Η συνολική εικόνα της χώρας δείχνει (και είναι) απογοητευτική. Ωστόσο, μπορεί κάποιος να δει το ποτήρι μισογεμάτο και να ελπίσει βάσιμα πως η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας θα μπορούσε να βελτιωθεί πολύ και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (ένα έως δύο χρόνια).
Οι αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας είναι πολλές και μεγάλες.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι σε πρόσφατη διεθνή έρευνα η ανταγωνιστικότητά της υποχώρησε φέτος κατά 7 θέσεις στη.. διεθνή κλίμακα (στην 90ή θέση μεταξύ 142 χωρών, κατατασσόμενη τελευταία μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Στη συγκεκριμένη έρευνα που έγινε από το World Economic Forum Competiveness Forum (WEFCR) δόθηκε στους ερωτώμενους μία λίστα από 15 προβληματικούς παράγοντες, από τους οποίους θα επέλεγαν τους πέντε περισσότερο ενοχλητικούς για να επενδύσει κάποιος στη χώρα και στη συνέχεια θα βαθμολογούσαν αυτούς τους παράγοντες από το 1 (μεγαλύτερο πρόβλημα) έως το 5 (μικρότερο πρόβλημα).
Όπως ανακοινώθηκε και στον Τύπο, οι περισσότερο προβληματικοί παράγοντες που προέκυψαν για την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας ήταν: αναποτελεσματική κρατική γραφειοκρατία 22,1%, πρόσβαση σε χρηματοδότηση 13,8%, διαφθορά 13%, φορολογικό καθεστώς 11,8%, αστάθεια θεσμικού πλαισίου 10,6%, φορολογικοί συντελεστές 8,5%, αγκυλώσεις στο θεσμικό πλαίσιο εργασίας 8,2% κ.λπ.
Η συνολική εικόνα δείχνει (και είναι) απογοητευτική. Ωστόσο, μπορεί κάποιος να δει το ποτήρι μισογεμάτο και να ελπίσει βάσιμα πως η ανταγωνιστικότητα της χώρας θα μπορούσε να βελτιωθεί πολύ και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (ένα έως δύο χρόνια).
Πώς; Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Πρώτον, από την Ελλάδα δεν λείπουν οι υποδομές, με τον παράγοντα «ανεπαρκείς διαθέσιμες υποδομές» να αξιολογείται στην ίδια έρευνα μόλις με 3,6%.
Δεύτερον, η χώρα διαθέτει ικανό εργατικό δυναμικό και αξιόλογο στελεχιακό δυναμικό. Έτσι, ο παράγοντας «ανεπαρκώς εκπαιδευμένη εργασία» αναδεικνύεται μόλις με 0,90% και το χαμηλό επίπεδο εργασιακής συνείδησης μόνο με 3,20%.
Τρίτον, παράγοντες όπως η φτωχή δημόσια υγεία και η εγκληματικότητα αξιολογούνται με μηδαμινά ποσοστά (0,1% και 0,2% αντίστοιχα).
Τέταρτον (και κυριότερο), για αρκετούς από τους παράγοντες στους οποίους υστερούμε χαρακτηριστικά μπορούμε να ελπίζουμε σε σημαντική βελτίωσή τους μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια.
• Στο θέμα της κρατικής γραφειοκρατίας, για παράδειγμα, αλλαγές όπως το Fast Track, ο νέος επενδυτικός νόμος κ.λπ. θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση.
• Το επικείμενο φορολογικό νομοσχέδιο ελπίζεται πως θα βελτιώσει τα πράγματα και θα άρει μερικές τουλάχιστον από τις επιφυλάξεις που εγείρονται για να επενδύσει κάποιος στη χώρα μας.
• Επίσης, η παρατηρούμενη μείωση του κόστους εργασίας και οι πολλές ρυθμίσεις που απελευθερώνουν (ουσιαστικά) πλήρως την αγορά εργασίας θα αμβλύνουν τις σχετικές επιφυλάξεις των επιχειρηματιών - επενδυτών, άσχετα με τις όποιες αρνητικές συνέπειες θα έχουν όλα αυτά στους ίδιους τους εργαζομένους.
• Τέλος, θα μπορούσε να ελπίζει κάποιος σε σταδιακή εξομάλυνση της χρηματοδότησης της οικονομίας, εφόσον υλοποιηθούν οι αποφάσεις της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής του Ιουλίου και η Ελλάδα γυρίσει σε πρωτογενές πλεόνασμα από το δεύτερο τρίμηνο του 2012 και μετά.
Θα γίνουν όλα αυτά;
Άγνωστο, αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι στο χέρι των Ελλήνων και της κυβέρνησής τους...
Στ.Κοτζαμάνης
