αρκεί για να αντιληφθεί και ο αδαής τη συντελούμενη τραγωδία. Δεν υπάρχει οικοδομικό τετράγωνο που να μην έχουν κλείσει δύο και τρία καταστήματα και να ετοιμάζονται να κλείσουν και άλλα..Άρθρο του κ.Στ.Τζίμα,
αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα "Καθημερινή".
Σχεδόν καθημερινά, μπροστά σε γνωστό εμπορικό κατάστημα στην οδό Τσιμισκή, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στήνεται ένα καταθλιπτικό πηγαδάκι. Καταστηματάρχες, άνθρωποι της πιάτσας, συζητούν στο...όρθιο για τα νέα της αγοράς, που άλλοτε έσφυζε απο κίνηση και τώρα με την κρίση εμφανίζει εικόνα ερήμωσης.
Μαύρη μαυρίλα. «Τα ’μαθες, έκλεισε το...», «ο ... έβαλε λουκέτο», «πάει για κλείσιμο η ... δεν αντέχει το νοίκι». «Εχουν ξεφύγει εντελώς, ζητάνε απίστευτα ποσά “αέρα” για να νοικιάσουν πάλι τον χώρο στην ίδια επιχείρηση...». Οι κραυγές απόγνωσης και οι κατάρες δεν αφορούν τόσο τη μείωση του τζίρου, για την αντιμετώπιση της οποίας δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα, όσο τον οικονομικό στραγγαλισμό που υφίστανται από τους ιδιοκτήτες των εμπορικών ακινήτων. Ο εμπορικότερος δρόμος της Θεσσαλονίκης, αλλά και οι πέριξ αυτού, πνέουν τα λοίσθια, με τους εκμισθωτές των καταστημάτων να δίνουν τη χαριστική βολή. Παραδοσιακά μαγαζιά, αλλά και νεότερα, κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Μια βόλτα από την πλατεία της ΧΑΝΘ μέχρι την Ελευθερίου Βενιζέλου και πιο πάνω στην Εγνατία αρκεί για να αντιληφθεί και ο αδαής τη συντελούμενη τραγωδία. Δεν υπάρχει οικοδομικό τετράγωνο που να μην έχουν κλείσει δύο και τρία καταστήματα και να ετοιμάζονται να κλείσουν και άλλα. Βόμβες σκάνε κάθε μέρα στην εμπορική πιάτσα, με λουκέτα σε γνωστές επιχειρήσεις.
Στην Τσιμισκή έκλεισε μεγάλο κατάστημα φτηνών ανδρικών ενδυμάτων, όταν με τη λήξη του συμβολαίου ο ιδιοκτήτης του ακινήτου αρνήθηκε να κατεβάσει την τιμή που ανερχόταν σε 68.500 ευρώ τον μήνα!
Στον ίδιο δρόμο, κοντά στη διασταύρωση με την Κούσκουρα, ο ιδιοκτήτης μικρού μαγαζιού με είδη ρουχισμού καλείται από τον κάτοχο του οικήματος –μια τρύπα είναι– να πληρώσει «αέρα» τετρακοσίων χιλιάδων ευρώ προκειμένου να του ανανεώθεί η μίσθωση!
Ιστορίες τέτοιες και χειρότερες θ’ ακούσει κάποιος όχι μόνο στο «πηγαδάκι» της Τσιμισκή, αλλά σε κάθε πεζοδρόμιο του εμπορικού κέντρου. Πολλοί μαγαζάτορες που θα μπορούσαν να αντέξουν τη μέιωση του τζίρου και να κρατήσουν κάποιους υπαλλήλους κλείνουν, γιατί δεν αντέχουν τα υψηλά ενοίκια.
Το κακό με τους ιδιοκτήτες ακινήτων έχει παραγίνει.
Δείχνουν να μην τους καίγεται καρφάκι για τα βάρη που φορτώνουν στους άλλους σε μια τόσο δύσκολη εποχή. Αρνούνται, μολονότι στις καλές εποχές έβγαλαν τρελά και εύκολα λεφτά, να αναπροσαρμόσουν τις τιμές στα ενοίκια για να βοηθήσουν την αγορά, για την οποία δηλώνουν ότι καίγονται. Δεν αντιλαμβάνονται(;) ότι είναι θέμα χρόνου να πέσουν και οι ίδιοι στον γκρεμό.
Και δεν πρόκειται, φυσικά, στην πλειονότητά τους για «φτωχαδάκια» που έχουν κληρονομιά ένα «μαγαζάκι» για να εισπράττουν το ενοίκιο και να ενισχύουν τον οικογενειακό κορβανά, αλλά για εισοδηματίες με πέντε, δέκα, μπορεί και περισσότερα ακίνητα.
Κάθε ελληνική πόλη έχει τη δική της Τσιμισκή, που ζει το δικό της δράμα...
