Το παρασκήνιο για τις αποζημιώσεις

Το μνημόνιο, με προθεσμία ως το Δεκέμβριο του 2010,ορίζει ρητά πως πρέπει να υπάρχει: «Μείωση του συνολικού επιπέδου αποζημιώσεων το οποίο θα πρέπει να εφαρμόζεται εξίσου για όλους τους εργαζόμενους (blue and white collar workers)».
Όλα τ'άλλα είναι απλώς λόγια..

Από την πλευρά της η κυβέρνηση τονίζει -ως τώρα- ότι δεν τίθεται θέμα... περικοπής των αποζημιώσεων, επικαλούμενη τις αλλαγές που προωθεί με το προεδρικό διάταγμα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Γ. Πεταλωτής δήλωσε χθες ότι «δεν ερχόμαστε να κόψουμε αποζημιώσεις όπως λέγεται” και ότι “δεν υπάρχει 50% περικοπή αποζημιώσεων, αλλά υπάρχει ζήτημα μιας νέας βάσης στις εργασιακές σχέσεις που θα προστατεύει τον εργαζόμενο αλλά και την υγιή επιχειρηματικότητα, χωρίς την οποία δεν υπάρχει εργασία».

«Δεν είχα άλλη επιλογή από μείωση αποζημιώσεων και αύξηση του ορίου απολύσεων. Το πιστεύω των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων δεν θεωρεί ότι είναι αποδοτική για την ανταγωνιστικότητα η μείωση του κόστους εργασίας, αλλά το πιστεύουν οι δανειστές», μία από τις δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, κ. Α. Λοβέρδου επί του θέματος.

‘Οσον αφορά τις αποζημιώσεις, σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα, δεν μεταβάλλεται το ποσόν αλλά μειώνεται δραστικά ο χρόνος προειδοποίησης, δίνοντας την άνεση στους εργοδότες να προχωρήσουν σε απολύσεις εργαζομένων που βρίσκονται πολλά χρόνια στην ίδια επιχείρηση, αρκεί να τους ειδοποιήσουν ‘’εγκαίρως’’, όπερ σημαίνει:

- Από 1 – 10 έτη δουλειάς 1 μήνα νωρίτερα

- Από 10-15 χρόνια 2 μήνες νωρίτερα

- Από 15-20 3 μήνες

- Πάνω από 20 χρόνια 4 μήνες

Ενδεικτικά, ένας εργαζόμενος που δουλεύει 20 χρόνια στην ίδια εταιρεία, έπαιρνε μέχρι τώρα αποζημίωση ύψους 16 μισθών, ενώ για να κατέβει το ποσό στο μισό έπρεπε να προειδοποιηθεί 16 μήνες πριν, κάτι πρακτικά αδύνατο. Με τη νέα ρύθμιση, ο ίδιος εργαζόμενος παίρνει αποζημίωση 8 μισθών αρκεί να ειδοποιηθεί 4 μήνες νωρίτερα.

Αλλάζει όμως και ο τρόπος καταβολής της αποζημίωσης, καθώς δίνεται η δυνατότητα για (πολλές) δόσεις. Συγκεκριμένα, όταν η αποζημίωση υπερβαίνει τις αποδοχές δύο μηνών, ο εργοδότης υποχρεούται να καταβάλλει κατά την απόλυση τουλάχιστον τις αποδοχές δύο μηνών.

Το υπόλοιπο ποσό καταβάλλεται σε διμηνιαίες δόσεις κάθε μία από τις οποίες δεν μπορεί να είναι κατώτερη από τις αποδοχές δύο μηνών, εκτός και αν το ποσό που υπολείπεται για την εξόφληση του συνόλου της αποζημιώσεως είναι μικρότερο.

Επιπλέον, υπερδιπλασιάζεται το όριο των απολύσεων. Συγκεκριμένα, στις έξι από τέσσερις προηγουμένως αυξάνονται οι απολύσεις το μήνα για επιχειρήσεις που απασχολούν από 20 ως 150 εργαζόμενους, στος 5% από 2% το όριο για επιχειρήσεις με προσωπικό από 200 άτομα και πάνω και ανώτατο όριο τα 30 άτομα.

Παράλληλα, μειώνονται οι αποδοχές στους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας: Για τους νέους ως 21 ετών στο 80% του κατώτατου μισθού των 740 ευρώ που ορίζει η γενική συλλογική σύμβαση, ήτοι 592 ευρώ, για τις ηλικίες 21-25 ετών στο 85%, ήτοι 629 ευρώ και για τους μαθητευόμενους ηλικίας 15-18 ετών στο 75%, ήτοι 518 ευρώ.

Ανοιχτό είναι πάντως το ενδεχόμενο, μετά τη θύελλα αντιδράσεων που έχει ξεσηκώσει το προεδρικό διάταγμα και εντός του ΠΑΣΟΚ, να συμπεριληφθούν οι εργασιακές ρυθμίσεις στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. «Δεν δέχομαι δημοκρατική μομφή σε ότι αφορά το προεδρικό διάταγμα... Η δική μου πρόταση είναι να πάνε όλα στη Βουλή», είναι η απάντηση του κ. Λοβέρδου στους επικριτές. Η κυβέρνηση πάντως, δια στόματος του εκπροσώπου κ. Πεταλωτή, θεωρεί το ζήτημα ‘’ΠΔ ή νομοσχέδιο’’ δευτερεύον, ενώ τονίζει πως “ό,τι έρθει στη Βουλή, ό,τι ψηφιστεί ή ό,τι νομοθετηθεί με οποιαδήποτε μορφή θα είναι με βάση το μνημόνιο”.

Σε κάθε περίπτωση, αν και οι ρυθμίσεις του ΠΔ τελούν υπό διαβούλευση από τους κοινωνικούς εταίρους, υπάρχει πολύ μικρό περιθώριο περαιτέρω διαπραγματεύσεων.