Αναλυτικά το .."σκονάκι" με τις ερωταπαντήσεις που διένειμε ο υπουργός Εργασίας στους βουλευτές προκειμένου να τους ενημερώσει για το νέο ασφαλιστικό.Έχει ιδιαίτερη σημασία αφού μπορούν να λυθούν βασικές απορίες για το τι θα ισχύσει και ποιους κυριολεκτικά τσακίζει ο νέος νόμος.
Το...σημαντικότερο όλων είναι ότι όσοι είναι ασφαλισμένοι προ του 1983 μπορούν να βγουν στη σύνταξη στα 35 χρόνια εργασίας. Αυτό ισχύει για τα Ταμεία του Δημοσίου, των τραπεζών, των ΔΕΚΟ και των εργαζομένων στα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Για τις υπόλοιπες κατηγορίες ακολουθούνται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης που προβλέπονται και για τους ασφαλισμένους μετά την 1η Ιανουαρίου 1983.
Η μόνη αλλαγή που επέρχεται αφορά τον συντελεστή αναπλήρωσης της σύνταξης, δηλαδή το ποσοστό με το οποίο θα υπολογίζεται η σύνταξη μετά το 2013. Στην περίπτωση αυτή ο συντελεστής για κάθε έτος ασφάλισης, μετά το 2013, θα μειωθεί στο 2% για τις όλες τις περιπτώσεις που ήταν υψηλότερος.
Αναλυτικά το κείμενο είναι το εξής:
1 Οι ρυθμίσεις του νόμου για το Ασφαλιστικό θα είναι μόνιμες; Οι περικοπές του σταθερές;
Βασικός κανόνας είναι να συγκρατηθεί η δαπάνη για τις συντάξεις, ώστε να μην αυξηθούν πάνω από το 2,5% του ΑΕΠ πλέον της δαπάνης του 2009, έως το 2060. Δίχως την παρέμβασή μας, από 13,5% που είναι σήμερα (μαζί με τις επικουρικές), θα αυξανόταν στο 26% έως το 2060, δηλαδή θα αυξανόταν κατά 12,5% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι η εθνική οικονομία θα τιναζόταν στον αέρα. Δεν θα υπήρχαν χρήματα ούτε για την παιδεία, ούτε για την υγεία, ούτε για καμία άλλη δημόσια πολιτική. Ολη η χώρα θα εργαζόταν για να πληρώνει συντάξεις. Η αλλαγή του Ασφαλιστικού όπως είχε σχεδιαστεί πριν από το Μνημόνιο περιορίζει την αύξηση της εθνικής συνταξιοδοτικής δαπάνης στο 3% του ΑΕΠ, έως το 2060 (μαζί με τις επικουρικές). Δηλαδή μόλις 0,5% πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει η αναλογιστική μελέτη την οποία εκπόνησε η Εθνική Αναλογιστική Αρχή και την οποία πιστοποίησε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ο εγκυρότερος πιστοποιητικός οργανισμός στον πλανήτη για τις συντάξεις). Τώρα εκπονείται νέα αναλογιστική μελέτη με βάση τα δεδομένα του Μνημονίου για το Ασφαλιστικό (π.χ. σύνταξη ύστερα από 40 χρόνια ασφάλισης και το 60ό έτος της ηλικίας). Είναι φανερό πως με τα αριθμητικά δεδομένα του Μνημονίου η αύξηση των εθνικών συνταξιοδοτικών δαπανών θα πέσει κάτω από τον κοινοτικό μέσο όρο, έως το 2060. Γι΄ αυτό στο άρθρο 11 2 του νόμου θεσπίστηκε μία ρήτρα, ώστε από την 1/1/2011 και ανά δύο χρόνια να εκπονούνται νέες αναλογιστικές μελέτες, προκειμένου να καθορίζεται ανάλογα το ύψος των παροχών. Είναι δικαιολογημένη η αισιοδοξία πως θα καταστεί δυνατή η βελτίωση των παροχών προς τους συνταξιούχους.
2 Για να γίνει συγκεκριμένο το προηγούμενο ερώτημα, είναι μόνιμη η περικοπή της 13ης και της 14ης σύνταξης;
Η περικοπή της 13ης και 14ης σύνταξης προβλέφθηκε με το Μνημόνιο και περιελήφθη στον παρόντα νόμο. Με τροπολογία που θα εισαχθεί την Τρίτη, θα καθοριστεί το επίδομα των 800 ευρώ που προβλέπει ο νόμος 3845/2010 (κατ΄ εφαρμογήν του Μνημονίου), το οποίο και θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις αυξανόμενες δυνατότητες του εξορθολογισμένου νέου ασφαλιστικού συστήματός μας.
3 Γιατί έπρεπε να γίνει τόσο ευρεία και ριζική αλλαγή του Ασφαλιστικού;
Διότι το παρόν σύστημα εξήντλησε τα όριά του και από το 2009 δεν είχε δυνατότητα να εξασφαλίζει τις συντάξεις των νυν συνταξιούχων, αλλά και όσων ασφαλισμένων θα έβγαιναν στη σύνταξη τα επόμενα χρόνια. Το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ «ξέμειναν» τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2009. Δίχως τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης ο ΟΑΕΕ θα είχε «ξεμείνει» από τον Ιούνιο του 2010 (!) και δεν θα είχε να πληρώσει συντάξεις. Με διάφορα «μερεμέτια» μεταφέρθηκε αυτός ο κίνδυνος στον Αύγουστο. Δενπάει, όμως, άλλο. Το 2009 το κράτος έδωσε 2,5 δισ. έκτακτη επιχορήγηση για να δοθούν συντάξεις. Το 2010 θα χρειαζόμασταν 3,8 δισ. ευρώ έκτακτης κρατικής χρηματοδότησης, ενώ το 2011 θα απαιτούνταν ακόμη 5 δισ. ευρώ.
Πραγματική μαύρη τρύπα. Οι αιτίες αυτής της παρακμής του ισχύοντος συστήματος (το λεγόμενο σύστημα ΡΑΥ-ΑS-ΥΟU GΟ) είναι α) η αύξηση του προσδόκιμου και η γήρανση του πληθυσμού (η σχέση εργαζομένων/ασφαλισμένων από 4 προς 1 έχει γίνει 1,7 προς 1!!!), β) οι πελατειακές πολιτικές αποφάσεις (π.χ. ένταξη στο ΙΚΑ Ταμείων των ΔΕΚΟ, με πολύ μεγάλες συντάξεις, δίχως όμως τους σχετικούς πόρους για τις επόμενες δεκαετίες) και γ) η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροκλοπή και η σπατάλη στη φαρμακευτική δαπάνη και στη δαπάνη για ιατρικές εξετάσεις και για ιατρικά υλικά (βηματοδότες κ.λπ.). Γι΄ αυτό, λοιπόν, αλλάζει το σύστημα. Η βασική σύνταξη θα καταβάλλεται από το κράτος και η αναλογική σύνταξη θα βασίζεται σε περισσότερο χρόνο εργασίας και θα σχετίζεται με το πόσες εισφορές καταβάλλει ο ασφαλισμένος. Αρα ο ίδιος ο ασφαλισμένος θα γίνει φύλακας των ενσήμων του και έτσι θα περιοριστεί και η εισφοροδιαφυγή. Οι υπηρεσίες υγείας σταδιακά θα περάσουν στο υπουργείο Υγείας. Κι ακόμη, γίνεται πλήρης διάκριση της σύνταξης από τις προνοιακές παροχές, ούτως ώστε να αρχίσει επιτέλους να δομείται ένα πραγματικό κράτος πρόνοιας στην Ελλάδα και να μην ασκείται συνταξιοδοτική πολιτική μέσω της προνοιακής πολιτικής. Ταυτοχρόνως, δίνεται επιτυχώς η μάχη για τις φαρμακευτικές και λοιπές ιατρικές δαπάνες, ενώ απαγορεύονται οι κρατικές παρεμβάσεις σε ό,τι αφορά το συνταξιοδοτικό σύστημα.
4 Υπάρχει περίπτωση να κριθούν αντισυνταγματικές κάποιες ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου;
Αυτό το ερώτημα είναι ανοιχτό για όλους τους νόμους. Ωστόσο για ορισμένες προβλέψεις του Μνημονίου (όπως π.χ. η σχεδόν ακαριαία προσαρμογή των ηλικιακών ορίων σε ορισμένες περιπτώσεις) το ενδεχόμενο μιας αρνητικής δικαστικής απόφασης είναι μεγαλύτερο. Οχι μόνο από την ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ο δικαστικός έλεγχος, ωστόσο, δεν είναι απειλή για την ελληνική κυβέρνηση. Η προσφυγή στα δικαστήρια είναι άσκηση δικαιώματος κι είναι απολύτως σεβαστή στο πλαίσιο του κράτους δικαίου. Ο δικαστικός έλεγχος ορισμένων σημείων του Μνημονίου, τόσο από τα ελληνικά όσο και από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, είναι ευπρόσδεκτος και θα βοηθήσει την Ελλάδα και τους πολίτες της.
5 Πόσο είναι το ποσοστό αναπλήρωσης με βάση το σχέδιο νόμου;
Το ποσοστό αναπλήρωσης μαζί με τη βασική σύνταξη φθάνει στο 64%. Η μείωση σχετικώς με το ισχύον καθεστώς είναι μεσοσταθμικώς 7%, όπως ακριβώς είχε προβλεφθεί και στο προσχέδιο νόμου, το οποίο ενέκρινε το Υ.Σ. πριν από περίπου ένα μήνα. Εισηγήσεις για 480 ευρώ (βασική + αναλογική + επικουρική) δεν ελήφθησαν υπόψη. Σήμερα, λοιπόν, η αναπλήρωση θα είναι 64% των συντάξιμων αποδοχών, ενώ η επικουρική σύνταξη προστίθεται στο ποσοστό αυτό.
6 Προεκλογικά αλλά και αμέσως μετά τις εκλογές η κυβέρνηση έλεγε διαφορετικά πράγματα. Δεν αυξάνονται τα όρια ηλικίας, δεν μειώνονται οι συντάξεις, δεν αυξάνονται οι εισφορές. Πώς έχουν τα πράγματα ως προς τα τρία «δεν» στο σχέδιο νόμου;
Η παρατήρηση δεν αφορά μόνο το σκέλος του Ασφαλιστικού. Συνολικά η οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης έχει αλλάξει λόγω της δημοσιονομικής κρίσης που ξέσπασε μετά την καταστροφική διαχείριση της προηγούμενης διακυβέρνησης. Το δίλημμα στο οποίο κλήθηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να απαντήσει είναι «χρεοκοπία ή επιβίωση». Σε αυτό το πλαίσιο αναγκάζεται να πάρει και αποφάσεις εκτός προγραμματικών διακηρύξεων και εκτός ιδεολογικών αρχών. Γίνεται σήμερα αυτό που απαιτείται, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα αύριο να ζήσουν οι πολίτες της χώρας καλύτερες ημέρες. Συγκεκριμένα, για τα λεγόμενα τρία «ΔΕΝ». Πράγματι δεν αυξάνονται σε καμία περίπτωση οι εισφορές. Επίσης, δεν αυξάνονται τα γενικά όρια ηλικίας. Το 65ο παραμένει το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Αυξάνεται, βέβαια, ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης κατά δύο έτη (από 61,5 να πάει στο 63,5). Να σημειωθεί πως εκεί περίπου ήταν το 2003, αλλά οι πελατειακές εθελούσιες έξοδοι της περιόδου 2004-2009 μείωσαν κατά 2 έτη τον μέσο όρο ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα.
Κι ακόμη, υπάρχουν δύο αυξήσεις ορίων ηλικίας λόγω Μνημονίου (Βαρέα και Ανθυγιεινά και μητέρες ανηλίκων παιδιών μετά το 55ο έτος). Τέλος, ως προς το «δεν» στη μείωση των συντάξεων, υπάρχει η μεσοσταθμική μείωση κατά 7%- δική μας επιλογή, δίχως την παρέμβαση του Μνημονίου- που αφορά τις συντάξιμες αποδοχές άνω των 1.800 ευρώ, η οποία όμως προκύπτει από την απολύτως δίκαιη αναλογική σχέση αφενός της σύνταξης και αφετέρου του χρόνου εργασίας και των εισφορών που καταβλήθηκαν.
7 Πολλοί λένε ότι με αυτό το Ασφαλιστικό καταρρέει ο κοινωνικός χαρακτήρας της δημόσιας ασφάλισης και ανοίγει ο δρόμος της ιδιωτικής ασφάλισης.
Σε καμία περίπτωση. Παρά τις ενσωματώσεις των σκληρών μέτρων που περιγράφονται στο Μνημόνιο, έχει γίνει ό,τι είναι απαραίτητο για να διασφαλιστεί ο δημόσιος και καθολικός χαρακτήρας του ασφαλιστικού συστήματος και για την επιβεβαίωση του χαρακτήρα του ως κοινωνικού αγαθού. Γι΄ αυτό τον σκοπό δεν έγινε δεκτή και επετεύχθη η απόσυρση της απαίτησης για ποσοστό αναπλήρωσης έως 48%, κάτι που πραγματικά θα εκθεμελίωνε τον δημόσιο και καθολικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, καθιστώντας την έναν ανεπαρκή και συμπληρωματικό πυλώνα ενός ιδιωτικού συστήματος.
8 Το κράτος παύει να εγγυάται τις συντάξεις και περιορίζεται μόνο στη βασική σύνταξη;
Η εμπειρία των τελευταίων ετών έδειξε ότι το κράτος εγγυάται τις συντάξεις και τις άλλες παροχές όταν είναι ένα κράτος που δεν βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Αυτό θέλουμε να επιτύχουμε: να μην ξαναβρεθεί η χώρα στο μέλλον στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Οι συντάξεις είναι εγγυημένες όταν υπάρχουν κανόνες και νόμοι που εφαρμόζονται. Εμείς, με το νέο θεσμικό πλαίσιο θέτουμε τις βάσεις για ένα ασφαλιστικό σύστημα που εξασφαλίζει την καταβολή των συντάξεων με απόλυτα σαφείς και προσδιορισμένες τις υποχρεώσεις του κράτους, των επιχειρήσεων και των εργαζομένων. Διασφαλίζονται λοιπόν οι συντάξεις με συνεχή παρακολούθηση της εξέλιξης των οικονομικών μεγεθών των Ταμείων και με την εξασφάλιση των αναγκαίων όρων στο πλαίσιο της τριμερούς χρηματοδότησης του συστήματος. Οι σταθεροί κανόνες και η εφαρμογή τους αποτελούν την ουσιαστική εγγύηση για τις συντάξεις και τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, αντί της αφηρημένης νομικής δέσμευσης που δεν έχει αντίκρυσμα όταν λείπουν οι παραπάνω προϋποθέσεις.
9 Οι επικουρικές συντάξεις παύουν να έχουν την εγγύηση του κράτους; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις;
Η επικουρική ασφάλιση λειτουργεί και αυτή μέσα από ορισμένους κανόνες. Οι σημερινές γενιές δεν μπορούν να αφήσουν χωρίς επικουρική σύνταξη τις επόμενες. Είναι αυτονόητο ότι τα επικουρικά ταμεία θα πρέπει να δίνουν συντάξεις ανάλογες των οικονομικών τους δυνατοτήτων, χωρίς να στερήσουν αυτό το δικαίωμα από τους συνταξιούχους των επόμενων γενεών. Οι πόροι των Ταμείων προέρχονται από τη συνεισφορά εργαζομένων και επιχειρήσεων και, όπως έως τώρα συνέβαινε, το Δημόσιο και ο κρατικός προϋπολογισμός δεν μπορούν να συμμετέχουν στη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων αυτών των Ταμείων. Εκτός βεβαίως των περιπτώσεων που το ίδιο το Δημόσιο παρεμβαίνει με πολιτικές κοινωνικού χαρακτήρα, το κόστος των οποίων πρέπει και να αναλαμβάνει.
10 Τι σημαίνει ο διαχωρισμός των προνοιακών παροχών από τις ασφαλιστικές και ποιες συνέπειες έχει;
Ο διαχωρισμός των προνοιακών από τις ασφαλιστικές παροχές διευκρινίζει και καθιστά δεσμευτικές τις υποχρεώσεις του κράτους έναντι των πολιτών, στο πεδίο της κοινωνικής πολιτικής. Ταυτόχρονα απαλλάσσει την κοινωνική ασφάλιση από την υποχρέωσή της να υποκαθιστά το αναιμικό κράτος πρόνοιας στη χώρα μας, εις βάρος των πόρων των εργαζομένων:
α. Η βασική σύνταξη συμπυκνώνει, ξεκαθαρίζει και καθιστά δεσμευτική την υποχρέωση του κρατικού προϋπολογισμού να συνεισφέρει στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, ενισχύοντας τον θεσμό της τριμερούς χρηματοδότησης: η βασική σύνταξη αποτελεί ξεκάθαρο ασφαλιστικό δικαίωμα των εργαζομένων.
β. Η βασική σύνταξη αποκτά προνοιακό χαρακτήρα μόνο όταν απευθύνεται στους ανασφάλιστους που συμπληρώνουν το 65ο έτος της ηλικίας τους και εκεί εντάσσεται στη σφαίρα του κράτους πρόνοιας, συντελώντας στην ενδυνάμωση του ατροφικού αυτού τομέα κρατικής πολιτικής. Πάνω σε αυτή θα πρέπει να οικοδομηθεί αμέσως ένα επαρκές προνοιακό σύστημα που θα λειτουργεί ως δίκτυ κοινωνικής ασφάλειας για όλους τους συμπολίτες μας που το έχουν ανάγκη, ενοποιώντας όλους τους κατακερματισμένους μηχανισμούς πρόνοιας με μεγιστοποίηση του κοινωνικού αποτελέσματος.
11 Λέγεται ότι με το σχέδιο νόμου αίρονται αδικίες. Πόσο δίκαιο είναι όμως να εξαιρούνται δικηγόροι, γιατροί, ένστολοι, δημοσιογράφοι; Με τους βουλευτές τι γίνεται;
Τα Ταμεία των δικηγόρων, των γιατρών, των μηχανικών, των δημοσιογράφων (που είναι δύο, ΕΤΑΑ και ΕΤΑΠ-ΜΜΕ), δεν εξαιρούνται επί της ουσίας. Τυπικά διατηρούν τη διοικητική τους αυτοτέλεια, για τεχνικούς λόγους, καταβάλλοντας αυτά τη βασική σύνταξη και όχι το κράτος, εντάσσονται όμως πλήρως στους ενιαίους κανόνες λειτουργίας και συνταξιοδοτικών παροχών που διέπουν συνολικά το σύστημα. Να σημειωθεί εδώ ότι στα Ταμεία αυτά υπάγεται μόνο το 7,5% των ασφαλισμένων.
