Αναποφασιστικότητα, μυστικοπάθεια και κοντόφθαλμη προσέγγιση καταλογίζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε Μέρκελ (κυρίως) και Σαρκοζί.
Μπορεί η καγκελάριος Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί στο τελευταίο τους ραντεβού, το 8ο κατά σειρά τους τελευταίους 20 μήνες, να δεσμεύτηκαν για την... παρουσίαση ενός ικανοποιητικού σχεδίου για την ανάσχεση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, τρεις όμως είναι οι παράγοντες που δεν ικανοποιούν τους θεσμικούς παράγοντες της Ευρωζώνης αλλά και τις αγορές:
Πρώτον, το ιστορικό αναποφασιστικότητας και κωλυσιεργίας που έχουν δείξει οι δύο συγκεκριμένοι ηγέτες στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Ο Ζαν Κλοντ Τρισέ το έθεσε χθες με κομψό τρόπο, λέγοντας πως «η ΕΚΤ δεν μπορεί να υποκαθιστά τις κυβερνήσεις.»
Ενδεικτική παράλληλα ήταν η τοποθέτηση του επικεφαλής της ιταλικής διπλωματίας Φράνκο Φρατίνι, που βλέποντας τον κίνδυνο να «κολλήσει» για άλλη μία φορά η προώθηση ενός δυναμικού σχεδίου ανέφερε πως «η παγκόσμια κρίση δε λύνεται με διμερείς άξονα».
Δεύτερον, ότι διαπραγματευόμενοι μεταξύ τους τις τεχνικές λεπτομέρειες του σχεδίου, και πιο συγκεκριμένα το ύψος του ελληνικού «κουρέματος» και τον ρόλο του EFSF σε ό,τι αφορά τη στήριξη των τραπεζών, Γερμανοί και Γάλλοι έχουν αφήσει ουσιαστικά «απέξω» τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, που εκ των πραγμάτων έχουν λόγο.
Αυτό οδήγησε στην δυναμική παρέμβαση του προέδρου του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που κατέθεσε χθες τον «δεκάλογο» του για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Σε συνέντευξη του μάλιστα ο εκπρόσωπος της «παλιάς σχολής», κατά δήλωση του ιδίου, κ. Γιούνκερ προέβη σε μία νύξη ενδεικτική της όχλησης του για τις αποστάσεις που τηρεί ο γαλλογερμανικός άξονας από την υπόλοιπη Ευρώπη.
«Εάν κοιτάξετε τους τελευταίους 12 μήνες, περί το 70% των γαλλο-γερμανικών προτάσεων δεν έχει μετατραπεί σε απόφαση», ήταν το «καρφί» του επικεφαλής του Eurogroup, αλλά δε σταμάτησε εκεί, αναφέροντας επίσης πως "η οικονομική κυβέρνηση της ευρωζώνης, υπό το σχήμα που οι χώρες μέλη της ευρωζώνης δεσμεύθηκαν ότι θα συγκροτηθεί «δεν πρέπει να είναι μία γαλλογερμανική δύναμη κρούσης"
Σε ό,τι αφορά πάντως τις μυστικοπαθείς διαπραγματεύσεις Γαλλίας και Γερμανίας για το EFSF, η Γαλλία φαίνεται να υπαναχωρεί από το αρχικό της αίτημα για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του EFSF. Όπως ανέφερε χθες η υπουργός Προϋπολογισμού και εκπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης Βαλερί Πεκρές, η Γαλλία δε θα προστρέξει στο EFSF για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της.
Με ικανοποίηση άκουσαν επίσης οι Γερμανοί τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μπαρόζο να προτείνει οι τράπεζες να απευθύνονται πρώτα σε ιδιωτικές πηγές άντλησης κεφαλαίων, με τις κυβερνήσεις να παρέχουν στήριξη στη συνέχεια και μόνο αν κριθεί απαραίτητο. Μόνο μάλιστα στην περίπτωση που και αυτή η στήριξη δεν είναι διαθέσιμη, τότε η ανακεφαλαιοποίηση θα χρηματοδοτείται με δάνειο μέσω του EFSF.
Τρίτος λόγος, οι φόβοι των αναλυτών αλλά και των τραπεζιτών πως το βαθύ "κούρεμα" που προωθείται από την γερμανική πλευρά θα φέρει το πάνω-κάτω στο τραπεζικό σύστημα.
Μετά τη γερμανική Ένωση Τραπεζών που διατείνεται επίμονα ότι το κούρεμα 21% επαρκεί, ξένοι οίκοι τοποθετήθηκαν χθες κατά ενός βαθέος haircut καθώς είναι ορατός ο κίνδυνος ενεργοποίησης των CDS. Συγκεκριμένα, αναλυτές των Barclays Capital, Evolution Securities και Credit Agricole ανέφεραν πως μεγαλύτερες ζημιές για τους κατόχους ελληνικών ομολόγων θα οδηγήσουν σε πιστωτικό γεγονός (credit event).
Ευρωπαίοι αξιωματούχοι τοποθετούσαν χθες τις συζητήσεις που γίνονται για το ύψος του haircut στο 30% με 50%.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι πλέον στο επίμαχο ελληνικό «κούρεμα» έχουν πλέον αναφερθεί επισήμως τόσο ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας κ.Βενιζέλος (PSI plus), ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου ("συζητάμε τη μείωση του χρέους", ενώ χθες αναφέρθηκε σε αυτό και ο Γερμανός υπ.Οικ κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ("τα χρέη της Ελλάδας θα πρέπει να μειωθούν αρκετά"), Ευρωπαίοι αξιωματούχοι το τοποθετούσαν χθες στο 30% με 50%. Ένα πιθανό ποσοστό σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες είναι το 35% για την αποφυγή κλυδωνισμών στο τραπεζικό σύστημα, αλλά και για να διαφυλαχθεί ο επιδιωκόμενος στόχος για διατήρηση της εθελοντικής συμμετοχής και την αποφυγή πιστωτικού γεγονότος.
