Μαδώντας τη μαργαρίτα της ...ΔΕΗ

Αν σας πει κάποιος ότι γνωρίζει τι ακριβώς θα συμβεί με τη ΔΕΗ, αν δηλαδή θα πουληθεί πακέτο μετοχών της στο Χρηματιστήριο, αν θα προτιμηθεί στρατηγικός επενδυτής ή θα παραχωρηθεί το 40% της λιγνιτικής της παραγωγής σε τρίτους, μην τον πιστέψετε. Γιατί, τα πάντα αυτή τη στιγμή γύρω από τη μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας είναι ανοικτά.

Καταρχήν, η κυβέρνηση πριν από... ένα μήνα εξήγγειλε ότι το 2012 θα αποκρατικοποιήσει ποσοστό 17% από το μερίδιο που κατέχει το Δημόσιο, μειώνοντας το μερίδιό του από το 51% σήμερα, στο 34%.

Στη συνέχεια ο Πρωθυπουργός φωτογράφισε μια διαδικασία επιλογής στρατηγικού εταίρου, διευκρινίζοντας ότι το μάνατζμεντ θα παραμείνει στο Δημόσιο. Ακολούθησε η διαρροή σεναρίων, το Σαββατοκύριακο συγκεκριμένα, κι ενώ οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης- τρόικας βρίσκονταν στο φόρτε τους, ότι δεν αποκλείεται ακόμη και η πλήρης αποχώρηση του Δημοσίου από την επιχείρηση. Και την Τρίτη από το συνέδριο του Economsit στο Λαγονήσι, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έκανε λόγο ακόμη και για πλήρη εξάλειψη του μεριδίου του Δημοσίου από εταιρείες εισηγμένες στο Χ.Α., όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ…

Τα περί αναβολής για τους λιγνίτες…

Την ίδια στιγμή, η Αθήνα υπό την προοπτική της αποκρατικοποίησης έχει ζητήσει από τις Βρυξέλλες να παγώσει τη διαδικασία για το «σπάσιμο» του μονοπωλίου της ΔΕΗ στο λιγνίτη, και να αναβάλλει μέχρι νεωτέρας τη παραχώρηση του 40% της λιγνιτικής της παραγωγής σε τρίτους, προκειμένου να μην απαξιωθεί η επιχείρηση, αφού βρίσκεται σε φάση πώλησης των μετοχών της.

Τα δίκτυα και το ενεργειακό νομοσχέδιο

Η Βρυξελλιώτικη απάντηση ακόμη εκκρεμεί, αλλά την ίδια ώρα έχει τεθεί από το ΥΠΕΚΑ σε δημόσια διαβούλευση (που λήγει στις 5 Ιουνίου) το ενεργειακό νομοσχέδιο με το οποίο η Ελλάδα εναρμονίζει τη νομοθεσία της με το λεγόμενο «3ο Ενεργειακό Πακέτο», και το οποίο προβλέπει τον διαχωρισμό των δικτύων σε ηλεκτρισμό και φυσικό αέριο από τις μητρικές τους εταιρείες, ΔΕΗ και ΔΕΠΑ.

Μάλιστα το ίδιο νομοσχέδιο μιλά για τη δυνατότητα εισόδου στη θυγατρική που θα ελέγχει τα δίκτυα της ΔΕΗ, ιδιωτικών κεφαλαίων, όχι μέχρι του 49% όπως ανέφερε το αρχικό προσχέδιο, αλλά χωρίς προς τα πάνω «πλαφόν».

Ταυτόχρονα χθες, από το βήμα του Economist, Έλληνες και ξένοι επενδυτές εξέφρασαν το φόβο ότι η αποκρατικοποίηση μπορεί να αποβεί σε βάρος του ανοίγματος της αγοράς, αφού αυτή θα παραμείνει κλειστή, ακόμη και αν εισέλθει στη ΔΕΗ ένας στρατηγικός επενδυτής. Δηλαδή οι λιγνίτες και τα υδροηλεκτρικά να περάσουν από τα χέρια του Δημοσίου στον έλεγχο ενός ισχυρού ιδιώτη, άρα το μονοπώλιο να συνεχίσει να υφίσταται, έστω με άλλη μορφή και άλλο ιδιοκτήτη.

Στο τέλος της ημέρας μπορεί και να μην υπάρχει ΔΕΗ..

Τι συμπεραίνει κανείς από τα παραπάνω ; Ότι είναι τα πάντα ανοικτά. Από το να γίνουν λίγα, μέχρι και όλα. Σε μια τέτοια περίπτωση, στο τέλος της ημέρας (2012) θα έχει δοθεί σε ιδιώτες πλειοψηφικό πακέτο της μητρικής εταιρείας, σε άλλους θα έχει δοθεί το 40% της λιγνιτικής της παραγωγής, και σε κάποιους άλλους μικρό ή μεγαλύτερο πακέτο μετοχών από τα δίκτυα μεταφοράς. Δηλαδή μπορεί και να μην υπάρχει καθόλου ΔΕΗ (έτσι όπως την ξέρουμε σήμερα).

Όλα λοιπόν "παίζουν", βρίσκονται στο τραπέζι, και μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Σίγουρο δεν υπάρχει, αφού η κυβέρνηση δεν έχει ένα «στάνταρ» σχέδιο. Αναλόγως των πιέσεων που της ασκούνται πότε μιλάει για την πώληση του 17% πότε για παραπάνω ποσοστού, οι Βρυξέλλες δεν έχουν ακόμη απαντήσει στο ελληνικό αίτημα περί αναβολής, ενώ κανείς δεν μπορεί να πει αν οι αποφάσεις θα ληφθούν από τη παρούσα κυβέρνηση ή από την επόμενη.…

Γ. Φιντικάκης