H αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι για την ελληνική οικονομία το τέλος του επώδυνου δρόμου στον οποίο εισήλθε η χώρα μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009.
Το συνολικό χρέος της χώρας θα ανέλθει στο τέλος του 2011 σε 357 δισ. ευρώ.
Αυτό το χρέος δεν εξυπηρετείται, και τούτο είναι κοινό μυστικό. Οι «γκουρού» του καπιταλισμού όπως ο...Ρουμπινί συχνά κάνουν λόγο για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που αργά ή γρήγορα θα συμβεί. Πέρα από τα όποια συμφέροντα μπορούν να επηρεάσουν τον προαναφερόμενο, είναι βέβαιο ότι ο Ρουμπινί βλέπει αναδιάρθρωση όταν διαβάζει τα νούμερα του χρέους και παρακολουθεί τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας.
Οι δαπάνες αναχρηματοδότησης του χρέους στο διάστημα 2011 - 2015 ξεπερνούν τα 180 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο για να πληρωθεί θα χρειαστεί να εκπονηθεί νέο μνημόνιο.
Είναι βέβαιο ότι η αναδιάρθρωση είναι επί θύραις και για έναν ακόμα λόγο: διαψεύδεται διαρκώς από το Υπουργείο Οικονομικών. Και όταν κάτι διαψεύδεται με αυτή τη συχνότητα, είναι βέβαιο ότι θα συμβεί.
Tο θέμα δεν είναι αν θα γίνει, αλλά το πότε θα γίνει και, κυρίως, με ποιους όρους.
Αν η χώρα μας καταφέρει να κάνει την αναδιάρθρωση με δυτικό τρόπο και ως ισότιμη συνομιλήτρια των πιστωτών, τότε είναι βέβαιο ότι η μάχη της αναδιάρθρωσης θα έχει κερδηθεί κατά 50% από τη χώρα μας. Το ότι η χώρα είναι στο ευρώ συνηγορεί στο ότι η αναδιάρθρωση όταν έρθει η ώρα θα γίνει με τον προσήκοντα τρόπο και υπέρ των συμφερόντων μας.
Η αναδιάρθρωση είναι το πρώτο στάδιο για να επιδιορθωθεί η βαριά βλάβη που έχει υποστεί η Ελλάδα. Είναι βέβαιο ότι τούτο θα συνδυαστεί με την ανάληψη υποχρεώσεων που θα πονέσουν τη μαλθακή ελληνική κοινωνία, η οποία για δύο τουλάχιστον δεκαετίες ζούσε με βάση τα δανεικά.
Το ωραίο αυτό παραμύθι για το οποίο πλήρωναν οι ξένοι και απολάμβαναν οι εγχώριοι (μικροί και μεγάλοι) τελείωσε με δραματικό τρόπο. Αν το τέλος αυτό καταστεί εφικτό να συνδυαστεί και με την προώθηση των αλλαγών που έχει ανάγκη η Ελλάδα, τότε σε λίγα χρόνια η χώρα θα εισέλθει σε έναν ασφαλέστερο δρόμο με καλές προοπτικές...
Δ.Παπαδοκωστόπουλος