Αρνητικά μηνύματα στην κοινωνία

Στο τελευταίο 10μηνο έχουν αυξηθεί ουκ ολίγοι φόροι, ΦΠΑ, Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης κ.λπ., ωστόσο λόγω της μείωσης της κατανάλωσης οι φόροι που εισπράχθηκαν ήταν λιγότεροι από ό,τι πριν από την αύξηση.
Τελικό αποτέλεσμα, μηδέν εις το πηλίκον..

Ο μήνας που όλοι φοβούνται έφτασε και δυστυχώς δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Από τη μία η «απόφαση» για αύξηση κατά 100% της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, ώστε να εξισωθεί με αυτή του κίνησης, και από την άλλη ένας...ανασχηματισμός, από τον οποίο τα μηνύματα που στέλνονται στην κοινωνία μάλλον δεν είναι θετικά.
Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Αν κάποιος πάει σε έναν πρωτοετή φοιτητή ενός οικονομικού πανεπιστημίου και του θέσει το εξής απλό ερώτημα: «Τι κάνουμε σε περίοδο ύφεσης ώστε να μειώσουμε τα ελλείμματα», είναι σίγουρο πως τη μοναδική απάντηση που δεν θα λάβει είναι «να αυξήσουμε τους φόρους». Εξάλλου και η πράξη το έχει αποδείξει. Στο τελευταίο 10μηνο έχουν αυξηθεί ουκ ολίγοι φόροι, ΦΠΑ, Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης κ.λπ., ωστόσο λόγω της μείωσης της κατανάλωσης οι φόροι που εισπράχθηκαν ήταν λιγότεροι από ό,τι πριν την αύξηση. Τελικό αποτέλεσμα, μηδέν εις το πηλίκον.
Φαίνεται όμως πως στην κυβέρνηση δεν μαθαίνουν και πάνε να κάνουν το ίδιο λάθος και μάλιστα σε ένα προϊόν ιδιαίτερα ευαίσθητο, όπως είναι το πετρέλαιο, που αποτελεί την πρώτη ύλη για να έχει κάποιος το αγαθό της θέρμανσης. Η αύξηση της τάξεως του 100% είναι εκτός πραγματικότητας και αγγίζει τα όρια της απομάκρυνσης των υπευθύνων από την πραγματικότητα.
Και δεν στέκει το επιχείρημα ότι το μέτρο θα συμβάλει στην πάταξη του λαθρεμπορίου και ως εκ τούτου θα φέρει επιπλέον έσοδα. Γιατί ναι μεν αποτελεί ένα μέτρο που μπορεί να βάλει φρένο στο λαθρεμπόριο, ωστόσο είναι εκτός λογικής να γίνεται αυτό σε περίοδο οικονομικής κρίσης και βαθιάς ύφεσης. Ίσως αν είχε γίνει το 2005 από την κυβέρνηση Καραμανλή -όπως υπήρχε τότε πρόταση- θα είχαν έρθει κάποια αποτελέσματα.
Τώρα είναι ανεδαφικό και άκαιρο.
Και πάμε στη νέα κυβέρνηση. Μπορεί να θεωρηθεί λαϊκισμός, όμως μάλλον είναι ιδιαίτερα προκλητικό να αυξάνεις τους υπουργούς κατά μία ντουζίνα και πλέον, ενώ την ίδια στιγμή στην κοινωνία η ανεργία καλπάζει. Και ο κάθε υπουργός θα φέρει μαζί του, όπως άλλωστε γίνεται από συστάσεως του ελληνικού κράτους, τον δικό του μικρό «στρατό». Και αυτόν τον στρατό θα τον πληρώσει ο ελληνικός λαός.
Πιθανότατα ο πρωθυπουργός γνωρίζει καλύτερα από εμάς τις ανάγκες της κυβέρνησης. Αλλά κάποιες αλλαγές είναι ηλίου φαεινότερον πως δεν χρειάζονταν, ενώ αυτό το πισωγύρισμα σε κάποια υπουργεία (κατάργηση υπουργείου Ναυτιλίας και επανασύσταση υπό άλλο όνομα) και κόστος έχουν και αποτελεσματικότητα δεν έχουν.
Θ.Παπαδή















imerisia