Η μάχη που η Ελλάδα πρέπει να κερδίσει!

Ο καλύτερος τρόπος για να βγει η χώρα από την κρίση δεν είναι το «κούρεμα» του δημοσίου χρέους, οι φόροι και τα χαράτσια.
Δεν είναι φυσικά η αντιγραφή του μοντέλου της Δανίας..
Είναι όμως πιθανότατα η αντιγραφή αυτού που έκανε η Ν. Κορέα και έχει να κάνει με τις εξαγωγές.

Τι εννοούμε:
Κάθε δεκαετία έχει τη δική της Ιστορία στο μέτωπο των εξαγωγών.
Τη δεκαετία του 1960, οι ελληνικές εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών ανέρχονταν στο 10,5% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο και οι εισαγωγές στο 18% περίπου, σύμφωνα με τα κοινοτικά στοιχεία.
Την ίδια δεκαετία, που σημαδεύτηκε από τον Μάη του 1968, τον πόλεμο στο Βιετνάμ, τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι, την Άνοιξη της Πράγας, την ελληνική δικτατορία και τόσα άλλα, οι εξαγωγές της Ισπανίας ανέρχονταν στο 9% περίπου του ΑΕΠ και οι εισαγωγές στο 11%, κατά μέσο όρο.
Η Πορτογαλία εξήγαγε το 19% του ΑΕΠ, η Ιρλανδία το 32%, η Ιταλία το 14% και η Δυτική Γερμανία λίγο πάνω από το 19% της μικρής χώρας της Ιβηρικής.
Τη δεκαετία του 1970, που χαρακτηρίστηκε από τα δύο πετρελαϊκά σοκ, από την επιστροφή της Δημοκρατίας στη χώρα όπου γεννήθηκε και άλλα, οι ελληνικές εξαγωγές σκαρφάλωσαν στο 15% περίπου του ΑΕΠ και οι εισαγωγές ξεπέρασαν το 22%.

Την ίδια περίοδο, οι εξαγωγές της Ισπανίας σκαρφάλωσαν λίγο πάνω από το 13% του ΑΕΠ, της Πορτογαλίας παρέμειναν στάσιμες, κοντά στο 19,6%, της Ιρλανδίας έφθασαν το 39%, της Ιταλίας το 19,4% και της Γερμανίας το 23,5%.

Οι ελληνικές εξαγωγές συνέχισαν την ανοδική τους πορεία τη δεκαετία του 1980, φθάνοντας το 21% του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο, με τις εισαγωγές στο 29% περίπου.

Το ίδιο διάστημα, οι εξαγωγές της Ισπανίας ανέρχονταν στο 18% του ΑΕΠ, της Πορτογαλίας ανέκαμπταν στο 27%, της Ιρλανδίας εκσφενδονίζονταν στο 51,4% του ΑΕΠ, της Ιταλίας έφθαναν το 20,7% του ΑΕΠ και της Γερμανίας αυξάνονταν στο 30%.

Τη δεκαετία του 1990, οι εξαγωγές της Ελλάδας θα περιορίζονταν στο 18,4% του ΑΕΠ, της Ισπανίας θα συνέχιζαν ανοδικά στο 21,3%, της Πορτογαλίας θα αυξάνονταν ελαφρώς στο 28%, της Ιρλανδίας θα συνέχιζαν την ξέφρενη πορεία στο 72% του ΑΕΠ(!) και της Ιταλίας θα ανέβαιναν στο 22,5%.

Αντίθετα, οι εξαγωγές της ενωμένης Γερμανίας θα υποχωρούσαν στο 27% του ΑΕΠ περίπου.

Την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, η οποία πέρασε, η Ελλάδα θα κέρδιζε έδαφος, εξάγοντας το 22% περίπου του ΑΕΠ, η Ισπανία το 27% περίπου, η Πορτογαλία θα έβλεπε το ποσοστό να ανεβαίνει στο 29,4% του ΑΕΠ, η Ιρλανδία θα «πετούσε» στο 88% και η Ιταλία θα ανέβαινε στο 26,6% του ΑΕΠ.

Εντυπωσιακή άνοδο θα σημείωναν επίσης οι γερμανικές εξαγωγές, αφού θα πλησίαζαν το 39% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο, κερδίζοντας πάνω από 10 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία.

Τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς για τις ελληνικές εξαγωγές από τα ανωτέρω στοιχεία είναι εύλογα.

Οι ελληνικές εξαγωγές έχουν κολλήσει κάπου κοντά στο 20% του ΑΕΠ από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα, σε αντίθεση με άλλες χώρες της ευρωζώνης, ακόμη και μικρές, που εμφανίζονται πιο εξωστρεφείς.
Mε την εσωτερική ζήτηση να παραμένει σε φάση συρρίκνωσης το 2012 και αδυναμίας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, η μεγάλη αύξηση των εξαγωγών προϊόντων και υπηρεσιών θα έπρεπε να γίνει εθνικός στόχος στο πλαίσιο μιας αναπτυξιακής στρατηγικής για έξοδο από την κρίση το συντομότερο δυνατό.
Χρειάζεστε 30 δισ. ευρώ σε νέες εξαγωγές για να φέρετε τα πάνω κάτω, έλεγε πριν από λίγους μήνες ο Ρικάρντο Χάουσμαν του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ο οποίος έχει διατελέσει υπουργός Οικονομικών στην πατρίδα του, τη Βενεζουέλα, στο παρελθόν.
Όμως, ο ανωτέρω στόχος, που συνεπάγεται αύξηση των εξαγωγών κοντά στο 35% του ΑΕΠ, είναι ανέφικτος αν δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο δράσης ευρύτερης αποδοχής από το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία.
Σίγουρα, η επίτευξη του στόχου είναι δυσκολότερη από τη στιγμή που δεν υπάρχει ένα ασθενές εθνικό νόμισμα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα μπορούσε για συμβολικούς λόγους να αναλάβει την πρωτοβουλία, προσκαλώντας τους κυριότερους επιχειρηματίες της χώρας και την κυβέρνηση σε διαβουλεύσεις για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του επιχειρηματικού πλάνου.
Το επιχειρηματικό πλάνο θα πρέπει να στοχεύει στην ενεργοποίηση των εξαγωγών από όλους τους τομείς της οικονομίας που παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα κι όχι απλώς του τουρισμού, της αγροτικής παραγωγής και της ναυτιλίας.
Η άρση των αντικινήτρων με κατάργηση των γραφειοκρατικών εμποδίων, μειώσεις φόρων κ.τ.λ. θα καταγράφονται στο σχέδιο δράσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα θα πρέπει να αναδείξει νέους «ήρωες», που θα είναι όσοι έχουν πετύχει τις καλύτερες εξαγωγικές επιδόσεις.
Εκείνο που λείπει από την Ελλάδα είναι οι εξαγωγές memory chips της Νότιας Κορέας ύψους 30 δισ. δολαρίων περίπου, μας είχε πει τότε ο κ. Χάουσμαν.

Για να συμπληρώσει ότι η ανωτέρω εξαγωγική επίδοση δεν επιτεύχθηκε μέσω υποτίμησης του νομίσματος...
Dr Money.