της χώρας πέρα από τον ηχηρό συμβολισμό τους και το μήνυμα που έστειλαν, πρέπει να προκάλεσαν αγανάκτηση, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο, στο πολιτικό σύστημα.Τα κόμματα εξουσίας και κυρίως το...ΠΑΣΟΚ, διαπίστωσαν για πρώτη φορά πως υπάρχει η δυναμική για μαζική αντίδραση στην πολιτική του, από την πραγματική κοινωνία και όχι από τα διάφορα δήθεν υποκατάστατά της. Πρόκειται μάλιστα για κάτι καινούργιο, που, αυθεντικό και ακηδεμόνευτο όπως είναι, κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να καταλήξει και τι παρενέργειες είναι σε θέση να προκαλέσει! Παρ’ όλα αυτά όμως, για τα κόμματα εξουσίας δεν αλλάζει κάτι και θα συνεχίσουν να επιφυλάσσουν στον εαυτό τους τον ρόλο που είχαν μέχρι χτες.
Τα κόμματα της Αριστεράς από την άλλη, δεν θα ήθελαν σε καμία περίπτωση να χάσουν το προνόμιο του (αυτόκλητου) εκφραστή της λαϊκής βούλησης και οργής. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ριζοσπάστης την Πέμπτη που μας πέρασε, την επομένη των συλλαλητηρίων, δεν είχε καμία αναφορά! Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία, που δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές ήταν αόρατοι.
Η μεγαλύτερη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των τελευταίων χρόνων, ήταν σαν να μην έγινε ποτέ! Βέβαια όπως είπε η Αλέκα Παπαρήγα, «αν οι αγώνες δεν εκφράζονται σε πολιτικό επίπεδο, οι κινητοποιήσεις δεν φέρνουν ρήγμα». Και αφού δεν φέρνουν ρήγμα, τι νόημα έχει να τις δημοσιεύσει ο Ριζοσπάστης, που συμπτωματικά την ίδια ημέρα προαναγγέλλει ένα κατεβατό από πορείες και διαδηλώσεις (που εκφράζονται σε πολιτικό επίπεδο), για τις επόμενες ημέρες.
Σε αντίθεση με τις φλύαρες και συνήθεις διαδηλώσεις των κομματικών μηχανισμών και των διαφόρων συντεχνιών, αυτή τη φορά υπήρχε κόσμος πολύς! Που δεν χρειάστηκε να επιτεθεί κατά των αστυνομικών με τα γνωστά λοστάρια-σημαίες, τις μολότοφ και τις πέτρες, για να προκαλέσει την επέμβαση της αστυνομίας, να υπάρξουν εκατέρωθεν τραυματίες και να γίνει ντόρος. Ούτε καν χρειάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση η ΕΙΝΑΠ ΓΠΝ Νίκαιας.
Αλήθεια, υπάρχει έστω και ένας που να πιστεύει πως τα κομματικά και συντεχνιακά συλλαλητήρια, μέρα παρά μέρα στην πρωτεύουσα, προκαλούν πίεση στην κυβέρνηση; Έχουν υποστεί πλέον από τον υπερπληθωρισμό τους, μεγαλύτερη φθορά και από το πρώην εθνικό μας νόμισμα! Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος, που οι συμμετέχοντες πλέον, περίπου γνωρίζονται μεταξύ τους.
Ας κρατήσουμε το πλέον ελπιδοφόρο απ’ όλα. Για πρώτη φορά χιλιάδες πολίτες που διαμαρτύρονται για τα κυβερνητικά μέτρα, στέκονται ταυτόχρονα κριτικά απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και σε όλους εκείνους τους θεσμούς που έχουν ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση: τη Δημόσια Διοίκηση, τα ΜΜΕ, τις τράπεζες κ.λπ. Ίσως αυτό το τελευταίο να έχει και τη μεγαλύτερη αξία.
Τ.Σπηλιόπουλος
