Πίσω απ΄τις ..."κοκορομαχίες" στα δύο μεγάλα κόμματα

Ο πολυτασικός αχταρμάς του παρελθόντος, όταν άνθρωποι που διαφωνούσαν μεταξύ τους στα πάντα έμεναν στο ίδιο κόμμα, μόνο και μόνο για να μην απομακρυνθούν από το «μαντρί» της εξουσίας, δεν μπορεί πλέον να διατηρηθεί...

Οι αντιδράσεις, οι έριδες και οι αντεγκλήσεις στο εσωτερικό των δύο μεγάλων κομμάτων δεν κόπασαν με το σχηματισμό της κυβέρνησης συνεργασίας. Και δικαίως, διότι οι διαφορές μεταξύ των βουλευτών και πολιτευτών που... τσακώνονται είναι πραγματικές. Αν αποσιωπηθούν, θα είναι μία ακόμη χαμένη ευκαιρία για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της δημοκρατίας μας.

Το Μνημόνιο δοκίμασε τις αντοχές των κομμάτων. Ο πολυτασικός αχταρμάς του παρελθόντος, όταν άνθρωποι που διαφωνούσαν μεταξύ τους στα πάντα έμεναν στο ίδιο κόμμα, μόνο και μόνο για να μην απομακρυνθούν από το «μαντρί» της εξουσίας, δεν μπορούσε να διατηρηθεί. Οι διαρροές, οι ανεξαρτητοποιήσεις και η δημιουργία νέων σχηματισμών ήταν υγιές φαινόμενο. Σημαίνει ότι υπάρχουν ακόμη πολιτικοί που δεν ενδιαφέρονται να είναι στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ, μπας και γίνουν υπουργοί, αλλά ότι ενδιαφέρονται και επίσης για το τι θα κάνουν αν γίνουν υπουργοί.

Ακόμη πιο ενθαρρυντική ήταν η εσωκομματική επανάσταση και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ που οδήγησε στο σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας και ακύρωσε τα σχέδια των δύο αρχηγών των κομμάτων να μας φορέσουν καπέλο τον Πετσάλνικο ή να μας σύρουν άμεσα σε εκλογές, στην πιο κρίσιμη συγκυρία για τη χρηματοδότηση της χώρας.

Τώρα ήλθε η ώρα να γίνει το επόμενο βήμα. Δεν έχει κανένα νόημα να συνυπάρχει στο ΠΑΣΟΚ ο κ. Παναγιωτακόπουλος της «Αριστερής Πρωτοβουλίας» με τον κ. Ραγκούση. Ο κ. Λοβέρδος συμφωνεί σε πολύ περισσότερα με τον κ. Βαρβιτσιώτη και τον κ. Μητσοτάκη, απ' όσα συμφωνούν οι τελευταίοι με τον κ. Καμένο, ή τον κ. Θύμιο Λαμπερόπουλο. Ο κ. Φαήλος έχει πιο πολλά κοινά με το εθνικιστικό «λαϊκό ΠΑΣΟΚ» απ' ότι έχει με τον κ. Χατζηδάκη της ΝΔ.

Δεν με ενδιαφέρει στην προκειμένη ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο, αν και όσοι παρακολουθούν τη στήλη γνωρίζουν πολύ καλά τις απόψεις μου. Το ζήτημα είναι οι πραγματικές ιδεολογικές διαφορές που περιέγραψα να αποτυπωθούν στο πολιτικό σύστημα. Τα δύο κόμματα πρέπει να αποδομηθούν και να αναδομηθούν.

Ο αντίλογος των φιλελευθέρων είναι ότι «ευτυχώς που υπάρχει και ο Μητσοτάκης μέσα στη ΝΔ και κρατάει τα γκέμια, διότι αν την άφηνε στο Φαήλο, ποιος ξέρει που θα καταλήγαμε». Αντίστοιχα επιχειρήματα ακούγονται και για τους λαϊκιστές και τους εκσυγχρονιστές στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, ο πολτός έχει οδηγήσει το πολιτικό σύστημα σε απαξίωση. Και επιτέλους, αν ο λαός επιλέξει τον Γιάννη Μανώλη να τον κυβερνά, so be it! Έτσι «Έδοξε τη Βουλή και τω Δήμω»... Αυτή είναι η πραγματική δημοκρατία και πρέπει να δεχτούμε τη λαϊκή ετυμηγορία. Από την ξεφτιλισμένη στα μάτια του κόσμου δημοκρατία, σίγουρα καλύτερη θα είναι.
Ν.Μαλεβίτης