Παρατηρείται καθαρά πλέον μια επιστροφή στην ύπαιθρο λόγω ανεργίας των νέων, προς αναζήτηση απασχόλησης σε παραδοσιακές δραστηριότητες, αλλά και βιολογικές.
Δεν αρκεί όμως, γιατί δεν υπάρχουν αφενός κατάλληλες προϋποθέσεις από το κράτος και την πολιτεία, εξαιτίας της αρνητικής αγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων, και αφετέρου εξαιτίας της υποταγής στις εντολές της ΕΕ που επιζήτησε και πέτυχε τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού που ασχολείται με τη γεωργοκτηνοτροφία από το 27% στο 7%, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέοι «μοντέρνοι» νεοτσιφλικάδες.
Η αγροτική πολιτική της Ενωμένης Ευρώπης είχε στόχο την περιθωριοποίηση των κατ' εξοχήν αγροτικών χωρών, γι' αυτό και η ελαστική της στάση στα μεταλλαγμένα προϊόντα. Οσον αφορά τη χώρα μας, μη... επαρκούσης της γεωργικής παραγωγής και με το σύστημα των επιδοτήσεων, φτάσαμε στο σημείο να μην καλλιεργούνται τα ελληνικά προϊόντα...
Το σύνθημα «Αγοράζετε Ελληνικά» έχει καταπέσει γιατί οι ντιρεκτίβες των Βρυξελλών είχαν σκοπό να μειώσουν την αγροτική παραγωγή της χώρας μας, για να πωλούν τα δικά τους «ραπανάκια Βρυξελλών», προϊόντα δηλαδή μεταλλαγμένα και μη. Παρ' όλα αυτά μέσα σε αυτήν την κρίση που ζούμε, παρατηρείται αύξηση της απασχόλησης και των εξαγωγών στον αγροτικό τομέα της οικονομίας. Φαίνεται πως υπάρχουν ακόμα αντιστάσεις και ανεπτυγμένο αίσθημα επιβίωσης.
Δεν μπορούμε να το πούμε επιστροφή στην επαρχία, στις ρίζες των χωριών μας, στα εγκαταλελειμμένα και χέρσα χωράφια μας, αλλά κάτι συμβαίνει που είναι «προϊόν» ανάγκης και, φυσικά, δεν μπορεί τα χωράφια με τις όποιες χρηματοδοτήσεις - επιδοτήσεις να γίνουν φωτοβολταϊκά «σκιάχτρα».
Είναι αλήθεια πως για μία δεκαετία η απασχόληση από το 17% μειώθηκε στο 7% και η συμμετοχή του αγροτικού εισοδήματος στο ΑΕΠ από 6% έπεσε στο 3% και, όπως επισημαίνεται, έχουμε και αύξηση του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου αγροτικών προϊόντων, κυρίως στα έχοντα σχέση με τη διατροφή, από 2 δισ. ευρώ το 2006 σε 4 δισ. το 2009.
Παρατηρείται, όμως, μια επιστροφή στην ύπαιθρο λόγω ανεργίας των νέων, προς αναζήτηση απασχόλησης σε παραδοσιακές δραστηριότητες, αλλά και βιολογικές. Δεν αρκεί όμως, γιατί δεν υπάρχουν αφενός κατάλληλες προϋποθέσεις από το κράτος και την πολιτεία, εξαιτίας της αρνητικής αγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων, και αφετέρου εξαιτίας της υποταγής στις εντολές της ΕΕ που επιζήτησε και πέτυχε τη μείωση του αγροτικού πληθυσμού που ασχολείται με τη γεωργοκτηνοτροφία από το 27% στο 7%, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέοι «μοντέρνοι» νεοτσιφλικάδες.
Η χώρα μας υπάρχει και διασώθηκε η συνέχειά της από την ύπαιθρο και από τους αγρότες μας.
Εχει μεγάλο εύρος και μπορεί να παράγει προϊόντα αυξημένης ζήτησης στην παγκόσμια αγορά και να καλύπτει ταυτόχρονα και τις διατροφικές μας ανάγκες.
Το κλίμα και η θέση της χώρας μας ευνοούν πολλές τοπικές ποικιλίες.
Δυστυχώς δεν υπάρχει σωστή ενημέρωση των αγροτών μας και καλλιεργούνται προϊόντα στηριγμένα στις επιδοτήσεις, που κι αυτές κόπηκαν, και σε μη ανταγωνιστικά. Χρειάζεται μια άλλη πολιτική. Θα πρέπει να αναγεννηθούν οι συνεταιρισμοί και η συνεργατική έκφραση να μπλοκάρει τους εμπόρους του χώρου, που καταλαμβάνουν τις λαϊκές αγορές και ως μεσάζοντες εξουδετερώνουν τους αγρότες - παραγωγούς και οι καταναλωτές πληρώνουν πανάκριβα τα αγαθά της διατροφής τους, που τα διάφορα καρτέλ επιβάλλουν και στα σούπερ μάρκετ.
Οι κομματικοί εναγκαλισμοί των αγροτών εμποδίζουν τον αγρότη να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει παραγωγικά.
Μια κρατική παρέμβαση, όμως, στις εισαγωγές και στην αισχροκέρδεια θα βοηθήσει να αναδειχτούν και να πωληθούν τα ελληνικά προϊόντα, όπως γάλα, κρέας, ελιές, λάδι, κρασί, όσπρια κ.λπ., τα οποία συμβάλουν στην υγιεινή μεσογειακή διατροφή και ενδυναμώνουν τη χώρα μας..
Δ.Παπαχρήστος Συγγραφέας
