"..η κοινοτική αλληλεγγύη, στην ουσία, ήταν ανύπαρκτη κατά τη διάρκεια της κρίσης, γεγονός το οποίο φάνηκε και από τη στάση που τήρησαν τα κράτη - μέλη στην περίπτωση της χώρας μας.Με τη στάση τους αυτή απέδειξαν περίτρανα πόσο σαθρή είναι η δομή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και πόσο χαλαροί οι δεσμοί μεταξύ των κρατών - μελών.."Η βαθύτατη χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία επηρέασε όλες τις οικονομίες του πλανήτη -άλλες λιγότερο κι άλλες περισσότερο- έχει οδηγήσει κράτη και διεθνείς οργανισμούς σε αναθεώρηση πολιτικής και υιοθέτηση αντιλήψεων για την ακολουθητέα οικονομική πολιτική.
Επιδιώκουν θωράκιση των οικονομιών, εφαρμόζοντας σκληρή δημοσιονομική πολιτική κι ένα...πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών πρωτόγνωρο, αλλά αναγκαίο, όπως επισημαίνουν νομπελίστες και οικονομολόγοι, κυβερνήσεις και οικονομικά ινστιτούτα.
Δεν είναι βέβαιο αν η Ευρώπη διδάχθηκε πολλά ή λίγα από την πρόσφατη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση. Παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη διαθέτει ορισμένα εργαλεία για το συντονισμό της οικονομικής πολιτικής, η κρίση απέδειξε ότι τα εργαλεία αυτά δεν χρησιμοποιήθηκαν πλήρως, ενώ είναι πλέον σαφές ότι το σημερινό σύστημα παρουσιάζει κενά.
Η κοινοτική αλληλεγγύη, στην ουσία, ήταν ανύπαρκτη κατά τη διάρκεια της κρίσης, γεγονός το οποίο φάνηκε και από τη στάση που τήρησαν τα κράτη - μέλη στην περίπτωση της χώρας μας.
Με τη στάση τους αυτή, όπως επισημαίνουν έγκριτοι οικονομικοί, νομικοί και πολιτικοί παράγοντες, απέδειξαν περίτρανα πόσο σαθρή είναι η δομή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και πόσο χαλαροί οι δεσμοί μεταξύ των κρατών - μελών.
Ενα γεγονός το οποίο θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με κριτήριο την αλληλεγγύη των κρατών - μελών και τη δημιουργία ενιαίου μετώπου της Ευρωζώνης κατά των διεθνών κερδοσκόπων, αντιμετωπίστηκε ως μεμονωμένο εσωτερικό πρόβλημα, ενώ ορισμένοι έφθασαν στο σημείο να υποστηρίξουν ότι ο δανεισμός να γίνει προς την Ελλάδα με μη προνομιακά επιτόκια σαν «κίνητρο» δήθεν για την επάνοδο στις διεθνείς αγορές, προς εξασφάλιση των αναγκών μας.
Τελευταία, και με αφορμή την περίπτωση της Ελλάδας, η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει στην Ευρώπη. Υπάρχει ευρεία πολιτική συναίνεση ως προς το γεγονός ότι η Ε.Ε. χρειάζεται να εξοπλιστεί με μια ευρύτερη και αποτελεσματικότερη δέσμη μέτρων πολιτικής, προκειμένου να διασφαλίσει τη μελλοντική της ευημερία και το βιοτικό επίπεδο.
Αυτό που έχει ανάγκη η Ε.Ε. είναι μια σαφώς καθορισμένη πολιτική προσέγγιση, που να στηρίζει την οικονομική ανάκαμψη, να επαναφέρει τα δημόσια οικονομικά σε υγιή τροχιά και να προωθεί ενεργά τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Αυτό είναι το όραμα πολιτικής που χρειάζεται και πρέπει να το υιοθετήσει τώρα.
"Ν"
