Η τάση των ηγετών της Ευρωζώνης να πιστεύουν ότι όλα θα πάνε προς το καλύτερο αν απλώς οι πολίτες τους δείξουν εμπιστοσύνη, δεν είναι μόνο θέμα πολιτικής. Ο τρόπος αυτός σκέψης είναι ολοφάνερος και στη συμπεριφορά τους προς τις αγορές όπως διαβάζουμε στο δημοσίευμα των Financial Times.."Είναι καλύτερο για τους επενδυτές να μην τα γνωρίζουν όλα πιστεύουν οι ηγέτες της Ευρωζώνης. Ούτε λόγος βέβαια για να ακολουθήσουν το παράδειγμα των...Αμερικανών: να υποβάλουν τις τράπεζές τους σε δημόσια τεστ κοπώσεως. Κατά συνέπεια, ο τραπεζικός τομέας της Ευρωζώνης έχει καταλήξει με έλλειμμα αξιοπιστίας παρόκοιο με αυτού της πολιτικής ηγεσίας.
Όπως ακριβώς συνέβη και με το αμερικανικό φιάσκο των στεγαστικών δανείων έτσι το ίδιο ισχύει για με την ευρωπαϊκή κρίση: για κάθε απείθαρχο δανειζόμενο υπάρχει και ένας άμυαλος πιστωτής. Σε μερικές περιπτώσεις υπάρχει και ταύτιση δανειζόμενου και πιστωτή: για παράδειγμα οι κρατικές τράπεζες της Γερμανίας με προθυμία επένδυσαν και έδειξαν πίστη τόσο σε ιδιαιτέρως φιλόδοξες επενδύσεις στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. Από τη στιγμή που η Ευρωζώνη έχει εξωτερικό ισοζύγιο (καθαρή εισροή κεφαλαίων), σε περίπτωση που εμφανίσει ζημίες όποιες και να είναι αυτές (σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα κυμαίνεται περίπου στα 195 δισεκατομμύρια ευρώ πριν το τέλος του χρόνου) θα έχει βάλει τα χέρια της να βγάλει τα μάτια της.
Τα χρήματα της Ευρωζώνης διοχετεύονται μέσω των τραπεζών της δεν πρόκειται για μια εγγυημένη διαδικασία όπως αυτή των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, αν γίνει οτιδήποτε με τα δάνεια, την νύφη θα την πληρώσουν οι τράπεζες. Τα ισπανικά cajas de ahorro καθώς και οι ελληνικές τράπεζες που αγόρασαν τα ομόλογα δημοσίου, βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή. Ακολουθούν οι τράπεζες καθώς και οι ασφαλιστικές εταιρίες από την καρδιά της Ευρωζώνης.
Τα "μαξιλαράκια ρευστού" των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών μετά βίας καλύπτουν την συνολική έκθεση των ιδρυμάτων σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία όπως δηλώνει τον ΟΟΣΑ. Οπότε και οι επενδυτές γνωρίζουν ότι κάποιες από τις τράπεζες της Ευρωζώνης θα καταρρεύσουν αλλά πρέπει να ανακαλύψουν ποιες; Ότι μέτρα και να πάρουν οι κυβερνήσεις ενάντια στο σορτάρισμα, αυτή η πορεία δεν αντιστρέφεται. Γι' αυτό και οι τράπεζες έχουν ξεμείνει από ρευστό μια τάση που θα αυξηθεί κατά πολύ σε περίπτωση που η ΕΚΤ θα σταματήσει να βάζει πλάτη.
Το ξεσκαρτάρισμα των αμνών από τα ερίφια έχει ήδη καθυστερήσει. Ένα δημόσιο τεστ κοπώσεως όλων των τραπεζών της Ευρωζώνης θα πρέπει να γίνει. Οι τράπεζες που δεν έχουν τα κατάλληλα εφόδια για να αντιμετωπίσουν τα χειρότερα, θα πρέπει ή να συγχωνευτούν ή να προβούν σε ανακεφαλαίωση. Η ΕΚΤ διαθέτει τα απαραίτητα εργαλεία για κάτι τέτοιο. Οι ηγέτες όμως θα πρέπει να βρουν το σθένος να το κάνουν.
Προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί καταλήγει το δημοσίευμα. Οι Γερμανοί, αντί να παραδεχτούν την κατάσταση των τραπεζών τους, διέσωσαν την Ελλάδα με κίνδυνο να προκαλέσουν την κοινή γνώμη. Όσο επιμένουν να κρύβονται οι ηγέτες, τόσο το χειρότερο.
Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα:
http://www.ft.com/cms/s/0/263b8b1c-7195-11df-8eec-00144feabdc0.html
newstime
