Guardian: Αλλο Lehman Brothers, άλλο Ελλάδα

Τραπεζίτες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι παραπλανούν τον κόσμο πλασάροντας το παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι η επόμενη Lehman Brothers. Στόχος τους, να αγνοηθεί ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης σήμερα, το ανεπαρκές σε κεφάλαια τραπεζικό της σύστημα.

Οπως τονίζει στον «Guardian» ο Ραούλ Ρουπαρέλ, εδώ και λίγες ημέρες οι... παραπάνω ανταγωνίζονται για το βραβείο της πιο δραματικής παρομοίωσης με τη Lehman Brothers. Πρώτος και καλύτερος, ο Γιούγκερν Σταρκ, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, που δήλωσε ότι μια ελληνική χρεοκοπία θα επισκιάσει τις επιπτώσεις της πτώχευσης της Lehman. Ακόμη, ο Γκάρι Τζένκινς, στέλεχος της Evolution Securities, που προειδοποίησε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η επόμενη Lehman, ή ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, που είπε πρόσφατα ότι η αρωγή στο ελληνικό χρέος είναι συγγενής με το «να παίζει κανείς με τη φωτιά».

Πέρα όμως από αυτήν τη ρητορική των πρωτοσέλιδων, οι παραπάνω συγκρίσεις δεν κολλούν.

Μεταξύ άλλων και επειδή η πλειονότητα όσων πουλούν αυτόν τον μύθο έχει άμεσο συμφέρον να αποφύγει η Ελλάδα την πτώχευση ή την αναδιάρθρωση του χρέους της. Η ΕΚΤ ήταν η πρώτη που κυκλοφόρησε την παρομοίωση της Ελλάδας με τη Lehman. Ο λόγος ήταν η προάσπιση των συμφερόντων της, αφού έχει συνολικά ελληνικά περιουσιακά στοιχεία 190 δισ. ευρώ, από τα οποία διακινδυνεύει να έχει σοβαρές ζημιές αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο στο χορό των κινδυνολόγων μπήκαν και αρκετές εμπορικές τράπεζες της Ευρώπης - με δηλώσεις του τύπου «η ρευστότητα θα στεγνώσει», «η μόλυνση θα εξαπλωθεί», «οι αποταμιεύσεις θα εξανεμιστούν». Το πάθος των τραπεζών για νέα πακέτα διάσωσης δεν είναι φυσικά αλτρουιστικό. Πηγάζει από την επιθυμία τους να διασφαλιστεί ότι τα κέρδη παραμένουν ιδιωτικά, ενώ οι ζημιές συνεχίζουν να κοινωνικοποιούνται.

Κρατάνε τις θέσεις τους

Ομως εδώ υπάρχει μία ουσιαστική διαφορά. Αντίθετα με τη Lehman, τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι κεφαλαιαγορές είχαν πάνω από έναν χρόνο προκειμένου να προετοιμαστούν απέναντι σε μια πιθανή ελληνική χρεοκοπία. Ακόμη και τον περασμένο Φεβρουάριο, οι επενδυτές θα μπορούσαν να είχαν αποσυρθεί από τα ελληνικά ομόλογα με ζημιές μόνο 20%, επιτυγχάνοντας μια καλή συμφωνία - δεδομένου του χάους στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα.

Αντί λοιπόν να προσπαθούμε να βρούμε νέους τρόπους διασφάλισης της έκθεσης των τραπεζών στην Ελλάδα, θα έπρεπε να ρωτήσουμε γιατί οι τράπεζες δεν μείωσαν την έκθεσή τους σε αυτήν.

Καταλήγοντας, ο αθρρογράφος της βρετανικής εφημερίδας τονίζει ότι αν μια χώρα με ΑΕΠ ίσο μόλις με το 2,5% της ευρωπαϊκής οικονομίας μπορεί να ρίξει κάτω ένα ολόκληρο σύστημα, αυτό πιθανότατα δείχνει ότι το σύστημα είναι θεμελιωδώς λάθος. Οι πολιτικοί χρησιμοποιούν την παραπλανητική σύγκριση με τη Lehman Brothers ως δικαιολογία, προκειμένου να αγνοηθεί και το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης, το ανεπαρκές σε κεφάλαια τραπεζικό σύστημα και μια νομισματική ένωση που στηρίζεται στην πρόταση ότι μόνον η δέσμευση των πολιτικών ηγετών θα μπορούσε να κάνει τις οικονομικές και δημοκρατικές πραγματικότητες να εξαφανιστούν. Αυτό πραγματικά είναι το να παίζει κανείς με τη φωτιά