Σε ανεπαρκείς λύσεις για την αντιμετώπιση των αγορών, αλλά και σε ανεφάρμοστα ευχολόγια περί δημοσιονομικής συνοχής, οδηγείται σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και αυτή η Σύνοδος Κορυφής.
Οι αποφάσεις δεν φαίνεται να ικανοποιούν κανέναν. Ούτε την Γερμανία η οποία δεν πετυχαίνει τη... συμφωνία των 27 αλλά και είναι αμφίβολο αν θα πετύχει την ουσιαστική συμφωνία των 17 στις προτάσεις της, αλλά ούτε και τις «προβληματικές» χώρες που βλέπουν μια πολύ περιορισμένη ενίσχυση των μηχανισμών στήριξης.
Τα 500 δις που θα είναι τα κεφάλαια του ESM δεν επαρκούν ούτε καν για να διατηρήσει ο ίδιος ο μηχανισμός τα τρία Α στην αξιολόγηση του. Και φυσικά δεν επαρκούν για την ενίσχυση των υπερχρεωμένων ευρωπαικών χωρών, όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Απο την άλλη μεριά οι απαιτήσεις της Γερμανίας περί δημοσιονομικής ένωσης σκόνταψαν στις αντιρρήσεις της Βρετανίας, της Ουγγαρίας, της Φινλανδίας, της Σουηδίας και της Τσεχίας, ενώ δεν αποκλείεται καθ’οδόν να υπάρχουν και άλλες διαφοροποιήσεις.
Αυτό που καταρχήν συμφωνήθηκε σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσε το Reuters είναι να μπεί ένα όριο στο επιτρεπόμενο έλλειμμα, το οποίο το περιορίζει στο 0,5% του ΑΕΠ.
Εκκρεμμεί ακόμη η πρόταση της Γερμανίας να λαμβάνονται οι αποφάσεις με πλειοψηφία αντί ομοφωνίας, κάτι που είναι βέβαιον οτι δεν θα γίνει δεκτό απο τους 27 – η Φινλανδία το έχει επισήμως απορρίψει ήδη και ασφαλώς θα το απορρίψουν και άλλοι- αλλά ίσως περάσει απο τους 17 της Ευρωζώνης.
Σε κάθε περίπτωση ήδη διαφαίνεται μια έντονη τάση ασυμφωνίας και σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να περιμένουμε τις γενναίες αποφάσεις που θα αντιμετώπιζαν την κρίση του χρέους.
Υπο αυτό το πρίσμα, αυτό που μπορεί κανείς να περιμένει σήμερα είναι μια αύξηση της πίεσης των αγορών προς τις ευρωπαικές οικονομίες και αν δεν «συνετισθούν» οι ηγέτες, μπορούμε να θεωρούμε βέβαιον οτι οι πιέσεις θα ενταθούν τις επόμενες εβδομάδες στα χρηματιστήρια, τις αγορές ομολόγων και στο ίδιο το Ευρώ.
Το μέλλον της Ευρώπης είναι αβέβαιον τουλάχιστον με τη μορφή που την ξέρουμε σήμερα και το ενδεχόμενο διάσπασης της είναι ορατό. Μιάς διάσπασης που μπορεί να εκφραστεί με Ευρωπαικές χώρες δύο ή και περισσότερων ταχυτήτων αλλά και η οπόια μπορεί να φτάσει σε «εκπαραθύρωση» απο την Ευρωζώνη ορισμένων αδύναμων χωρών, όπως είναι η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος, η Ισπανία και ίσως και η Ιταλία.
Μια Ευρωζώνη γερμανικής πειθαρχίας με το «ξανθό φύλλο» να ενοποιείται και τους «σκούρους» να μένουν εκτός, δεν είναι πλέον απίθανη προοπτική. Και μάλιστα χωρίς όλους τους «ξανθούς» αφού ορισμένοι όπως οι Σουηδοί και οι Φινλανδοί, δεν είναι διατεθειμένοι να εκχωρήσουν εθνική κυριαρχία στην Γερμανία.
Εντύπωση προκαλεί βέβαια η στάση των Γάλλων, οι οποίοι είναι ασφαλώς σκουρότεροι των Γερμανών, αλλά έχουν την ψευδαίσθηση οτι θα συνδιοικήσουν σε αυτό που πάει να διαμορφωθεί, δηλαδή σε μια αμιγώς γερμανοκρατούμενη Ευρώπη. Οι Γάλλοι πάντα είχαν ψευδαισθήσεις για τη σχέση τους με τη Γερμανία και φαίνεται οτι δεν τις έχουν ακόμη αποβάλει.
Απο την άλλη μεριά, η Μεγάλη Βρετανία διαφοροποιείται έντονα απο τις γερμανικές θέσεις και δηλώνει σαφώς οτι δεν δέχεται να συμμετάσχει σε μια μοιρασιά της Ευρώπης «αν δεν έχει όφελος το City του Λονδίνου».
Ουσιαστικά λοιπόν ο άξονας ΗΠΑ- Μεγάλης Βρετανίας, τίθεται σαφώς απέναντι απο τις γερμανικές διεκδικήσεις ενώ το δίδυμο Γερμανίας – Γαλλίας, που μοιάζει σήμερα αρραγές, δεν αποκλείεται σύντομα να σπάσει.
Οι υπόλοιπες χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα) μοιάζουν προς το παρόν να μην έχουν φωνή, εκτός απο αυτές που διαφοροποιούνται, όπως η Φινλανδία, η Σουηδία και η Τσεχία.
Εμείς και οι άλλοι «σκούροι», δέσμιοι των χρεών και των ελλειμμάτων απλώς περιμένουμε να δούμε ποιές είναι οι λύσεις που προτείνουν οι ισχυροί και μοιάζουμε να αποδεχόμαστε την όποια μοίρα μας επιφυλάσσουν προκειμένου να συνεχισθεί η περιορισμένη χρηματοδότηση των οικονομιών μας και να παραμείνουμε στο Ευρώ ελπίζοντας σε μια πιό «ανθρώπινη» λύση.
Όμως η αρνητική στάση της Γερμανίας έναντι του Ευρωομολόγου και η άρνηση της να τυπωθεί χρήμα για να σωθεί η Ευρωζώνη δεν προδιαθέτουν για μια καλύτερη προοπτική.
Μετά την σημερινή Σύνοδο, η Ευρώπη όπως την ξέραμε μάλλον αλλάζει οριστικά και παίνει σε μια πολύ μεγάλη περιπέτεια με απρόβλεπτες επιπτώσεις στις ευρωπαικές κοινωνίες αλλά και στην παγκόσμια οικονομία./Γ.Νικολόπουλος.
