Σε σημερινή της έκθεση η Morgan Stanley υπογραμμίζει πως:"μπορεί η Ελλάδα να είναι στη χειρότερη θέση σε ότι αφορά την κρίση δημόσιου χρέους, ωστόσο, σε ότι αφορά το ιδιωτικό χρέος της χώρας, αποτελεί το αστέρι της Ευρωζώνης!"
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως οι οικονομικές προκλήσεις με τις οποίες είναι αντιμέτωπη η Ιρλανδία, είναι εντελώς διαφορετικές με αυτές τις Ελλάδας, ωστόσο και...αυτή ζει την δική της κρίση. Όμως, υπάρχει μία τεράστια διαφορά-κλειδί, η οποία αποτελεί σήμερα και τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την υλοποίηση του σεναρίου της κατάρρευσης της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο πρόβλημα δημόσιου χρέους και δημοσιονομικού ελλείμματος, όχι όμως ιδιωτικού χρέους. Αντίθετα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία έχουν υπέρογκο ιδιωτικό χρέος σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας τους, με την Ιρλανδία να είναι στη χειρότερη θέση όλων.
Όπως σημειώνει σε νέα έκθεσή της η Morgan Stanley, και στην Πορτογαλία έχει συμβεί μία είδους υπερκατανάλωση, τροφοδοτούμενη από την πιστωτική αγορά ( προ της χρηματοπιστωτικής κρίσης, φυσικά). Αυτό δείχνει πως η κατανάλωση των νοικοκυριών στην Πορτογαλία αυξήθηκε με την ίδια μεγάλη ταχύτητα όπως στην υπόλοιπη Ευρωζώνης, παρά την πολύ πιο αδύναμη ανάπτυξη του κατά κεφαλήν εισοδήματος.
Με άλλα λόγια, επισημαίνει ο διεθνής οίκος, πριν το ξέσπασμα της χρηματοοικονομικής κρίσης, η πορτογαλική οικονομία είχε ακολουθήσει τον δρόμο της υπερβολικής καταναλωτικής δαπάνης σε σχέση με τα ίδια της τα θεμελιώδη, γεγονός που την φέρνει και αυτήν προσεχώς, στην πόρτα της κρίσης.
Όπως υπογραμμίζει η Morgan Stanley, μπορεί η Ελλάδα να είναι στη χειρότερη θέση σε ότι αφορά την κρίση δημόσιου χρέους, ωστόσο, σε ότι αφορά το ιδιωτικό χρέος της χώρας, αποτελεί το αστέρι της Ευρωζώνης.
Η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο ιδιωτικό χρέος ( νοικοκυριά και επιχειρήσεις) ως ποσοστό του ΑΕΠ της, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωζώνη και ειδικά σε σχέση με την Ιταλία, την Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία.
Σύμφωνα με το οίκο, το χρέος των ελληνικών επιχειρήσεων και των ελληνικών νοικοκυριών, αγγίζει το 110% του ΑΕΠ της, ελάχιστα χαμηλότερο από αυτό της Γερμανίας, όμως στην Ιταλία φτάνει το 140%, στη Γαλλία το 160%, στην Ισπανία το 230%, στην Πορτογαλία το 250% και στην Ιρλανδία το… 330% περίπου.
Η κρίση στην Ιρλανδία «έσκασε».
Μήπως λοιπόν, η παραπάνω εικόνα δείχνει ξεκάθαρα, παρά τις επίσημες διαψεύσεις, ότι κάποιος ( και ποιός ), σίγουρα ακολουθεί;
