Σκληρή κριτική στη διαχείριση της κρίσης χρέους από τη Γερμανία ασκεί ο αρθρογράφος των Financial Times, Σεμπάστιαν Μάλλαμπι.
Ο Μάλλαμπι κατηγορεί το Βερολίνο ότι εδώ και 18 μήνες έχει δοκιμάσει όλα τα κόλπα για να μειώσει τη συμμετοχή του στις...προσπάθειες διάσωσης, μέσω του ΔΝΤ, επιχειρώντας να πετάξει το μπαλάκι στην Κίνα, ή αντιμετωπίζοντας με εμμονή τη μόχλευση του EFSF.
«Όλα αυτά τα κόλπα έχουν αποτύχει παταγωδώς και η Ευρώπη πλησιάζει την άβυσσο, ενώ και η ίδια η Γερμανία υφίσταται την ταπείνωση μιας αποτυχημένης δημοπρασίας ομολόγων», τονίζει ο αρθρογράφος που επισημαίνει ότι η Γερμανία θα πρέπει να αποφασίσει οριστικά πόσα χρειάζεται να πληρώσει για τη διάσωση της Ευρώπης.
Οι Γερμανοί θα λάβουν λογικές αποφάσεις μόνον αν εγκαταλείψουν το μύθο της Βόρειας Ευρώπης, δηλαδή ότι οι περιφερειακές χώρες είναι οι ανάξιοι ευεργετημένοι μιας φιλανθρωπικής «ένωσης μεταβιβάσεων πληρωμών».
Παρά τους μύθους για τεμπέληδες νότιους και φοροφυγάδες Έλληνες, η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη ωφελημένη από το ευρώ και γι αυτό θα πρέπει να πληρώσει παραπάνω για να διατηρήσει τα πλεονεκτήματα που έχει κερδίσει.Το ενιαίο νόμισμα έλυσε προβλήματα που σχετίζονται με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, μείωσε τα επιτόκια δανεισμού και αύξησε τις γερμανικές εξαγωγές κατά 18% τα τελευταία δυο χρόνια, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της Περιφέρειας, που υποφέρουν από το σκληρό νόμισμα.
«Αντί να βρίζουν τους οκνηρούς νότιους, οι Γερμανοί θα έπρεπε να μοιραστούν τα λύτρα», αναφέρει ο αρθρογράφος, που σημειώνει ότι η «γερμανικού τύπου» νομισματική πολιτική οδήγησε στις «φούσκες» των ακινήτων στην Ιρλανδία και την Ισπανία. «Αντί να καταδικάζει τους χαμένους, η Γερμανία πρέπει να τους αποζημιώσει», προσθέτει.
«Οι Γερμανοί έχουν δίκιο: Η νομισματική ένωση της Ευρώπης εμπεριέχει πράγματι «πληρωμές». Όμως, αυτές οι πληρωμές δεν ρέουν μόνο προς τη μία μεριά. Η Γερμανία πληρώνει μέσω διασώσεων και ενδοκυβερνητικών μεταβιβάσεων, αλλά ταυτόχρονα επωφελείται μέσω εμπορικών και νομισματικών καναλιών.
Αν αποδεχτεί αυτήν την αλήθεια, έχει μία ευκαιρία να βρει τη θέληση να σώσει το ευρώ - και να σώσει και τις προσπάθειες μιας γενιάς να χτίσουν μια ενοποιημένη Ευρώπη», καταλήγει ο αρθρογράφος.
«Όλα αυτά τα κόλπα έχουν αποτύχει παταγωδώς και η Ευρώπη πλησιάζει την άβυσσο, ενώ και η ίδια η Γερμανία υφίσταται την ταπείνωση μιας αποτυχημένης δημοπρασίας ομολόγων», τονίζει ο αρθρογράφος που επισημαίνει ότι η Γερμανία θα πρέπει να αποφασίσει οριστικά πόσα χρειάζεται να πληρώσει για τη διάσωση της Ευρώπης.
Οι Γερμανοί θα λάβουν λογικές αποφάσεις μόνον αν εγκαταλείψουν το μύθο της Βόρειας Ευρώπης, δηλαδή ότι οι περιφερειακές χώρες είναι οι ανάξιοι ευεργετημένοι μιας φιλανθρωπικής «ένωσης μεταβιβάσεων πληρωμών».
Παρά τους μύθους για τεμπέληδες νότιους και φοροφυγάδες Έλληνες, η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη ωφελημένη από το ευρώ και γι αυτό θα πρέπει να πληρώσει παραπάνω για να διατηρήσει τα πλεονεκτήματα που έχει κερδίσει.Το ενιαίο νόμισμα έλυσε προβλήματα που σχετίζονται με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες, μείωσε τα επιτόκια δανεισμού και αύξησε τις γερμανικές εξαγωγές κατά 18% τα τελευταία δυο χρόνια, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της Περιφέρειας, που υποφέρουν από το σκληρό νόμισμα.
«Αντί να βρίζουν τους οκνηρούς νότιους, οι Γερμανοί θα έπρεπε να μοιραστούν τα λύτρα», αναφέρει ο αρθρογράφος, που σημειώνει ότι η «γερμανικού τύπου» νομισματική πολιτική οδήγησε στις «φούσκες» των ακινήτων στην Ιρλανδία και την Ισπανία. «Αντί να καταδικάζει τους χαμένους, η Γερμανία πρέπει να τους αποζημιώσει», προσθέτει.
«Οι Γερμανοί έχουν δίκιο: Η νομισματική ένωση της Ευρώπης εμπεριέχει πράγματι «πληρωμές». Όμως, αυτές οι πληρωμές δεν ρέουν μόνο προς τη μία μεριά. Η Γερμανία πληρώνει μέσω διασώσεων και ενδοκυβερνητικών μεταβιβάσεων, αλλά ταυτόχρονα επωφελείται μέσω εμπορικών και νομισματικών καναλιών.
Αν αποδεχτεί αυτήν την αλήθεια, έχει μία ευκαιρία να βρει τη θέληση να σώσει το ευρώ - και να σώσει και τις προσπάθειες μιας γενιάς να χτίσουν μια ενοποιημένη Ευρώπη», καταλήγει ο αρθρογράφος.
