«Κλειδώνουν» οι αλλαγές για το μέλλον της ΔΕΗ,

ενώ η ΓΕΝΟΠ δείχνει τα δόντιά της…

Εβδομάδα εξελίξεων που θα «κλειδώσει» τις αλλαγές στην αγορά ηλεκτρισμού και ειδικότερα στο λιγνίτη, χαρακτηρίζεται αυτή που ξεκινάει από σήμερα, οπότε και...καταφτάνει στην Αθήνα κλιμάκιο κοινοτικών για έναν ακόμη γύρο διαπραγματεύσεων, τον πιο κρίσιμο απ’ ότι όλα δείχνουν για το μέλλον της ΔΕΗ.

Τον τόνο των εξελίξεων δίνει η ανοικτή επιστολή που έστειλε χθες το βράδυ η ΠΑΣΚΕ ΓΕΝΟΠ προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, η οποία, ενόψει και της συνάντησης που θα έχει αύριο με τους κοινοτικούς η ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, τους καλεί να πάρουν θέση, (ειδικά όσους προέρχονται από ενεργειακούς νομούς), καθώς σύμφωνα με τις πληροφορίες της οι τελευταίες προτάσεις της Κομισιόν προς τη κυβέρνηση είναι να νοικιάσει σε ιδιώτες 3 λιγνιτικές μονάδες (900 MW) ως το 2027, με δικαίωμα (option) παράτασης της εκμίσθωσης για άλλα 5 χρόνια αν οι τελευταίοι το επιθυμούν.
Σύμφωνα πάντα με την ΠΑΣΚΕ, η Κομισιόν έχει ζητήσει από την κυβέρνηση τα τεχνικά στοιχεία όλων των μονάδων της ΔΕΗ και προτείνει πως εφόσον οι ενοικιαστές τους κρίνουν μετά το 2013, οπότε και θα συνυπολογίζεται το πλήρες κόστος του CO2 στο κόστος της παραγόμενης ενέργειας, ότι δεν τους συμφέρει πλέον η μίσθωσή τους, να μπορούν να τις επιστρέψουν πίσω στη ΔΕΗ (ολόκληρη η επιστολή της ΠΑΣΚΕ σε άλλο ρεπορτάζ).
Για μια ακόμη φορά, η ΓΕΝΟΠ υποδεικνύει στην κυβέρνηση πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να ανοίξει η αγορά του λιγνίτη, και την καλεί να προχωρήσει στη δημοπράτηση των ανεκμετάλλευτων κοιτασμάτων της Ελασσόνας, της Δράμας και της Βεγόρας που δεν έχουν παραχωρηθεί στη ΔΕΗ.

Τι απαιτούν οι Κοινοτικοί…
Πρόκειται ωστόσο για μια θέση που βρίσκει κάθετα αντίθετη την υπουργό Περιβάλλοντος Τ. Μπιρμπίλη, η οποία έχει διαμηνύσει με επιστολή της στην Κομισιόν, πως κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε τις εθνικές ισορροπίες που έχει θέσει η χώρα για την επίτευξη των στόχων 20-20-20. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι κοινοτικοί δεν θα επιμείνουν αύριο και αυτή την κατεύθυνση : Το επιχείρημα άλλωστε που έχει διατυπωθεί αρκετές φορές από τις Βρυξέλλες τους τελευταίους μήνες είναι πως όλα τα υπόλοιπα σενάρια, εκείνο της ανταλλαγής ενέργειας μονάδων με ισόποσης ξέων εταιρειών, της ενοικίασης ή των δημοπρασιών λιγνιτικής ισχύος, δεν αρκούν από μόνα τους για να φέρουν λύσεις ισοδύναμες με την πώληση του 40% των λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ (το αίτημα της Ε.Ε. του περασμένου καλοκαιριού).
Διότι όπως φάνηκε και από τη συνάντηση που είχε -εν είδη «crash test»- στις Βρυξέλλες την προηγούμενη εβδομάδα η κα Τίνα Μπιρμπίλη με τον Επίτροπο Ανταγωνισμού Χοακίν Αλμούνια, η Κομισιόν μπορεί να μην εγείρει αντιρρήσεις στην πρόταση που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση, και που δεν είναι άλλη από την ανταλλαγή ενέργειας μονάδων της ΔΕΗ με αντίστοιχης άλλων εταιρειών, ωστόσο διατυπώνει αμφιβολίες ως προς το κατά πόσο είναι εύκολα υλοποιήσιμη, καθώς επίσης ως προς τι θα συμβεί αν δεν «περπατήσει». Γι’ αυτό και προκειμένου οι κοινοτικοί να είναι σίγουροι πως η Ελλάδα δεν θα «ξεφύγει», παρουσιάζοντας τώρα ένα σχέδιο, το οποίο όμως στη συνέχεια θα δηλώσει ότι δεν προλαβαίνει να υλοποιήσει εντός των χρονοδιαγραμμάτων, ζητούν εναλλακτικές λύσεις, με πρώτη την ενοικίαση μονάδων. Δεν είναι τυχαίο πως σε όλες τις συζητήσεις που έχουν γίνει από το καλοκαίρι έως σήμερα, σαν αντιπαράδειγμα αναφέρεται η περίπτωση της Ολυμπιακής και τα ουκ ολίγα σχέδια εξυγίανσής της, που ποτέ όμως δεν υλοποιήθηκαν.
Κι ενώ λοιπόν η ΓΕΝΟΠ δείχνει τα δόντια της, οι Βρυξέλλες θέτουν δύο απαιτήσεις για να δώσουν το οριστικό τους «οκέυ» στην πρόταση για ενοικίαση :
- Καταρχήν, ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα, δηλαδή να δεσμευθεί η Ελλάδα ότι την 1η Ιανουαρίου του 2012, θα εφαρμοστεί το νέο μοντέλο που θα προτείνει, δηλαδή θα έχει γίνει ήδη η ανταλλαγή και οι περι ων ο λόγος μονάδες θα δουλεύουν για λογαριασμό των νέων ιδιοκτητών τους. Εάν το χρονοδιάγραμμα, με όλες τις ενδιάμεσες φάσεις που θα προβλέπει, δεν τηρηθεί αυστηρά, θα προχωρήσει υποχρεωτικά η αρχική πρόταση των κοινοτικών, δηλαδή η πώληση του 40% των μονάδων.
- Δεύτερον, να υπάρξει ολοκληρωμένο εναλλακτικό σχέδιο που να μπορεί να εφαρμοστεί γρηγορότερα και να έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Στο πλαίσιο αυτό έχει μπει στο τραπέζι η λύση της ενοικίασης μονάδων. Οι κοινοτικοί, λόγω της χρονοβόρας διαγωνιστικής διαδικασίας που απαιτείται για την ανταλλαγή και επειδή το εύρος των ενδιαφερόμενων περιορίζεται σε εταιρείες από γειτονικές χώρες με τις οποίες το ελληνικό σύστημα είναι διασυνδεδεμένο, (ουσιαστικά με την Iταλία και τη Bουλγαρία) βλέπουν το μοντέλο της «ενοικίασης» μονάδων ή ισχύος, ως πιο άμεσα εφαρμόσιμο και μεγαλύτερου επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Γιώργος Φιντικάκης