Όταν δεν μπορούν να πιάσουν τους φοροφυγάδες την πληρώνουν οι συνεπείς...«Ένα από τα μεγάλα θέματα της φορολογικής μεταρρύθμισης πρέπει να είναι η απλοποίηση του φορολογικού συστήματος και η μείωση της ταλαιπωρίας του Ελληνα πολίτη και του Ελληνα επιχειρηματία. Να μην τους μεταχειριζόμαστε σαν να φταίνε όλοι».
Είναι λόγια που είπε πριν από μερικά χρόνια...ένας υπουργός Οικονομικών. Ο εν λόγω υπουργός έφυγε από το υπουργείο, τον ακολούθησαν αρκετοί άλλοι οι οποίοι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό είχαν περίπου την ίδια άποψη.
Και παρότι έκαναν την ορθή διαπίστωση δεν προχώρησαν ποτέ σε πράξεις που θα άλλαζαν πραγματικά και σε βάθος το φορολογικό τοπίο και τις σχέσεις πολίτη-Εφορίας.
Για σκεφτείτε το λίγο. Οι άνθρωποι που έχουν την εξουσία να αλλάξουν τα πράγματα κάνουν τις σωστές διαπιστώσεις αλλά δεν κάνουν τίποτα για να υλοποιήσουν τις σκέψεις τους. Δεν έχουν το θάρρος, παρότι έχουν τη δύναμη, να προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις που έχουν απόλυτη ανάγκη η οικονομία και η κοινωνία.
Ετσι συνεχίζει να βασιλεύει η καχυποψία και οι φορολογούμενοι (πολίτες και επιχειρήσεις) να αντιμετωπίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως κλέφτες. Να θεωρούνται εκ των προτέρων φοροφυγάδες και αναλόγως να αντιμετωπίζονται, ενώ η πραγματική φοροδιαφυγή παραμένει στο απυρόβλητο.
Ετσι, η Εφορία προχωρεί αδιακρίτως σε αφαίμαξη των φορολογουμένων, ο πέλεκυς πέφτει επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων ή μάλλον επί των δικαίων αφού οι άδικοι βρίσκουν τρόπο να φοροδιαφεύγουν.
Η κατάσταση οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Οι σχέσεις του πολίτη με την Εφορία κατέληξαν στο σημείο μηδέν. Ο πρώτος αισθάνεται ότι το Δημόσιο τον κλέβει, τα χρήματα που πληρώνει δεν πιάνουν τόπο και σπαταλούνται (έχει απόλυτο δίκιο), οι κυβερνήσεις επιβαρύνουν τα εύκολα θύματα χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο τις σχέσεις οργής και οι φοροφυγάδες συνεχίζουν να πλουτίζουν.
Θ.Λυρτσογιάννης
Και παρότι έκαναν την ορθή διαπίστωση δεν προχώρησαν ποτέ σε πράξεις που θα άλλαζαν πραγματικά και σε βάθος το φορολογικό τοπίο και τις σχέσεις πολίτη-Εφορίας.
Για σκεφτείτε το λίγο. Οι άνθρωποι που έχουν την εξουσία να αλλάξουν τα πράγματα κάνουν τις σωστές διαπιστώσεις αλλά δεν κάνουν τίποτα για να υλοποιήσουν τις σκέψεις τους. Δεν έχουν το θάρρος, παρότι έχουν τη δύναμη, να προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις που έχουν απόλυτη ανάγκη η οικονομία και η κοινωνία.
Ετσι συνεχίζει να βασιλεύει η καχυποψία και οι φορολογούμενοι (πολίτες και επιχειρήσεις) να αντιμετωπίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως κλέφτες. Να θεωρούνται εκ των προτέρων φοροφυγάδες και αναλόγως να αντιμετωπίζονται, ενώ η πραγματική φοροδιαφυγή παραμένει στο απυρόβλητο.
Ετσι, η Εφορία προχωρεί αδιακρίτως σε αφαίμαξη των φορολογουμένων, ο πέλεκυς πέφτει επί των κεφαλών δικαίων και αδίκων ή μάλλον επί των δικαίων αφού οι άδικοι βρίσκουν τρόπο να φοροδιαφεύγουν.
Η κατάσταση οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Οι σχέσεις του πολίτη με την Εφορία κατέληξαν στο σημείο μηδέν. Ο πρώτος αισθάνεται ότι το Δημόσιο τον κλέβει, τα χρήματα που πληρώνει δεν πιάνουν τόπο και σπαταλούνται (έχει απόλυτο δίκιο), οι κυβερνήσεις επιβαρύνουν τα εύκολα θύματα χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο τις σχέσεις οργής και οι φοροφυγάδες συνεχίζουν να πλουτίζουν.
Θ.Λυρτσογιάννης
