Ενώ οι δανειστές μας -και τα εγχώρια παπαγαλάκια τους- προσπαθούν να μας πείσουν πως το καταστροφικό κούρεμα ομολόγων της τάξης του 60% είναι μονόδρομος..Μια διαφορετική ματιά στο ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους ρίχνει με έκθεσή της η Credit Suisse, την ώρα που στις αγορές και στους πολιτικούς κύκλους της Ευρώπης κυριαρχεί η άποψη ότι η ελληνική χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη.
Ο ελβετικός επενδυτικός οίκος αμφισβητεί τη λογική πίσω από τη σχεδιαζόμενη αναθεώρηση των όρων για τη... συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών στο δεύτερο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας (PSI), με την επιβολή υψηλότερου haircut.
Τα νούμερα που παρουσιάζει η Credit Suisse έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα επιχειρήματα εκείνων που εκτιμούν ότι το PSI όπως έχει σχεδιαστεί (δηλαδή με haircut 21% στα ομόλογα) δεν βελτιώνει τη βιωσιμότητα του χρέους.
Η ανάλυση του οίκου ξεκινά εξηγώντας ότι ο εκτροχιασμός των δημόσιων οικονομικών της χώρας σε σχέση με τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου δεν είναι τόσο δραματικός όσο παρουσιάζεται. Η Credit Suisse εξηγεί ότι το έλλειμμα του 2011 είναι μεν υψηλότερο από το στόχο, όμως, εκείνο του 2012 θα είναι χαμηλότερο από τον προηγούμενο στόχο. Έτσι, και με την προϋπόθεση της πιστής εφαρμογής του προγράμματος προσαρμογής, η «μαύρη τρύπα» στη χρηματοδότηση της Ελλάδας δεν θα είναι παρά 1,4 δισ. ευρώ, δηλαδή ποσό ίσο με το 1,5% του δεύτερου πακέτου διάσωσης των 109 δισ. ευρώ. «Κατά την άποψή μας, ένα χάσμα αυτού του μεγέθους δεν είναι αρκετά μεγάλο για να θέσει τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου σε κίνδυνο», ξεκαθαρίζει ο οίκος.
Στη συνέχεια, η Credit Suisse εξηγεί πώς η συμφωνία αυτή μειώνει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια και βελτιώνει τη βιωσιμότητα του χρέους, μέσω της μείωσης του κόστους δανεισμού. Από το 2011 έως το 2020 οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας (για αποπληρωμές ομολόγων, αποπληρωμές των δανείων διάσωσης, καταβολές τόκων και κουπονιών) θα μειωθούν από τα 48 δισ. ευρώ ετησίως στα 18 δισ. ευρώ, υπολογίζουν οι αναλυτές. Οι ανάγκες αυτές θα καλυφθούν από όσα κεφάλαια απομένουν από το πρώτο πακέτο διάσωσης όπως και από το δεύτερο, από τα πρωτογενή πλεονάσματα (αρχίζοντας από το 2012) και από τις αποκρατικοποιήσεις.
Μάλιστα, η Credit Suisse επισημαίνει ότι η δυναμική και η βιωσιμότητα του χρέους έχει βελτιωθεί σε διάφορα σημεία σε σχέση με την κατάσταση που αναλύθηκε τον Ιούλιο από το ΔΝΤ. Οι επαναγορές ομολόγων που προβλέπονται στο δεύτερο πακέτο διάσωσης θα μειώσουν το χρέος άμεσα (η Ελλάδα θα χρησιμοποιήσει τουλάχιστον 20 δισ. ευρώ από τα δάνεια διάσωσης για να επαναγοράσει ομόλογα σε τιμές μειωμένες από 30% έως 62% σε σχέση με τις ονομαστικές). Επιπλέον, τα χαμηλότερα επιτόκια καθιστούν το χρέος πιο διατηρήσιμο. «Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, η αναλογία χρέους/ΑΕΠ θα σταθεροποιηθεί με τα πρωτογενή πλεονάσματα περίπου 2 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα από ό,τι προέβλεπε η μελέτη του ΔΝΤ τον περασμένο Ιούλιο», τονίζουν οι αναλυτές.
«Ουσιαστικά, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία και γίνεται ορατό από τα παραπάνω, είναι ότι η δυνατότητα της Ελλάδας να εξυπηρετήσει το χρέος της βελτιώνεται σημαντικά», συνεχίζει ο οίκος.
Έτσι, η Credit Suisse προβλέπει την αναθεώρηση του PSI, όμως, το κεντρικό της σενάριο θέλει τις αλλαγές να είναι κυρίως τεχνικής φύσης και όχι ιδιαίτερα δραματικές.
Συγκεκριμένα, ο οίκος θεωρεί ότι το haircut μπορεί να διατηρηθεί στο 21% εάν επιμηκυνθεί η ωρίμανση των νέων ομολόγων που θα δοθούν κατά την ανταλλαγή, με παράλληλη αλλαγή στα κουπόνια τους.
Παρότι αναγνωρίζουν ότι λόγω της αστάθειας της ελληνικής περίπτωσης, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα θελήσουν να δώσουν μια ριζική λύση, εντούτοις, οι αναλυτές του οίκου τονίζουν ότι υπάρχουν εναλλακτικές προς την αναδιάρθρωση του χρέους. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να συνδυαστεί το PSI με παράλληλα μέτρα, όπως με την παροχή πρόσθετης χρηματοδότησης από το ΔΝΤ, προκειμένου να καλυφθούν τα όποια κενά χρηματοδότησης αφήνει το δεύτερο πακέτο διάσωσης. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων θα μπορούσε να ενισχύσει το έργο της στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την εισροή περισσότερων διαρθρωτικών κονδυλίων. Και τέλος, θα μπορούσε να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα στα πρότυπα του Eureca, όπου τα έσοδα από την προς αποκρατικοποίηση δημόσια περιουσία θα χρησιμοποιηθούν για την επαναγορά ομολόγων
