Χορός δισεκατομμυρίων «έχει παιχτεί» γύρω από τη «σωτηρία της Ελλάδας», ερήμην της χώρας..Η προχθεσινή απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών φαίνεται ότι δρομολογεί πλέον τη λύση του ελληνικού δράματος, επιφέροντας ταυτοχρόνως τεράστια κέρδη σε τραπεζικούς κολοσσούς, οι οποίοι «στοιχημάτισαν κατά της...χρεοκοπίας» της ελληνικής οικονομίας.
Ετσι, καθώς διαφαίνεται πλέον ότι βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους για την κρίση του ελληνικού δημόσιου χρέους, μεγάλοι τραπεζίτες της Goldman Sachs, της Deutsche Bank, της J.Ρ. Morgan, της Barclays, της Nomura και ορισμένων άλλων πιστωτικών ιδρυμάτων που έχουν παίξει ενεργό ρόλο στην αγορά των περίφημων CDS (Credit Default Swaps), «τρίβουν τα χέρια τους» ετοιμάζοντας να ενθηλακώσουν αρκετά δισ. ευρώ.
Εμείς πάντως θα... πληρώσουμε
Από την άλλη πλευρά, η ευρωπαϊκή λύση, όπως όλα δείχνουν, επιφυλάσσει σκληρή λιτότητα για την ελληνική οικονομία και αιματηρές θυσίες για τα ασθενέστερα τμήματα του πληθυσμού.
Ετσι, από τη μία πλευρά οι παραπάνω τράπεζες θα εισπράξουν τοις μετρητοίς τα κέρδη που θα προκύψουν από την ευρωπαϊκή λύση, ενώ από την άλλη πλευρά οι ελληνικές τράπεζες, αλλά και συνολικά η οικονομία θα πρέπει να ελπίζουν στο αβέβαιο όφελος που θα προκύψει στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, όταν και εφ' όσον ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
Η λύση της «ήπιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους της Ελλάδας» που αναμένεται να οριστικοποιηθεί τον ερχόμενο μήνα, σύμφωνα με συγκλίνουσες απόψεις, δεν συνιστά χρεοκοπία της χώρας, επομένως όσοι έχουν επενδύσει στα λεγόμενα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) δεν δικαιούνται αποζημίωσης.
Αντιθέτως, οι τράπεζες που εξέδωσαν και «μοσχοπούλησαν» τα ασφάλιστρα αυτά είναι ευνόητο ότι κερδίζουν τεράστια ποσά. Βέβαια, η εφαρμογή του σχεδίου εκτιμάται ότι θα βοηθήσει τη χώρα να ξαναβγεί στις αγορές και να δανειστεί, όμως είναι προφανές ότι το αντίτιμο που θα πρέπει να καταβάλει η κοινωνία για τούτο θα είναι ιδιαίτερα επαχθές.
Στην Αμερική πριν από περίπου ένα χρόνο (Απρίλιος - Μάιος 2010), όταν οι φορολογούμενοι αναγκάστηκαν να πληρώσουν τα σπασμένα από τα ασφάλιστρα κινδύνου της ασφαλιστικής εταιρείας AIG (περίπου 180 δισ. δολάρια), η κοινωνία ξεσηκώθηκε. Το θέμα ανέλαβε να ερευνήσει το Κογκρέσο.
Στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων κατέθεσαν οι πρωταγωνιστές του εκεί δράματος. Αντιθέτως, στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο η κυβέρνηση περιοριζόταν στο να καταγγέλλει αορίστως του κερδοσκόπους για να συρθεί αργότερα στην υπογραφή του Μνημονίου. Στις αίθουσες λοιπόν του Καπιτωλίου αποκαλύφθηκαν στοιχεία που αφορούσαν και το κερδοσκοπικό παιχνίδι που είχε στηθεί τότε με επίκεντρο το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Από τα πιο αρμόδια χείλη
Ο Robert Pickel, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association), της εταιρείας δηλαδή η οποία ρυθμίζει σ' όλο τον κόσμο τις συναλλαγές σε παράγωγα και CDS, αποκάλυψε ότι αν πτώχευε η Ελλάδα, οι τράπεζες που είχαν εκδώσει τα προϊόντα αυτά θα έπρεπε να πληρώσουν σε αυτούς που τα είχαν αγοράσει για προστασία περίπου 9 δισ. δολάρια (περίπου δηλαδή 7 δισ. ευρώ).
Αν πτώχευε η Πορτογαλία, τα ασφάλιστρα που είχαν εκδοθεί ήταν πολύ λιγότερα και οι τράπεζες θα έπρεπε να καταβάλουν σε αυτούς που είχαν στοιχηματίσει υπέρ της χρεοκοπίας περίπου 5 δισ. ευρώ.
Ο ίδιος μάλιστα είχε υπερασπιστεί τον ρόλο των CDS, υποστηρίζοντας ότι δεν έπαιξαν κάποιο ρόλο στην κρίση του χρέους της Ελλάδας.
Ομως, από τα στοιχεία που παρουσίασε, προκύπτει ότι μπορεί βέβαια η ασφάλεια που θα υποχρεώνονταν να καταβάλουν οι εκδότες των CDS στους επενδυτές - αγοραστές να ήταν μάλλον μικρή σε σχέση με τον όγκο των ομολόγων του Δημοσίου που κυκλοφορούν στην αγορά, όμως το συνολικό ποσό που είχε εκδοθεί ήταν τεράστιο.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν τότε στο Κογκρέσο, προκύπτει ότι ο όγκος των CDS που είχαν εκδώσει οι συγκεκριμένες τράπεζες ξεπερνάει τα 60 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό, μαζί με τους τόκους του, εκτιμάται ότι κέρδισαν οι τράπεζες που στοιχημάτισαν κατά της χρεοκοπίας του Ελληνικού Δημοσίου.
Χρ.Ζιώτης,
Eλευθεροτυπία.
Ετσι, καθώς διαφαίνεται πλέον ότι βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους για την κρίση του ελληνικού δημόσιου χρέους, μεγάλοι τραπεζίτες της Goldman Sachs, της Deutsche Bank, της J.Ρ. Morgan, της Barclays, της Nomura και ορισμένων άλλων πιστωτικών ιδρυμάτων που έχουν παίξει ενεργό ρόλο στην αγορά των περίφημων CDS (Credit Default Swaps), «τρίβουν τα χέρια τους» ετοιμάζοντας να ενθηλακώσουν αρκετά δισ. ευρώ.
Εμείς πάντως θα... πληρώσουμε
Από την άλλη πλευρά, η ευρωπαϊκή λύση, όπως όλα δείχνουν, επιφυλάσσει σκληρή λιτότητα για την ελληνική οικονομία και αιματηρές θυσίες για τα ασθενέστερα τμήματα του πληθυσμού.
Ετσι, από τη μία πλευρά οι παραπάνω τράπεζες θα εισπράξουν τοις μετρητοίς τα κέρδη που θα προκύψουν από την ευρωπαϊκή λύση, ενώ από την άλλη πλευρά οι ελληνικές τράπεζες, αλλά και συνολικά η οικονομία θα πρέπει να ελπίζουν στο αβέβαιο όφελος που θα προκύψει στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, όταν και εφ' όσον ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
Η λύση της «ήπιας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους της Ελλάδας» που αναμένεται να οριστικοποιηθεί τον ερχόμενο μήνα, σύμφωνα με συγκλίνουσες απόψεις, δεν συνιστά χρεοκοπία της χώρας, επομένως όσοι έχουν επενδύσει στα λεγόμενα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) δεν δικαιούνται αποζημίωσης.
Αντιθέτως, οι τράπεζες που εξέδωσαν και «μοσχοπούλησαν» τα ασφάλιστρα αυτά είναι ευνόητο ότι κερδίζουν τεράστια ποσά. Βέβαια, η εφαρμογή του σχεδίου εκτιμάται ότι θα βοηθήσει τη χώρα να ξαναβγεί στις αγορές και να δανειστεί, όμως είναι προφανές ότι το αντίτιμο που θα πρέπει να καταβάλει η κοινωνία για τούτο θα είναι ιδιαίτερα επαχθές.
Στην Αμερική πριν από περίπου ένα χρόνο (Απρίλιος - Μάιος 2010), όταν οι φορολογούμενοι αναγκάστηκαν να πληρώσουν τα σπασμένα από τα ασφάλιστρα κινδύνου της ασφαλιστικής εταιρείας AIG (περίπου 180 δισ. δολάρια), η κοινωνία ξεσηκώθηκε. Το θέμα ανέλαβε να ερευνήσει το Κογκρέσο.
Στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων κατέθεσαν οι πρωταγωνιστές του εκεί δράματος. Αντιθέτως, στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο η κυβέρνηση περιοριζόταν στο να καταγγέλλει αορίστως του κερδοσκόπους για να συρθεί αργότερα στην υπογραφή του Μνημονίου. Στις αίθουσες λοιπόν του Καπιτωλίου αποκαλύφθηκαν στοιχεία που αφορούσαν και το κερδοσκοπικό παιχνίδι που είχε στηθεί τότε με επίκεντρο το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Από τα πιο αρμόδια χείλη
Ο Robert Pickel, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης Παραγώγων (International Swaps and Derivatives Association), της εταιρείας δηλαδή η οποία ρυθμίζει σ' όλο τον κόσμο τις συναλλαγές σε παράγωγα και CDS, αποκάλυψε ότι αν πτώχευε η Ελλάδα, οι τράπεζες που είχαν εκδώσει τα προϊόντα αυτά θα έπρεπε να πληρώσουν σε αυτούς που τα είχαν αγοράσει για προστασία περίπου 9 δισ. δολάρια (περίπου δηλαδή 7 δισ. ευρώ).
Αν πτώχευε η Πορτογαλία, τα ασφάλιστρα που είχαν εκδοθεί ήταν πολύ λιγότερα και οι τράπεζες θα έπρεπε να καταβάλουν σε αυτούς που είχαν στοιχηματίσει υπέρ της χρεοκοπίας περίπου 5 δισ. ευρώ.
Ο ίδιος μάλιστα είχε υπερασπιστεί τον ρόλο των CDS, υποστηρίζοντας ότι δεν έπαιξαν κάποιο ρόλο στην κρίση του χρέους της Ελλάδας.
Ομως, από τα στοιχεία που παρουσίασε, προκύπτει ότι μπορεί βέβαια η ασφάλεια που θα υποχρεώνονταν να καταβάλουν οι εκδότες των CDS στους επενδυτές - αγοραστές να ήταν μάλλον μικρή σε σχέση με τον όγκο των ομολόγων του Δημοσίου που κυκλοφορούν στην αγορά, όμως το συνολικό ποσό που είχε εκδοθεί ήταν τεράστιο.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν τότε στο Κογκρέσο, προκύπτει ότι ο όγκος των CDS που είχαν εκδώσει οι συγκεκριμένες τράπεζες ξεπερνάει τα 60 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό, μαζί με τους τόκους του, εκτιμάται ότι κέρδισαν οι τράπεζες που στοιχημάτισαν κατά της χρεοκοπίας του Ελληνικού Δημοσίου.
Χρ.Ζιώτης,
Eλευθεροτυπία.
