Όσα πληρώνουμε σήμερα..

Το τίμημα για τις μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις, τα πολυτελή εκλογικά κέντρα, τα αεροπανό, τα φέιγ βολάν, τις αφίσες και τις πλαστικές σημαίες, αποδείχτηκε πως ήταν πανάκριβο και το πληρώνουμε -και αυτό- σήμερα..

Μερικές φορές οι αιτίες του προβλήματος είναι τόσο αυτονόητες, που σχεδόν τις παραβλέπουμε.
Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που το γερμανικό «Spiegel» σε πρόσφατο δημοσίευμά του, περιγράφει τις αιτίες και τους λόγους που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.
Είναι σχήμα οξύμωρο, αλλά αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία αποθέωνε με... φανατισμό και πάθος χρόνια τώρα, είναι αυτό που κατέτρωγε τις σάρκες της χώρας. Το τίμημα για τις μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις, τα πολυτελή εκλογικά κέντρα, τα αεροπανό, τα φέιγ βολάν, τις αφίσες και τις πλαστικές σημαίες, αποδείχτηκε πως ήταν πανάκριβο και το πληρώνουμε σήμερα.


Το περιοδικό κάνει αναφορά στο μοναδικό στην Ευρώπη φαινόμενο «Φεουδαρχικής Δημοκρατίας». Όπως γράφει: «Οι γενεές έρχονται και παρέρχονται, αλλά τα ονόματα στην κορυφή παραμένουν τα ίδια - Καραμανλής, Παπανδρέου και ενδιάμεσα και Μητσοτάκης. Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν υπήρξε ποτέ κάτι παρόμοιο», και περιγράφει πως ο κομματισμός και η πελατειακή δημοκρατία διέλυσαν τη χώρα, ώστε πλέον κανένα πακέτο διάσωσης, δεν μπορεί να τη σώσει».


Ο λόγος σύμφωνα με το «Σπίγκελ» είναι πως: «τις περασμένες δεκαετίες οι οικογένειες Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη, ίδρυσαν μια πελατειακή οικονομία ξοδεύοντας χρήματα που το κράτος δεν διέθετε, προσφέροντας σε συγγενείς και φίλους πολυτέλειες που διόγκωσαν τον δημόσιο τομέα δημιουργώντας ένα γραφειοκρατικό τέρας... Η στάση των παρατάξεων είχε περισσότερο να κάνει με ρουσφέτια παρά με πολιτική...


Όποιος ήταν σε θέση να χαρίζει δημόσιο χρήμα αγόραζε ψηφοφόρους, που κατόπιν ήταν υπόχρεοι στο κόμμα και την οικογένεια που ήταν στα πράγματα. Έτσι δημιουργήθηκε η φεουδαρχική δημοκρατία της Ελλάδας».


Δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τις διαπιστώσεις αυτές. Η αλήθεια μάλιστα είναι, πως οι περισσότεροι από εμάς αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας μεταξύ εκείνων που αποθέωσαν και στήριξαν αυτό το σαθρό και διαβρωμένο οικοδόμημα, που σήμερα κινδυνεύει να καταρρεύσει και να μας καταπλακώσει όλους! Όψιμους «αγανακτισμένους» και μη! Μπορεί το «μαζί τα φάγαμε» του Θ. Πάγκαλου να προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, αλλά στο βαθμό που περιέγραφε τη συνενοχή της κοινωνίας στο διαρκές έγκλημα που συντελέστηκε, είναι αληθές.


Στον επίλογο το άρθρο του «Σπίγκελ» επισημαίνει πως, «οι κομματικοί ηγέτες συνήθισαν το λαό τους να ζει πέραν των δυνατοτήτων του και κυρίως να αρμέγει το κράτος. Αυτό είχε σαν συνέπεια οι πλούσιοι να φοροδιαφεύγουν, οι φτωχοί να ενισχύουν τα εισοδήματά τους με παράνομη εργασία και οι δημόσιοι υπάλληλοι να χρηματίζονται. Τώρα ο Γ. Παπανδρέου καλείται να ‘μπαλώσει’ όσα προκάλεσε μαζί με άλλους και ο πατέρας του».


Στην κατάσταση που είμαστε όμως, δεν σωζόμαστε με μπαλώματα.
Χρειάζεται εκ βάθρων ανακαίνιση.
Όμως με παλιά υλικά, μπορεί να γίνει ριζική ανακαίνιση;

Τ.Σπηλιόπουλος