Η απελευθέρωση του δασκάλου Θ. Λερούνη στο Αφγανιστάν ήταν η τρίτη λεπτή αποστολή για τον ειδικευμένο στις διαπραγματεύσεις Ελληνα πρέσβη Δημήτρη Δόλλη.- Προηγήθηκαν το Σουδάν και η Σερβία(την περίοδο των βομβαρδισμών).
Αεροδρόμιο Ισλαμαμπάντ: δύο άγνωστοι μεταξύ τους άντρες αγκαλιάστηκαν. Ο ένας ήταν ο Θανάσης Λερούνης, που μόλις είχε απελευθερωθεί από τους Ταλιμπάν.
Ο άλλος ήταν ο ειδικός απεσταλμένος του Ελληνα πρωθυπουργού, ο κ. Δημήτρης Δόλλης, πρέσβης επί τιμή, ο οποίος, όλο αυτό το διάστημα, είχε...αναγάγει σε στόχο ζωής την απελευθέρωση του ομήρου.
«Δεν έχει ξαναγίνει κάτι ανάλογο, να απελευθερωθεί όμηρος από τους Ταλιμπάν χωρίς να δοθούν χρήματα για λύτρα», λέει ο κ. Δόλλης, υποδεχόμενος το «Εθνος της Κυριακής» στο υπουργείο Εξωτερικών όπου δημιούργησε την έδρα του.
Πριν από την υπόθεση του κ. Λερούνη, είχε απελευθερώσει δύο Αυστραλούς από το Βελιγράδι, τον καιρό του πολέμου, καθώς και δύο ομογενείς στο Σουδάν, που ανυπόστατα είχαν κατηγορηθεί για φόνο. Φαίνεται, λοιπόν, ότι δικαίως του αποδίδεται ο χαρακτηρισμός «ο άνθρωπος για τις επικίνδυνες, διπλωματικές αποστολές».
Λίγο καιρό πριν δεν δίστασε να ταξιδέψει στην Καμπούλ, αν και μόλις είχε βγει από το χειρουργείο, ύστερα από επέμβαση στον θυρεοειδή. Ηταν η ιδανική ευκαιρία για το ταξίδι, καθώς ήταν η εποχή που πραγματοποιούσε επίσκεψη η κ. Χίλαρι Κλίντον κάτω από δρακόντεια μέτρα προστασίας.
«Ηταν μοναδική ευκαιρία για να επιδώσω την επιστολή Παπανδρέου στον πρόεδρο Καρζάι, αλλά και να συναντήσω τον παλαιό γνώριμό μου διαπραγματευτή, Ρίτσαρντ Χόλμπουργκ, και τον ανώτατο Αμερικανό στρατιωτικό. Εκείνο που ζητούσα ήταν να μου υποδείξουν το πλέον αξιόπιστο και ικανό πρόσωπο για να συνεργαστούμε. Αυτός τελικά ήταν ένας στρατηγός του Πακιστάν», λέει ο κ. Δόλλης, που αργότερα στο Ισλαμαμπάντ ξεκίνησε τις συζητήσεις με πολλά στελέχη της κυβέρνησης.
Μια σύνθετη προσπάθεια με στόχο να σχηματιστεί η κατάλληλη ομάδα διαπραγματευτών-απεσταλμένων από φυλάρχους της περιοχής. Ενα δύσκολο παζάρι με ακροβασίες ανάμεσα σε καλοθελητές, ΜΚΟ, φυλάρχους και αιτήματα.
Το αντάλλαγμα
«Αμα τεθεί θέμα χρημάτων η διαδικασία μπαίνει σε επικίνδυνο δρόμο», λέει ο κ. Δόλλης και ξεκαθαρίζει ότι δεν δόθηκε ούτε ένα ευρώ. Το αντάλλαγμα των Ταλιμπάν ήταν η απελευθέρωση 2 συντρόφων τους. Ομως, το πλέον σημαντικό πρόσωπο που ζητούσαν δεν τους δόθηκε», λέει και σημειώνει ότι «ο Θανάσης θα μπορούσε να είχε πεθάνει 10 φορές, ακόμα και από τις κακουχίες».
Συνολικά έγιναν πέντε αποστολές διαπραγματευτών που έφτασαν μέχρι τα κρησφύγετα των Ταλιμπάν, σε απάτητα βουνά που βρίσκονταν σε υψόμετρο 2.000-2.500 μέτρα. «Εκεί βέβαια δεν υπάρχει μόνο ένας με τον οποίο συζητάς και διαπραγματεύεσαι. Τον περασμένο Δεκέμβριο η διαπραγμάτευση είχε προχωρήσει τόσο που ήμουν σίγουρος ότι θα ελευθερωθεί ο Θανάσης Λερούνης. Κι όμως τελευταία στιγμή το σχέδιο χάλασε», θυμάται ο κ. Δόλλης.
Χαρτούμ - Βελιγράδι
Οι πρώτες επιτυχίες
Η διαπραγμάτευση με τους Ταλιμπάν ήταν η πλέον δύσκολη, αλλά δεν ήταν η μοναδική. Το 1999 ο κ. Δ. Δόλλης βρέθηκε στο Βελιγράδι την εποχή των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών. Με την ιδιότητα του βουλευτή Αυστραλίας είχε στόχο να απελευθερώσει δύο συμπατριώτες του, μέλη ΜΚΟ που ήταν κρατούμενοι.
Η επόμενη αποστολή ήταν το 2003 στο Χαρτούμ του Σουδάν ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης. Ο στόχος ήταν να απελευθερώσει 2 ομογενείς που είχαν ψευδώς κατηγορηθεί για τη δολοφονία του μητροπολίτη και ήταν φυλακισμένοι κάτω από άθλιες συνθήκες. Και αυτή η αποστολή είχε στεφθεί με επιτυχία.
Βιογραφικό
Από την Καστοριά στους Εργατικούς της Αυστραλίας
Ηταν 15 ετών την εποχή της δικτατορίας, όταν η οικογένειά του αποφάσισε να εγκαταλείψει την Καστοριά και να ξενιτευτεί στην Αυστραλία. Ο πατέρας του, άλλωστε, είχε επισκεφθεί κατ’ επανάληψη για «τουρισμό» τη Μακρόνησο.
Σε ηλικία 23 ετών εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος και σκαλί σκαλί έφτασε να γίνει υπαρχηγός του Εργατικού Κόμματος στη Βικτόρια, σε ηλικία μόλις 37 ετών. Στην ανατολή του νέου αιώνα έκανε στροφή προς την πατρίδα και συνεργάστηκε ως Γ.Γ. Αποδήμου Ελληνισμού με τον Γιώργο Παπανδρέου, όταν ο τελευταίος ήταν υπουργός Εξωτερικών. Η γνωριμία του, άλλωστε, ανάγεται από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80.
Τώρα, ύστερα από 33 χρόνια πολιτικής παρουσίας, ο κ. Δόλλης, όπως λέει, προτιμά αυτόν τον ειδικό ρόλο, χωρίς επίσημο κυβερνητικό πόστο. «Θέλω να βοηθήσω την Ελλάδα», αναφέρει και για να επιτύχει τους στόχους του ενίοτε απευθύνεται σε παλαιούς γνώριμους της διεθνούς πολιτικής σκηνής.πηγή εφημερίδα Έθνος.
