανό να αλλάξει την πραγματικότητα, αν εμείς δεν… βοηθήσουμε.
Πρέπει να πάψουμε να φοβόμαστε και αν οι φοβίες είναι στο DNA αυτών που μας κυβερνούν, ας τους αλλάξουμε πριν μας κάνουν χειρότερα...
Σας ευχαριστώ,Απόστολος Γεωργόπουλος, Επιχειρηματίας".
