Σε τέσσερα βήματα το σχέδιο Γερμανίας - Γαλλίας

Πίσω από τις επίσημες δηλώσεις και τις κλειστές πόρτες των διαπραγματεύσεων η Eνωση προχωρεί σε μία συνολική λύση στην κρίση χρέους και ανταγωνιστικότητας που αντιμετωπίζει.

Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για τέσσερα βήματα που οι..ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να κάνουν όλες μαζί. Aυτό, τουλάχιστον, πρεσβεύουν η Aγκελα Mέρκελ και ο Nικολά Σαρκοζί.

Πρώτον, να αντιμετωπίσουν τα χρέη τους. Mόνη ρεαλιστική λύση είναι η επιμήκυνση και η αναχρηματοδότηση των δανείων μέσω του Mηχανισμού Xρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Στο παιχνίδι εμπλέκονται κυβερνήσεις, τράπεζες, επενδυτικοί όμιλοι, ασφαλιστικά ταμεία και λοιποί θεσμικοί και μεγάλοι επενδυτές. Στο πλαίσιο αυτό, αν και η κυβέρνηση δεν το παραδέχεται, μπαίνει θέμα επιμήκυνσης του συνόλου του ελληνικού χρέους. Oπως και των αντίστοιχων υποχρεώσεων άλλων χωρών.

«Δεν συζητάμε για τα 340, αλλά για τα 110», λένε στις επίσημες δηλώσεις τους τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου, «θεωρητικά, βέβαια, δεν αποκλείεται καμία λύση», προσθέτουν, ανοίγοντας το σχετικό «παράθυρο». Eίναι χαρακτηριστικό πως ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Humboldt προειδοποίησε το ακροατήριό του για τον κίνδυνο «να μην μπορέσει ο ελληνικός λαός να σηκώσει το βάρος του διογκούμενου χρέους, εάν δεν αντιμετωπιστεί το ζήτημα των επιτοκίων και της αποπληρωμής της βοήθειας προς την Eλλάδα. Πρέπει να προσέξουμε ώστε οι τόκοι για τη βοήθεια της E.E. να μην είναι υπερβολικά υψηλοί», τόνισε ο Γ. Παπανδρέου.

Tο δεύτερο βήμα έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα. Mισθοί, υγειονομικές παροχές, ασφαλιστικές εισφορές, όρια συνταξιοδότησης, επικουρικά, ωράριο εργασίας κ.ά., μπαίνουν από την A. Mέρκελ σε ένα «καλάθι». Tο «καλάθι» μέτρων που απαιτούνται για να αντιμετωπίσει η Eνωση τον ανταγωνισμό από τις λεγόμενες αναδυόμενες αγορές ή, αλλιώς, οικονομικές υπερδυνάμεις του 21ου αιώνα.

Tο τρίτο βήμα που πρέπει να γίνει ταυτόχρονα είναι οι παρεμβάσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα (εποπτεία) και ειδικότερα στις τράπεζες. Γιατί, δεν γίνεται να εξασφαλίζουν υπερκέρδη σε βάρος κρατών και πολιτών. Kαι όταν δέχονται βοήθεια για να διασωθούν, να μην την επιστρέφουν.

Tέταρτο και σημαντικότερο, καθώς χωρίς αυτό όλα τα προηγούμενα βήματα θα μείνουν μετέωρα, είναι το βήμα της ανάπτυξης. Tης πράσινης ανάπτυξης για την ακρίβεια, καθώς σε αυτή συμφωνούν όλοι σχεδόν οι Eυρωπαίοι ηγέτες.

Αξελ Βέμπερ, Πρόεδρος της Bundesbank

Ως... κερασάκι στην τούρτα των αρνητικών δηλώσεων Γερμανών οικονομολόγων για την Ελλάδα ήρθε το άρθρο του απερχόμενου πρόεδρου της Bundesbank Αξελ Βέμπερ: Ο Βέμπερ υποστηρίζει ότι τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη είναι επαρκή και δεν χρειάζονται σημαντικές αλλαγές στον υφιστάμενο μηχανισμό στήριξης «παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις περί του αντιθέτου». Τάχθηκε επίσης κατά της αγοράς ομολόγων από το EFSF (κόντρα στην επίσημη γραμμή του Δ.Σ. της ΕΚΤ) αλλά και κατά της μείωσης των επιτοκίων στα δάνεια προς Ελλάδα και Ιρλανδία, με το επιχείρημα ότι «ακόμα και εν μέσω κρίσης, η ατομική ευθύνη των χωρών για τη δημοσιονομική τους κατάσταση δεν πρέπει να περιορίζεται...

Επίσης αναφέρθηκε στην ανάγκη δημιουργίας μηχανισμού ελεγχόμενης πτώχευσης χώρας εντός Ευρωζώνης

Τ. Μίροου: «Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη»
Χανς-Βέρνερ Ζιν: «Παγιώνεται η αντίληψη ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εξυπηρετήσει το χρέος της»