Επτά σημεία «κλειδιά», περιλαμβάνει η πρόταση του Τζορτζ Σόρος για τη διάσωση της Ευρωζώνης, όπως καταγράφονται σε άρθρο του στους Financial Times.
Τα σημεία του άρθρου παρατίθενται παρακάτω:
1) «Οι χώρες μέλη να συμφωνήσουν στην ανάγκη μίας νέας Συνθήκης που θα δημιουργεί ενιαίο υπουργείο Οικονομικών. Στο μεταξύ η ΕΚΤ να συνεργαστεί με το EFSF για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής κρίσης με την ΕΚΤ να παρέχει περισσότερη ρευστότητα και το EFSF να αποδέχεται τους κινδύνους πτώχευσης.
2) Το EFSF θα λάβει υπό τη διαχείριση του τα ελληνικά ομόλογα που σήμερα διακρατεί η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Αυτό θα επανατοποθετήσει τη συνεργασία μεταξύ της ΕΚΤ και των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης και παράλληλα θα επιτρέψει ένα σημαντικό εθελοντικό πρόγραμμα απομείωσης του ελληνικού χρέους με τη συμμετοχή του EFSF.
3) Έπειτα το EFSF να χρησιμοποιείται για την εγγύηση του τραπεζικού συστήματος, και όχι των κρατικών ομολόγων. Η επανακεφαλαιοποιήσεις θα αναβληθούν αλλά όταν γίνουν, θα πραγματοποιηθούν σε εθνική βάση. Αυτό είναι σε ευθεία γραμμή με τη γερμανική θέση και θα βοηθήσει ακόμα περισσότερη τη Γαλλία απ’ ότι η άμεση επανακεφαλαιοποίηση.
4) Σε αντάλλαγμα για τις εγγυήσεις οι μεγάλες τράπεζες θα συμφωνήσουν να λαμβάνουν οδηγίες απ’ την ΕΚΤ, που θα λειτουργεί εκ μέρους των κυβερνήσεων. Όσοι αρνηθούν, θα τους απαγορεύεται η πρόσβαση στο «παράθυρο» φθηνής ρευστότητας που παρέχει η ΕΚΤ.
5) Η ΕΚΤ θα καθοδηγεί τις τράπεζες να διατηρούν τις πιστωτικές γραμμές ανοικτές και τα δανειακά χαρτοφυλάκια τους ενώ θα επιβάλλει επιθεωρητές που θα ελέγχουν το ρίσκο που αναλαμβάνουν τα τραπεζικά ιδρύματα. Μία τέτοια κίνηση θα απομακρύνει έναν απ’ τους κυριότερους λόγους της πιστωτικής ασφυξίας σήμερα στην αγορά και θα καθησυχάσει τις χρηματαγορές.
6) Προκειμένου να αντιμετωπιστεί το άλλο μεγάλο πρόβλημα – η ανικανότητα κάποιων κυβερνήσεων να δανείζονται με λογικά επιτόκια – η ΕΚΤ θα μειώσει το βασικό επιτόκιο, θα ενθαρρύνει αυτές τις κυβερνήσεις να εκδώσουν έντοκα γραμμάτια και θα ενθαρρύνει τις τράπεζες να διατηρήσουν τη ρευστότητα τους στα έντοκα γραμμάτια και όχι στους καταθετικούς λογαριασμούς της ΕΚΤ. Οποιαδήποτε αγορά απ’ την ΕΚΤ δεν θα πρέπει να ακολουθείται από μέτρα απόσυρσης ρευστότητας απ’ την αγορά. Ο κίνδυνος πτώχευσης θα εγγυάται απ’ το EFSF. Η ΕΚΤ θα σταματήσει την απορρόφηση ρευστότητας. Όλο αυτό θα έχει ως προϋπόθεση χώρες όπως η Ιταλία να δανείζονται βραχυπρόθεσμα με πολύ χαμηλό κόστος ενώ η ΕΚΤ δεν θα δανείζει απευθείας τις κυβερνήσεις και δεν θα τυπώνει χρήμα. Οι δανείστριες χώρες θα μπορούν εμμέσως να επιβάλλουν πειθαρχία στην ιταλία ελέγχοντας πόσα κεφάλαια θα μπορεί να δανείζεται η Ρώμη υπό αυτές τις συνθήκες.
7) Οι αγορές θα εντυπωσιαστούν απ’ το γεγονός ότι οι Αρχές είναι ενωμένες και έχουν επαρκή κεφάλαια στη διάθεση τους. Σύντομα η Ιταλία θα μπορεί να ξαναδανείζεται απ’ τις αγορές με λογικά επιτόκια. Οι τράπεζες θα μπορούν να επανακεφαλαιοποιηθούν και οι χώρες μέλη της Ευρωζώνη θα μπορούν να συμφωνούν πάνω σε μία κοινή δημοσιονομική πολιτική σε ένα πιο ήρεμο περιβάλλον».
1) «Οι χώρες μέλη να συμφωνήσουν στην ανάγκη μίας νέας Συνθήκης που θα δημιουργεί ενιαίο υπουργείο Οικονομικών. Στο μεταξύ η ΕΚΤ να συνεργαστεί με το EFSF για την αντιμετώπιση της χρηματοοικονομικής κρίσης με την ΕΚΤ να παρέχει περισσότερη ρευστότητα και το EFSF να αποδέχεται τους κινδύνους πτώχευσης.
2) Το EFSF θα λάβει υπό τη διαχείριση του τα ελληνικά ομόλογα που σήμερα διακρατεί η ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Αυτό θα επανατοποθετήσει τη συνεργασία μεταξύ της ΕΚΤ και των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης και παράλληλα θα επιτρέψει ένα σημαντικό εθελοντικό πρόγραμμα απομείωσης του ελληνικού χρέους με τη συμμετοχή του EFSF.
3) Έπειτα το EFSF να χρησιμοποιείται για την εγγύηση του τραπεζικού συστήματος, και όχι των κρατικών ομολόγων. Η επανακεφαλαιοποιήσεις θα αναβληθούν αλλά όταν γίνουν, θα πραγματοποιηθούν σε εθνική βάση. Αυτό είναι σε ευθεία γραμμή με τη γερμανική θέση και θα βοηθήσει ακόμα περισσότερη τη Γαλλία απ’ ότι η άμεση επανακεφαλαιοποίηση.
4) Σε αντάλλαγμα για τις εγγυήσεις οι μεγάλες τράπεζες θα συμφωνήσουν να λαμβάνουν οδηγίες απ’ την ΕΚΤ, που θα λειτουργεί εκ μέρους των κυβερνήσεων. Όσοι αρνηθούν, θα τους απαγορεύεται η πρόσβαση στο «παράθυρο» φθηνής ρευστότητας που παρέχει η ΕΚΤ.
5) Η ΕΚΤ θα καθοδηγεί τις τράπεζες να διατηρούν τις πιστωτικές γραμμές ανοικτές και τα δανειακά χαρτοφυλάκια τους ενώ θα επιβάλλει επιθεωρητές που θα ελέγχουν το ρίσκο που αναλαμβάνουν τα τραπεζικά ιδρύματα. Μία τέτοια κίνηση θα απομακρύνει έναν απ’ τους κυριότερους λόγους της πιστωτικής ασφυξίας σήμερα στην αγορά και θα καθησυχάσει τις χρηματαγορές.
6) Προκειμένου να αντιμετωπιστεί το άλλο μεγάλο πρόβλημα – η ανικανότητα κάποιων κυβερνήσεων να δανείζονται με λογικά επιτόκια – η ΕΚΤ θα μειώσει το βασικό επιτόκιο, θα ενθαρρύνει αυτές τις κυβερνήσεις να εκδώσουν έντοκα γραμμάτια και θα ενθαρρύνει τις τράπεζες να διατηρήσουν τη ρευστότητα τους στα έντοκα γραμμάτια και όχι στους καταθετικούς λογαριασμούς της ΕΚΤ. Οποιαδήποτε αγορά απ’ την ΕΚΤ δεν θα πρέπει να ακολουθείται από μέτρα απόσυρσης ρευστότητας απ’ την αγορά. Ο κίνδυνος πτώχευσης θα εγγυάται απ’ το EFSF. Η ΕΚΤ θα σταματήσει την απορρόφηση ρευστότητας. Όλο αυτό θα έχει ως προϋπόθεση χώρες όπως η Ιταλία να δανείζονται βραχυπρόθεσμα με πολύ χαμηλό κόστος ενώ η ΕΚΤ δεν θα δανείζει απευθείας τις κυβερνήσεις και δεν θα τυπώνει χρήμα. Οι δανείστριες χώρες θα μπορούν εμμέσως να επιβάλλουν πειθαρχία στην ιταλία ελέγχοντας πόσα κεφάλαια θα μπορεί να δανείζεται η Ρώμη υπό αυτές τις συνθήκες.
7) Οι αγορές θα εντυπωσιαστούν απ’ το γεγονός ότι οι Αρχές είναι ενωμένες και έχουν επαρκή κεφάλαια στη διάθεση τους. Σύντομα η Ιταλία θα μπορεί να ξαναδανείζεται απ’ τις αγορές με λογικά επιτόκια. Οι τράπεζες θα μπορούν να επανακεφαλαιοποιηθούν και οι χώρες μέλη της Ευρωζώνη θα μπορούν να συμφωνούν πάνω σε μία κοινή δημοσιονομική πολιτική σε ένα πιο ήρεμο περιβάλλον».
