Αυτή την στιγμή όλοι πιέζουν τους Γερμανούς να κάνουν το αμέσως επόμενο λογικό βήμα, την αποδοχή ενός μοντέλου διακυβέρνησης ανάλογο με εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Μοιάζει να είναι η μόνη λύση.
Κι έπειτα θα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ασίας; Κι έπειτα ένα παγκόσμιο κοινό νόμισμα..;
Οι Κεντρικές Τράπεζες επιβεβαίωσαν για άλλη μία φορά αυτό που ήδη γνωρίζουμε όλοι:
Όλα τα προβλήματα στην βάση τους είναι πολιτικά και άρα οι λύσεις προϊόν της πολιτικής.
Μία απόφαση των... ισχυρών μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να επανακαθορίσει τους όρους του παιγνιδιού και να αλλάξει πλήρως όλα εκείνα που τα θεωρούμε σήμερα ως δεδομένα. Οι αριθμολάγνοι θα έχουν σίγουρα μία διαφορετική άποψη, αλλά η Ιστορία δεν ζητάει πάντα την άποψή τους...
Χτες οι κεντρικοί τραπεζίτες πήραν μία απόφαση συντονισμένης δράσης και εκτόξευσαν τις αγορές στα ύψη. Κατά τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να έχουν λάβει μία απόφαση για το ευρωομόλογο και να έχουν στείλει στο πτωχοκομείο τους υποτιμητικούς κερδοσκόπους. Κι όμως! Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, επειδή οι Γερμανοί αντιστέκονται σθεναρά σε οποιαδήποτε πίεση προς αυτή την κατεύθυνση. Οι Γερμανοί θα ήθελαν μία Ενωμένη Ευρώπη, αλλά μόνο κάτω από την δική τους αδιαμφισβήτητη ηγεσία. Εκείνο που δεν θα ήθελαν να δουν θα ήταν να χαθεί για άλλη μία φορά η «καλή τύχη της Γερμανίας» μέσα στην πολυπολιτισμική άβυσσο της Ευρώπης.
Αυτή την στιγμή όλοι πιέζουν τους Γερμανούς να κάνουν το αμέσως επόμενο λογικό βήμα, την αποδοχή ενός μοντέλου διακυβέρνησης ανάλογο με εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Μοιάζει να είναι η μόνη λύση. Κι έπειτα θα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ασίας; Κι έπειτα ένα παγκόσμιο κοινό νόμισμα; Οι συνωμοσιολόγοι έχουν να μας διηγηθούν πολλές σχετικές ιστορίες με τους Ροκφέλερ και τους άλλους ισχυρούς του παγκόσμιου τραπεζικού κατεστημένου. Δεν ξέρω πόσο χρήσιμες είναι στο τέλος αυτές οι ιστορίες. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι στην ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα και αποκλειστικά και μόνο μία διέξοδος από το όποιο αδιέξοδο. Να το πούμε κι αλλιώς: Η σημερινή κρίση είναι αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων. Άρα και η λύση μπορεί να προέλθει και πάλι μέσα από πολιτικές αποφάσεις. Το ερώτημα είναι ποιοι θα υπαγορεύσουν αυτές τις αποφάσεις ή αλλιώς ποιος είναι σήμερα ο πραγματικά ισχυρός και τι επιδιώκει...
Στην περίπτωση της Ευρώπης ο αμερικανικός παράγοντας εξακολουθεί να έχει ισχυρό παρεμβατικό χαρακτήρα. Η κρίση αυτή αποτελεί ωστόσο μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαπιστώσουν οι ανταγωνιστές της Αμερικής (ή έστω οι εν δυνάμει ανταγωνιστές) αν ο αυτοκράτορας εξακολουθεί να διατηρεί την εξουσία ή είναι γυμνός. Αν είναι σε θέση να επιβάλει λύσεις στην αυλή του ή αν ήρθε η ώρα να αποσυρθεί στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του.
Οι Αμερικανοί έχουν κάθε λόγο να πιέζουν αφόρητα για λύσεις που θυμίζουν έντονα το δικό τους μοντέλο οργάνωσης και λειτουργίας. Ίσως διότι αυτό μόνο καταλαβαίνουν. Τους είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αντιληφθούν ότι κάποιοι θα μπορούσαν να θέσουν σε αμφιβολία το οικονομικό τους κέρδος για χάρη της εθνικής τους ομοιογένειας. Είναι αυτό που οι ίδιοι οι Αμερικανοί θα ονόμαζαν ίσως ατύχημα...
Ένα λάθος που κάνουμε συχνά εμείς οι κοινοί θνητοί είναι το γεγονός ότι πιστεύουμε στον παράγοντα της τύχης και στον Άι Βασίλη. Για μεν τον Άι Βασίλη, μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι αυτός μπορεί να είναι ένας τραπεζίτης. Για το θέμα της τύχης, η ίδια η Ιστορία μας έχει δείξει ότι η πορεία της ανθρωπότητας είναι μία αρκετά σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουν οι ισχυροί στα χέρια της τύχης. Αυτά που βλέπουμε σήμερα έχουν οπωσδήποτε σχεδιαστεί εδώ και πολλά χρόνια και με βάση τον νόμο των πιθανοτήτων για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς αφελής ότι δεν γνώριζαν όσοι δάνειζαν υπερβολικά τα κράτη της Ευρώπης για το τι θα μπορούσε να επακολουθήσει...
Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ή η Ευρώπη των Γερμανών και η Ευρώπη των άλλων; Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν...
Θανάσης Μαυρίδης
capital
